Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Legionowie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 233/24

Uzasadnienie dotyczy całości wyroku

1.USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1

T. B. (1)

Czyny opisane w pkt 1 a, b, c wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1. Oskarżony T. B. (1) oraz pokrzywdzeni K. K. (1) i D. G. znali się już od kilku lat. W dniu 25.10.2022 r. oskarżony pożyczył D. G. 100.000 zł, które pokrzywdzony miał oddać do końca listopada, pożyczki jednak nie zwrócił. Świadkiem zawarcia umowy pożyczki był K. K. (1). W dniu 13.07.2023 r. T. B. (1) zobowiązał się, że wypłaci K. K. (1) oraz D. G. 1.000.000 zł za pośrednictwo w sprzedaży nieruchomości gruntowej składającej się z dwóch działek o nr (...), położonych w W., gmina S.. Oświadczenie to zostało potwierdzone notarialnie. Do sprzedaży jednak nie doszło o co strony miały do siebie wzajemnie pretensję. W efekcie pismem z dnia 12.01.2024 r. pełnomocnik oskarżonego przesłał pokrzywdzonym oświadczenie, że umowa pośrednictwa (zakładać jej zawarcie 13.07.2023 r.) jest nieważna. Przy odmiennym stanowisku drugiej strony, pełnomocnik umowę wypowiedział ze skutkiem natychmiastowym.

2. Nim pełnomocnik oskarżonego przesłał w/w pismo, to strony spotykały się aby m.in. omówić tryby sprzedaży nieruchomości, ustalić ewentualnych kupców. Pierwszy większy konflikt pojawił się na spotkaniu na przełomie października i listopada 2023 r. kiedy to T. B. (1) oświadczył pokrzywdzonym, że nic im nie zapłaci, opowiadał, że w obronie własnej zabił już człowieka. Jednak wówczas słowa te nie wzbudziły żadnej obawy u pokrzywdzonych, K. K. (1) nawet zaśmiał się z tych słów.

3. Do eskalacji konfliktu doszło gdy T. B. (1) nakazał usunąć zabudowania z działki którą sprzedał, a za właściciela której uważał się K. K. (1). Dlatego w dniu 28.12.2023 r. w obecności D. G. zadzwonił do oskarżonego domagając się m.in. zwrotu „domku”. T. B. (1) zareagował agresywnie grożąc K. K. (1) uszkodzeniem ciała i pozbawieniem życia jego i jego rodziny, tj. syna K. K. (2) i żony J. K.. Groził również D. G. pozbawieniem życia.

4. W dniu 04.01.2024 r. oskarżony zadzwoniło do D. G. i grożąc pozbawieniem życia, że go „odstrzeli”, domagał się m.in. zwrotu udzielonej pożyczki, co kwestionował pokrzywdzony uważając, że powinni się rozliczyć w po sprzedaży działki.

5. W dniu 13.02.2024 roku w W., K. K. (1) odebrał telefon od T. B. (1) i w trakcie rozmowy oskarżony groził pokrzywdzonemu uszkodzenia ciała i pozbawienia życia jego i jego rodziny, że syn K. K. (2) „padnie” a żona J. K. zostanie „porwana na strzępy”.

zeznania świadków:

- K. K. (1)

- D. G.

- K. K. (2)

- J. K.

- oświadczenie

- pismo pełnomocnika

- dokumentacja złożona przez K. K. (1)

- karta karna D. G.

k.81-82, 3, 26-27

k.83, 11-12

k.99, 100, 19

k.99, 20-21

k.24-24, 58

k.60-61

k.88-93

k.103-105

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

T. B. (1)

Czyny opisane w pkt 1 a, b, c wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1. Oskarżony nigdy nie groził pokrzywdzonym w żadnej rozmowie telefonicznej.

2. Działania pokrzywdzonych nakierowane są wyłącznie na wszczęcie i prowadzenie postępowania karmnego w przedmiotowej sprawie, aby w ten sposób uzyskać od oskarżonego nienależne im pieniądze z tytułu sprzedaży działek stanowiących jego własność.

wyjaśnienia oskarżonego,

zeznania świadków:

- B. Z.

