Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Legionowie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 330/18

Je ż eli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niekt ó rych czyn ó w lub niekt ó rych oskar ż onych, s ą d mo ż e ograniczy ć uzasadnienie do cz ęś ci wyroku obj ę tych wnioskiem. Je ż eli wyrok zosta ł wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo je ż eli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygni ę cie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, s ą d mo ż e ograniczy ć uzasadnienie do informacji zawartych w cz ęś ciach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

0.1.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1. 

J. G. (1)

Czyn z pkt. 1 wyroku .

A. S.

Czyn z art. 158 § 1 k.k. w zb. z art. 245 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

zarzucany oskarżonej w a/o.

S. K. (1)

Czyn z art. 158 § 1 k.k. w zb. z art. 245 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

zarzucany oskarżonemu w a/o.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.  Pokrzywdzony P. W. (1) był zatrudniony w salonie gier na automatach mieszczącym się przy ul. (...). (...) w L. , woj. (...) który prowadzony był przez oskarżonych J. G. (1) i A. S.. W dniu 15 stycznia 2015 r. pokrzywdzony P. W. (1) złożył zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa z art. 280 § 2 k.k. polegającym na tym iż w dniu 15 stycznia 2015 r. około godziny 5 , w salonie gier przy ul. (...). (...) w L. S. K. (2) wspólnie i w porozumieniu z D. A. , dokonał poprzez kierowanie wobec P. W. (1) gróźb pozbawienia życia i przystawienie scyzoryka do szyi, kradzieży mienia w postaci zegarka, telefonu komórkowego m-ki N., srebrnego łańcuszka z zawieszką oraz portfela m-ki R. z zawartością dowodu osobistego na dane P. W. (1) na szkodę P. W. (1) a także pieniądze w kwocie 655 zł na szkodę A. S. i J. G. (1) oraz czterech kluczy do automatów do gier na szkodę Spółki (...) z/s w O.. Postępowania w tej sprawie prowadziła Prokuratura Rejonowa w Legionowie pod sygn. akt 3 Ds. 20/15 i został skierowany akt oskarżenia o czyn z art. 280 § 2 k.k. przeciwko S. K. (2) i D. A. . Postępowanie w tej sprawie toczy się przed Sądem Okręgowy Warszawa Praga w Warszawie V Wydział Karny pod sygn. akt V K 188/18.

2.  Oskarżony J. G. (1) zaczął mieć wątpliwości czy pokrzywdzony P. W. (1) nie przywłaszczył kwoty 655 zł , która jak ten twierdzić miała zostać skradziona przez S. K. (2) i D. A. podczas rozboju do którego doszło w dniu 15 stycznia 2015 r. w prowadzonym przez niego i oskarżoną A. S. salonie gier w L. przy ul. (...). (...). Oskarżony J. G. (1) doszedł po pewnym czasie do wniosku po analizie zapisu z monitoringu iż to P. W. (1) przywłaszczył kwotę 655 zł wobec faktu iż zalegał mu z wypłatą wynagrodzenia za pracę w salonie gier .

3.  W dniu 17 stycznia 2015 r. do mieszkania przy ul. (...) w L. w którym mieszkali pokrzywdzony P. W. (1) i jego konkubina M. A. przyszedł oskarżony S. K. (1) , krewny D. A. by dowiedzieć się od P. W. (1) o przebiegu zdarzeń z dnia 15 stycznia 2015 r. . Oskarżony S. K. (1) był wcześniej znany M. A. . Po rozmowie na ten temat z P. W. (1) oskarżony S. K. (1) opuścił to mieszkania. Po pewnym czasie do mieszkania przy ul. (...) w L. przyszli razem oskarżony J. G. (1) i oskarżony S. K. (1) , którzy zostali do niego wpuszczony przez pokrzywdzonego P. W. (1) . Po wejściu do mieszkania oskarżony J. G. (1) zaczął bicia pięściami i kopać po całym ciele P. W. (1). W wyniku czego P. W. (1) doznał obrażeń ciała w postaci powierzchownego urazu głowy i twarzy po stronie lewej z powstaniem otarcia naskórka w okolicy przedusznej lewej i okolicy skroniowej lewej o średnicy ok. 1 cm każde , otarcia naskórka szyi po stronie prawej o wymiarach 5x5 cm oraz linijne otarcie naskórka po stronie lewej o długości ok. 4 cm , otarcie naskórka na ramieniu lewym o wymiarach 3 cm x 2 cm w 1/3 dalszej ramienia , powierzchniowy uraz nadbrzusza i okolicy poniżej łuku żebrowego lewego które to obrażenia stanowiły naruszenie czynności narządów ciała na okres poniżej 7 dni . Podczas tego zdarzenia oskarżony S. K. (1) przebywał w tym mieszkaniu ale w żaden sposób nie zareagował na zachowanie oskarżonego J. G. (1) . Oskarżony S. K. (1) nie bił pokrzywdzonego P. W. (1) i nic też nie mówił do P. W. (1).

4.  Następnie oskarżony J. G. (1) kazał pokrzywdzonemu P. W. (1) by ten z nim pojechał do salony gier przy ul. (...). (...) w L. . P. W. (1) nie chcąc znowu być pobity przez oskarżonego J. G. (1) wyraził na to zgodę i razem z nim i z oskarżonym S. K. (1) opuścili mieszkanie przy ul. (...). Następnie w trzech pojechali samochodem należącym do J. G. (1) do tego salonu gier. Po opuszczeniu przez P. W. (1) i oskarżonych J. G. (1) i S. K. (1) mieszkania przy ul. (...) M. A., która podczas tego zdarzenia opuściła to mieszkanie, powiadomiła o tym zdarzeniu policję . Gdy P. W. (1) i oskarżeni J. G. (1) i S. K. (1) weszli do salonu gier przy ul. (...). (...) w L. znajdował się w nim oskarżona A. S.. Oskarżony J. G. (1) w celu wymuszeniu na P. W. (1) zwrotu wierzytelności w kwocie 655 zł kazał by P. W. (1) napisał oświadczenie odnośnie tej wierzytelności . Pokrzywdzony P. W. (1) bojąc się że zostanie kolejny raz pobity przez oskarżonego J. G. (1) napisał takie oświadczenie mimo że twierdził iż to nie on przywłaszczył w dniu 15 stycznia 2015 r. pieniądze w tej kwocie . Przed podpisaniem tego oświadczenia pokrzywdzony P. W. (1) nie był bity przez oskarżonych J. G. (2) i S. K. (1) , oskarżony J. G. (1) nie groził również P. W. (1) przedmiotem przypominającym broń. Po przybyciu do salony gier przy ul. (...). (...) patrolu policji z KPP w L. w składzie (...) ( obecnie P. ) i R. K. P. W. (1) nie poinformował policjantów o tym co się wydarzyło .

wyjaśnienia oskarżonej A. S. ( k. 383-384 ), częściowo wyjaśnienia oskarżonego J. G. (1) ( k. 264- 265 ), częściowo zeznania świadka P. W. (1) ( k. 2-3 ) , zeznania świadków M. A. ( k. 10v-11 , k. 33 , k. 269-270 , 304-307 , k. 432- 433 , k. 821-822 , k. 867- 868 ) i B. T. ( k. 34 , k. 270-271 ) oraz dokumenty w postaci : płyta DVD ( k. 1008 ) , protokół oględzin zapisu z monitoringu ( k 1009- 1011 ) .

wyjaśnienia oskarżonej A. S. ( k. 383-384 ), częściowo wyjaśnienia oskarżonego J. G. (1) ( k. 264-265 ), częściowo zeznania świadka P. W. (1) ( k. 2-3 ) oraz dokumenty w postaci : płyta DVD ( k. 1008 ) , protokół oględzin zapisu z monitoringu ( k 1009- 1011 ) .