- K. B.

k.80-81

k.97-99

k.207-208

1.OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1 - 5

zeznania świadków:

- K. K. (1)

- D. G.

- K. K. (2)

- J. K.

- oświadczenie

- pismo pełnomocnika

- dokumentacja złożona przez K. K. (1)

- karta karna D. G.

Sąd nie miał wątpliwości, że w dniach 28.12.2023 r., 04.01.2024 r. oraz 13.02.2024 r. pokrzywdzeni w trakcie rozmów telefonicznych z oskarżonym usłyszeli od niego groźby karalne. Wprawdzie obie strony przedstawiają odmienną wersję przebiegu wyżej opisanych zdarzeń, powołując się na odmienne relacje przesłuchanych w sprawie świadków. Jedną grupę świadków, w zeznaniach których znajduje potwierdzenie ustalony stan faktyczny, to zeznania K. K. (1), D. G., K. K. (2) oraz J. K., którym sąd w całości dał wiarę, gdyż ocenił je, jako logiczne i co istotne wskazujące motywy działania T. B. (1). Zeznawali oni zgodnie z tym, jak zapamiętali przedmiotowe zdarzenia z ich punku widzenia. Przykładowo J. K. była przekonana, że oskarżony w dniu 28.12.2023 r. zadzwonił do jej męża, ponieważ chciał się wycofać z umowy pośrednictwa w sprzedaży działek, czemu sprzeciwiali się obaj pokrzywdzeni. Wprawdzie nie uszło uwadze sądu, że w/w świadkowie pewne okoliczności mylili, np. K. K. (2) oraz J. K. nie byli w stanie dokładnie odtworzyć przebiegu spotkań, rozmówców, w których uczestniczyli, czy też które usłyszeli. Jednakże w ocenie sądu było to spowodowane upływem czasu od przedmiotowych zdarzeń, jak również ich dynamiką. Natomiast świadkowie ci dokładnie pamiętali jakie wówczas towarzyszyły im odczucia. K. K. (2) stwierdził, że „ojciec powiedział mi, że boi się o moje życie, bo pan B. może mi coś zrobić” (k.100). J. K. wprost zeznała, że „ja przestraszyłam się dopiero w grudniu, kiedy oskarżony zadzwonił i powiedział, że nam syna załatwi i po tym telefonie mąż poszedł na Policję” (k.99v), że wcześniejsza reakcja na słowa oskarżonego, to „chłopaki wzięli jako żart” (k.99v.). Potwierdził to K. K. (1) zeznając, że w trackie wcześniejszego spotkania u niego w domu, to na słowa oskarżonego zareagował śmiechem. Także D. G. stwierdził, że początkowo słów o „odstrzeleniu” nie potraktował poważnie, przeraziły go dopiero groźby wypowiedziane przez T. B. (2) w dniu 28.12.2023 r. oraz 04.01.2024 r. Dowodzi to, że świadkowie nie wyolbrzymiali zachowania oskarżonego.

Wszystkie te okoliczności powodują, że w ocenie sądu, wymienione dowody zasługują na obdarzenie ich walorem wiarygodności, zwłaszcza że tworzą jedną spójną całość.

Prawdziwość, autentyczność i rzetelność sporządzenia ujawnionych w sprawie pozostałych dowodów nieosobowych, w tym także dokumentacji dotyczącej umów zawartych pomiędzy stronami, nie była przedmiotem zarzutów stron, ani też nie wzbudziła wątpliwości sądu. Zostały one sporządzone poprawnie, kompleksowo i w sposób zgodny ze standardami rzetelnego postępowania, z tych też względów sąd w całości uznał te dowody za w pełni wiarygodne.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1- 2

wyjaśnienia oskarżonego

zeznania świadków:

- B. Z.