częściowo wyjaśnienia oskarżonego J. G. (1) ( k. 264- 265 ), częściowo zeznania świadka P. W. (1) ( k. 2-3 ) , zeznania świadków M. A. ( k. 10v- 11 , k. 33 , k. 269-270 , 304-307 , k. 432- 433 , k. 821-822 , k. 867- 868 ), M. P. ( k. 384-385 , k. 890-891 ) , R. K. ( k. 472 , k. 916-917 ) i B. T. ( k. 34 , k. 270-271 ) oraz dokumenty w postaci : protokół oględzin osoby ( k. 7 ) , dokumentacja fotograficzna ( k. 8-9 i k. 70-71 ) , protokół oględzin miejsca ( k. 19-20 ) , opinia biegłego M. R. ( k. 121 , k. 880-881 ) , kserokopia notatnika służbowego ( k. 324-327 ).

wyjaśnienia oskarżonej A. S. ( k. 383-384 ), częściowo wyjaśnienia oskarżonego J. G. (1) ( k. 264- 265 ), częściowo zeznania świadka P. W. (1) ( k. 2-3 ) , zeznania świadków M. A. ( k. 10v- 11 , k. 33 , k. 269-270 , 304-307 , k. 432- 433 , k. 821-822 , k. 867- 868 ), M. P. ( k. 384- 385 , k. 890-891 ) , R. K. ( k. 472 , k. 916-917 ) i B. T. ( k. 34 , k. 270-271 ) oraz dokumenty w postaci : protokół oględzin ( k. 21-22 ) , protokół przeszukania ( k. 23-24 ) , kserokopia notatnika służbowego ( k. 324-327 ).

0.1. 1.2.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1. 

J. G. (1)

Czyn z art. 158 § 1 k.k. w zb. z art. 245 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

zarzucany oskarżonemu w a/o.

A. S.

Czyn z art. 158 § 1 k.k. w zb. z art. 245 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

zarzucany oskarżonej w a/o.

S. K. (1)

Czyn z art. 158 § 1 k.k. w zb. z art. 245 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

zarzucany oskarżonemu w a/o.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.  Fakt iż oskarżeni J. G. (1) , A. S. i S. K. (1) popełnili czyny z art. 158 § 1 k.k. w zb. z art. 245 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. zarzucane im w a/o .

2.  Fakt iż oskarżony J. G. (1) w dniu 17 stycznia 2015 r. nie stosował wobec pokrzywdzonego P. W. (1) przemocy fizycznej w celu zmuszenia go do zwrotu wierzytelności w kwocie 655 zł i nie spowodował u niego obrażeń ciała .

wyjaśnienia oskarżonej A. S. ( k. 383-384 ), częściowo wyjaśnienia oskarżonego J. G. (1) ( k. 264- 265 ), częściowo zeznania świadka P. W. (1) ( k. 2-3 ) , zeznania świadków M. A. ( k. 10v- 11 , k. 33 , k. 269-270 , 304-307 , k. 432- 433 , k. 821-822 , k. 867- 868 ), M. P. ( k. 384- 385 , k. 890-891 ) , R. K. ( k. 472 , k. 916-917 ) i B. T. ( k. 34 , k. 270-271 ) oraz dokumenty w postaci : opinia biegłego M. R. ( k. 121 , k. 880-881 ) , kserokopia notatnika służbowego ( k. 324-327 ).

częściowo wyjaśnienia oskarżonego J. G. (1) ( k. 264- 265 ).

1.2. OCena DOWOdów

0.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1,2,3,4,

wyjaśnienia oskarżonej A. S., częściowo wyjaśnienia osakrzonego J. G. (1) , zeznania świadków : M. A. , M. P. , R. K.-skiego , B. T. i D. T., częściowo zeznania świadka P. W. (1) oraz dokumenty wskazane przy faktach 1,2,3,4 w pkt. 1.1.