- K. B.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom T. B. (1) oraz zeznaniom B. Z. i K. B. w tej części, w której są one spójne z ustalonym stanem faktycznym, ponieważ tylko w tym zakresie znajdują one potwierdzenie w wiarygodnych dowodach ujawnionych w niniejszej sprawie. Czyli, co do tego, że strony znały się wcześniej, spotykali się i kontaktowali telefonicznie, a to z powodu łączącej ich swego rodzaju umowy pośrednictwa co do sprzedaży w/w działek. Jednakże sąd nie dał wiary tym wyjaśnieniom w zakresie, w jakim oskarżony opisywał swoją rolę i swoje niejako pasywne zachowanie, które miało ograniczać się tylko do odparcia agresywnego zachowania pokrzywdzonych, a w szczególności K. K. (1) który najpierw bezpodstawnie żądał od niego 300.000 zł, a gdy oskarżony się nie zgodził, to pokrzywdzony zagroził, że „zgłosi to na policję” (k.81). W ocenie sądu, wyjaśnienia w tej części były jedynie realizacją przyjętej linii obrony zmierzającej do umniejszenia jego roli i tym samym do uniknięcia odpowiedzialności karnej. Widoczne jest to w szczególności w samej treści wyjaśnień T. B. (1), które są przede wszystkim nielogiczne. Z jednej strony oskarżony podkreślał, że już po podpisaniu umowy pośrednictwa zauważył, że „pan K. jest kłamcą i oszustem” (k.81) i że „może kontaktowaliśmy się telefonicznie, ale to już nie było o czym rozmawiać” (k.80v.). Ale jednocześnie odpowiadając na pytania obrońcy, oskarżony przyznał, że „dzwoniłem do pana K. i do pana G. upominając się o zwrot pieniędzy” (k.81), których pokrzywdzeni nie chcieli oddać powołując się na ustalenia co do prowizji od sprzedaży działki. Czyli wynika z tego, że te rozmowy nie były spokojne i kulturalne, jak przekonywała chociażby B. Z., w ocenie sądu w tych rozmowach każda ze stron broniła swojego stanowiska, nie idąc na żadne kompromisy.

Z powodu wyżej przedstawionych okoliczności, potwierdzeniem wyjaśnień oskarżonego nie są także zeznania B. Z. oraz K. B.. To że B. Z. jest przekonana, że gdy ona przysłuchiwała się takim rozmowom, to T. B. (2) nie groził żadnemu z pokrzywdzonych, nie znaczy że takich gróźb nie było w późniejszej, czy też wcześniejszej rozmowie. Istne jest natomiast to, że świadek przyznała, że słyszała, jak „pan K. zadzwonił do T., telefon był na głośniku i głośno powiedział do T. k. dogadajmy się, dogadajmy się” (k.99). Czyli motywacją działania pokrzywdzonego nie było bezpodstawne obciążenie oskarżonego odpowiedzialności karną za czyny których nie dokonał, ale dojście do porozumienia. Należy w tym miejsc podnieść, że sąd nie ocenia, czy strony łączą jakiekolwiek zobowiązania finansowe, jedynie ocenia motywację kierującą obiema stronami sporu.

Z kolei K. B. opisywała spotkanie u K. K. (1) i w wówczas oskarżony nie groził żadnemu z pokrzywdzonych oraz stwierdziła, że „ja nie słyszałam żadnych gróźb w czasie tego spotkania” 107v.). Świadek opisała przedmiotowe zdarzenia oraz ich chronologię tak jak jej zapamiętała, co jednocześnie nie stanowi potwierdzenia wyjaśnień oskarżonego co do tego, że nie wypowiadał gróźb ustalonych w stanie faktycznym.