Sąd dał w całości wiarę wyjaśnienia oskarżonej A. S. ( k. 383-384 ) jako jasnym , dokładnym , spójnym , logicznym i korespondujące z zebranym w sprawie materiałem dowodowym dotyczącym faktów które zostały uznane przez Sąd za udowodnione. Z wyjaśnień oskarżonej A. S. wynika iż po tym jak w dniu 17 stycznia 2015 r. do salonu gier przy ul. (...). (...) w którym przebywała przyjechali oskarżeni J. G. (1) i S. K. (1) oraz pokrzywdzony P. W. (1) nie było sytuacji aby ona czy pozostali oskarżeni w jaki ktokolwiek sposób grozili pokrzywdzonemu lub stosowali wobec niego przemoc fizyczną . Z wyjaśnień oskarżonej wynika ponadto iż pokrzywdzony P. W. (1) napisał oświadczenie odnośnie dotyczące zwrotu pieniędzy oraz dlaczego uważała że to pokrzywdzony P. W. (1) przywłaszczył te pieniądze .

Sąd dał wiarę wyjaśnienia oskarżonego J. G. (1) ( k. 264- 265 ) w zakresie jakim ten przyznał iż w dniu 17 stycznia 2015 r. w salonie gier przy ul. (...). (...) pokrzywdzony P. W. (1) podpisał oświadczenie odnośnie zwrotu wierzytelności w kwocie 655 zł . Na wiarę zasługują również wyjaśnienia oskarżonego J. G. (1) z których wynika iż podejrzewa że to pokrzywdzony w dniu 15 stycznia 2015 r. przywłaszczył znajdujące się w salonie gier pieniądze w kwocie 655 zł wobec faktu iż nie zostało mu wypłacone wynagrodzenie za prace . W tym zakresie wyjaśnienia oskarżonego J. G. (1) są jasne , dokładne , spójne , logiczne i korespondujące z zebranym w sprawie materiałem dowodowym dotyczącym faktów które zostały uznane przez Sąd za udowodnione zwłaszcza z zeznaniami świadków : M. P. ( k. 384-385 , k. 890-891 ) , R. K. ( k. 472 , k. 916-917 ) i wyjaśnieniami oskarżonej A. S. ( k. 383-384 ) w zakresie jakim Sąd dał im wiarę .

Sąd dał w całości wiarę zeznaniom świadków : M. A. ( k. 10v-11 , k. 33 , k. 269-270 , 304-307 , k. 432-433 , k. 821-822 , k. 867-868 ), M. P. ( k. 384-385 , k. 890-891 ) , R. K. ( k. 472 , k. 916-917 ), B. T. ( k. 34 , k. 270-271 ) i D. T. ( k. 472 , k. 891 ) jako jasnym , dokładnym , spójnym , logicznym i korespondującym z zebranym w sprawie materiałem dowodowym dotyczącym faktów które zostały uznane przez Sąd za udowodnione . Z zeznań świadka M. A. – konkubiny pokrzywdzonego P. W. (1) wynika jaki przebieg miały wydarzenia z dnia 15 stycznia 2015 r. i 17 stycznia 2015 r. . Odnośnie zdarzeń z dnia 17 stycznia 2015 r. świadek wskazał iż do ich mieszkania najpierw przyszedł oskarżony S. K. (1) by dowiedzieć się o przebieg wydarzeń z dnia 15 stycznia 2015 r.. Następnie do ich mieszkania przyszedł oskarżony J. G. (1) i ponownie oskarżony S. K. (1) . Po wejściu do mieszkania oskarżony J. G. (1) zaczął bić i kopać pokrzywdzonego P. W. (1) i następnie kazał mu pojechać z nim do salonu gier . Oskarżony S. K. (1) gdy była ona w mieszkaniu nie bił pokrzywdzonego . Po wyjściu z mieszkania zawiadomiła ona policję o tym zdarzeniu. Z dalszych zeznań świadka M. A. wynika iż o tym co działo się w salonie gier przy ul. (...). (...) w L. wie wyłącznie z opowieści pokrzywdzonego P. W. (1). Z zeznań świadków M. P. i R. K. – policjantów z KPP w L. która przeprowadzała w dniu 17 stycznia 2015 r. interwencje z zawiadomienia M. A. w salonie gier przy ul. (...). (...) w L. wynika iż nie pamiętają oni przebiegu tej interwencji . Świadek M. P. wskazała jednak iż dokładny przebieg tej interwencji opisała w swoim notatniku służbowym – k. 324-327 . Z zeznań świadka B. T. wynika iż świadek ten nie był bezpośrednim świadkiem tych zdarzeń , a o ich przebiegu wie od swojej siostry M. A. . Świadek B. T. wskazała iż od siostry wie że w mieszkaniu P. W. (1) został uderzony tylko przez oskarżonego J. G. (1). Natomiast z zeznań świadka D. T. , która pracowała z P. W. (1) w salonie gier przy ul. (...). (...) wynika iż nie pamięta przedmiotowego zdarzenia i nikt jej nie mówił iż P. W. (1) został pobity w tym salonie przez oskarżonych