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1 a, b, c

T. B. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

W dniach 28.12.2023 r., 04.01.2024 r. oraz 13.02.2024 r. w W. oskarżony kierował wobec K. K. (1) oraz D. G. groźby uszkodzenia ciała oraz pozbawienia życia, przy czym groźby te wzbudziły u pokrzywdzonych uzasadnioną obawę, że będą spełnione. Występek z art.190§1kk polega na grożeniu innej osobie popełnieniem przestępstwa na jej szkodę lub szkodę osoby najbliższej, jeżeli groźba ta wzbudza w zagrożonym uzasadnioną obawę, że będzie spełniona. Znamię wzbudzenia obawy należy jednak oceniać subiektywnie, nie zaś z punktu widzenia realnego niebezpieczeństwa spełnienia groźby ( tak też wyrok SN z dnia 17 kwietnia 1997 r., II KKN 171/96, Orz. Prok. i Pr. 1997, nr 10, poz. 4). Dodatkowo przy ocenie spełnienia powyższych przesłanek należy wziąć pod uwagę okoliczność czy obawa pokrzywdzonego może być uznana za uzasadnioną. W tym względzie decydują przesłanki odwołujące się do okoliczności i sposobu wyrażenia groźby, które mogą uzasadniać realność spełnienia gróźb. W przedmiotowej sprawie okolicznościami, które w przekonaniu pokrzywdzonych mogły świadczyć o realnej możliwości spełnienia tychże gróźb było to, że obaj pokrzywdzeni byli przekonani, że w przeszłości oskarżony pozbawił życia innego człowieka, choć nie wnikali w okoliczności jakie towarzyszyły temu zdarzeniu. Obaj pokrzywdzeni zgodnie zeznali, że obawiali się spełnienia gróźb, jakie usłyszeli, a ponadto K. K. (1) obawiał się przede wszystkim o życie i zdrowie swoich najbliższych, tj. syna i żony. Dlatego gdy w dniu 28.12.2024 r. usłyszał groźby odnoszące się do członków jego rodziny, to zdecydował się zgłosić to na Policję, co też uczynił w dniu 29.12.2024 r. Potwierdziła to także J. K., która wprost zeznała, że „do tego telefonu mąż nie obawiał się, że oskarżony może coś zrobić” (k.99v.).

Odnosząc się natomiast do mowy końcowej obrońcy, należy w tym miejscu także podnieć, że zespół znamion występku z art.190§1kk nie wymaga istnienia po stronie oskarżonego zamiaru spełnienia wypowiadanych gróźb, ani nie przewiduje obiektywnego niebezpieczeństwa ich realizacji. Warunkiem przestępności czynu jest – co wskazano powyżej – aby groźba wzbudziła uzasadnioną obawę, iż będzie spełniona ( por. wyrok SA w Krakowie w dnia 17 grudnia 2008 r., II AKa 196/08, KZS 2009/2/35).

☐

1.4.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

1 a, b, c

T. B. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Prokurator w akcie oskarżenia przejął, że T. B. (1) wypowiadając groźby karalne wobec K. K. (1) działał w ramach czynu ciągłego. Z czym sąd się nie zgodził, ponieważ istotą konstrukcji z art.12§1kk jest przyjęcie, że kilka jednostkowych zachowań tworzy razem jeden czyn zabroniony wtedy, gdy zostały podjęte w krótkich odstępach czasu i stanowią wykonanie z góry powziętego zamiaru. Nie ulega wątpliwości, że krótkim odstępem czasu będzie odstęp jednego dnia, kilku dni, a nawet kilku tygodni. Wydaje się, że krótkim odstępem czasu będą okresy nieprzekraczające miesiąca i te warunki zostały spełnione. Nie ma jednak żadnych dowodów, że T. B. (1) realizował z góry powzięty zamiar, z ustalonego stanu faktycznego wynika, że w/w groźby nie były wynikiem przemyślanego planu oskarżonego, ale były reakcją na bieżącą sytuację, napięcie relacji pomiędzy stronami.

Biorąc pod uwagę powyższe ustalenia, sąd przejął, że oskarżony działa w ramach ciągu przestępstw, ponieważ popełnił je w krótkich odstępach czasu z wykorzystaniem takiej samem sporności.

☐

1.5.  Warunkowe umorzenie postępowania

-------

---------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

---------------------------------------------

☐

1.6.  Umorzenie postępowania

----------

-----------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

----------------------------------------------

☐

1.7.  Uniewinnienie

-------

--------------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

---------------------------------------------

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

T. B. (1)

1 a, b, c

2

1 a, b, c

2

Dokonując wyboru rodzaju kary, spośród wskazanego katalogu kar, sąd uznał za najbardziej adekwatną karę grzywny. W tym względzie, sąd pośrednio kierował się treścią art.58kk, który zawiera zasadę preferencji kar nie izolacyjnych, mimo, że oskarżyciele posiłkowi wnioskowali o karę pozbawienia wolności.