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka P. W. (1) złożonych w postępowaniu przygotowawczym ( k. 2-3 , k. 12 ) w części z której wynika iż w dniu 15 stycznia 2015 r. doszło do rozboju w salonie gier przy ul. (...). (...) w L. gdzie pracował a którego właścicielami byli oskarżeni J. G. (1) i A. S.. Na wiarę zasługują również ta część zeznań świadka P. W. (1) z której wynika iż w dniu 17 stycznia 2015 r. około godz. 19.30 przyszedł do jego mieszkania oskarżeni J. G. (1) i S. K. (1) . Następnie w tym mieszkaniu został pobity wyłącznie przez oskarżonego J. G. (1) , który zabrał go po tym jak go pobił do salonu gier przy ul. (...). (...) , gdzie na żądanie tego oskarżonego podpisał oświadczenie odnośnie zwrotu pieniądzu które miał rzekomo przywłaszczyć . W tym zakresie zeznania te są jasne , dokładne , spójne , logiczne i korespondujące z zebranym w sprawie materiałem dowodowym dotyczącym faktów które zostały uznane przez Sąd za udowodnione , zwłaszcza z zeznaniami świadków M. A. ( k. 10v-11 , k. 33 , k. 269-270 , 304-307 , k. 432-433 , k. 821-822 , k. 867-868 ), M. P. ( k. 384-385 , k. 890-891 ) , R. K. ( k. 472 , k. 916-917 ) i B. T. ( k. 34 , k. 270-271 ).

Autentyczność i wiarygodność tych dokumentów nie była kwestionowana przez żadną ze stron, ani nie stoi w sprzeczności z żadnym innym dowodem, a tym samym nie budzi wątpliwości. Brak jest na tych dokumentach jakichkolwiek śladów podrobienia bądź przerobienia . Dokumenty powyższe zostały w większości sporządzone przez funkcjonariuszy publicznych , nie zainteresowanych rozstrzygnięciem w sprawie , a zatem nie mających logicznego powodu , by przedstawiać nieprawdziwy stan rzeczy w dokumentach .