Jako okoliczność łagodzącą należało uwzględnić:

- przyczynienie się pokrzywdzonych, którzy domagali się zapłaty nienależnej im (według oskarżonego) prowizji, odmawiali spłaty swoich zobowiązań względem oskarżonego, co wywołało jego wzburzenie, które z kolei skutkowało wypowiedzeniem gróźb karalnych wobec pokrzywdzonych; -

- pokrzywdzeni także reagowali emocjonalnie na słowa oskarżonego, zdarzało się że używali słów obraźliwe wobec oskarżonego, K. K. (1) powoływał się m.in. na jego rzekome znajomości z członkami grup przestępczych (k.98); -

- oskarżony nie był dotychczas prawomocnie skazany, co dowodzi, że przedmiotowe zdarzenia miały jedynie incydentalny charakter, że prowadzi on ustabilizowany tryb życia.

Okoliczności obciążające oskarżonego:

- to że działał on z chęci zastraszenia pokrzywdzonych, a od oskarżonego, osoby doświadczonej życiowo, zdaniem sądu, można wymagać prawidłowych standardów postępowania, nawet przy przyjęciu, że mógł on czuć się co najmniej niekomfortowo wobec postawy obu pokrzywdzonych i wysuwanych żądań finansowych zwłaszcza przez K. K. (1), to i tak nie upoważnia to do takiego postępowania, jak zostało wyżej opisane.

W tej sytuacji, sąd uznał, że kara grzywny w wymiarze 175 stawek dziennych, przy ustaleniu wysokości jednej stawki na kwotę 15 zł, będzie karą, która spełni pokładane w niej cele. Ilość i wysokość stawek dziennych grzywny została ustalona także przy uwzględnieniu dochodów oskarżonego, które określił na kwotę 2500 zł miesięcznie.

Stosownie do dyspozycji art.46§1kk, sąd orzekł także wobec oskarżonego obowiązek zapłaty na rzecz obu pokrzywdzonych po 500 zł tytułem zadośćuczynienia. Kwota ta została ustalona przy uwzględnieniami wyżej opisanego działania oskarżonego, jak i pokrzywdzonych.

Jednakże należy w tym miejscu wskazać, że zadośćuczynienie uważane jest za szczególny rodzaj odszkodowania będący świadczeniem pieniężnym służącym naprawieniu szkody niemajątkowej określanej mianem krzywdy. Wprawdzie K. K. (1) domagał się zasądzenia kwoty 30.000 zł za domek, który był na działce sprzedanej przez oskarżonego oraz zwrotu działki, a D. G. wnosił o zasądzenie 200.000 zł tytułem kosztów, które miałby ponieść w przyszłości na leczenie chorób, które miały być skutkiem działania oskarżonego, to ustalając wysokość zadośćuczynienia sąd oparł się wyłącznie na dowodach, które zostały w sprawie ujawnione i wykazanym związku przyczynowo - skutkowym.

1.1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

------------

----------------

-------------

-----------------

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Odnosząc się do roszeń pokrzywdzonych, to należy podnieć, że w ramach niniejszego postępowania sąd ustalił jedynie, że w dniu 13.07.2023 r. oskarżony złożył poświadczone notarialnie oświadczenie, a następnie pełnomocnik T. B. (1) przesłał stronom pismo z dnia 12.0.12024 r. Natomiast sąd działał w granicach aktu oskarżenia i nie dokonywał ustaleń w zakresie skutków cywilno-prawnych w/w czynności. Sąd karny nie ma uprawnień do rozstrzygania sporów cywilnych i orzekania w zakresie naprawia szkody z roszczeń cywilnych, czy też orzekać w kwestii „zwrotu” działki, którą K. K. (1) uznaje za swoją własność.

1.KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3

Uwzględniając sytuacje materialną T. B. (1), który swoje dochody określił na kwotę 2.500 zł, sąd obciążył go kosztami sadowymi, które po zsumowaniu wyniosły 332,50 zł w tym 262,50 zł to opłata.

1.1Podpis