Sąd dał pełną wiarę pisemnym opinią sporządzonej przez biegłego sądowego specjalisty chirurga M. R. . Z opinii tych wynika wprost iż w wyniku zdarzenia z dnia 17 stycznia 2015 r. pokrzywdzony P. W. (1) doznał obrażeń ciała w postaci powierzchownego urazu głowy i twarzy po stronie lewej z powstaniem otarcia naskórka w okolicy przedusznej lewej i okolicy skroniowej lewej o średnicy ok. 1 cm każde , otarcia naskórka szyi po stronie prawej o wymiarach 5x5 cm oraz linijne otarcie naskórka po stronie lewej o długości ok. 4 cm , otarcie naskórka na ramieniu lewym o wymiarach 3 cm x 2 cm w 1/3 dalszej ramienia , powierzchniowy uraz nadbrzusza i okolicy poniżej łuku żebrowego lewego które to obrażenia stanowiły naruszenie czynności narządów ciała na okres poniżej 7 dni ( k. 880-881 ) . Ponadto w opinii z dnia 04 czerwca 2015 r. biegły stwierdził kategorycznie iż obrażenia jakich doznał pokrzywdzony P. W. (1) w dniu 17 stycznia 2015 r. nie naraziły pokrzywdzonego na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty zdrowia i życia albo nastąpienia skutku określonego w art. 156 § 1 k.k. lub w art. 157 § 1 k.k. ( k. 121 ) .

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1,2 z pkt. 1.2.

częściowo wyjaśnienia oskarżonego J. G. (1) , częściowo zeznania świadka P. W. (1)

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego J. G. (1) ( k. 60, k. 64 , k. 103 , k. 263-264 , k. 801 ) w części w której stwierdził że nie pobił w dnu 17 stycznia 2015 r. pokrzywdzonego P. W. (1) , a ten oświadczenie o zwrocie wierzytelności napisał dobrowolnie . W tym zakresie wyjaśnienia oskarżonego J. G. (1) są nie jasne , nielogiczne , wewnętrznie sprzeczne i mają na celu uwolnienia go od odpowiedzialności za popełniony czyn . Na wstępie należy zauważyć iż z zeznań świadków M. A. ( k. 10v-11 , k. 33 , k. 269-270 , 304-307 , k. 432-433 , k. 821-822 , k. 867-868 ), M. P. ( k. 384-385 , k. 890-891 ) i B. T. ( k. 34 , k. 270-271 ) i P. W. (1) ( k. 2-3 ) w zakresie jakim Sąd dał im wiarę oraz dokumentów w postaci kserokopii notatnika służbowego ( k. 324-327 ) wynika kategorycznie iż to oskarżony J. G. (1) spowodował u pokrzywdzonego P. W. (1) obrażenia ciała , dlatego że podejrzewał iż ten przywłaszczył podczas pracy w salonie gier pieniądze należące do niego . Ponadto z zeznań świadka P. W. (1) w zakresie jakim Sąd dał im wiarę wynika iż to oskarżony J. G. (1) zmusił go do napisania oświadczenia odnośnie zwrotu tej wierzytelności Fakt spowodowania tych obrażeń ciała wynika ponadto wprost z opinii biegłego lekarza M. R. ( k. 121 i k. 880- 881 ) . Wyżej wskazane fakty dyskwalifikują prawdziwość wyjaśnień oskarżonego J. G. (1) w zakresie jakim Sąd nie dał im wiary .

Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka P. W. (1) w części w której opisał iż oskarżony J. G. (1) w dniu 17 stycznia 2015 r. w salonie gier przy ul. (...). (...) groził mu przedmiotem przypominającym broń i pobił go ponownie tym razem wspólnie z oskarżonym S. K. (1) ( k. 2-3 , k. 119v ) . Na wiarę na zasługują również ta część zeznań świadka P. W. (1) w których twierdził iż do takich zdarzeń w dniu 17 stycznia 2015 r. w ogóle nie doszło lub że sprawca jego pobicia nie byli oskarżeni ( k. 266-268 , k. 1075-1076 ). Na wstępnie należy wskazać że faktu iż w dniu 17 stycznia 2015 r. oskarżony J. G. (1) w salonie gier przy ul. (...). (...) groził mu przedmiotem przypominającym broń i pobił go ponownie tym razem wspólnie z oskarżonym S. K. (1) , nie potwierdziły dowody w postaci wyjaśnień oskarżonych A. S. ( k. 383-384 ) i J. G. (1) ( k. 264- 265 ) w zakresie jakim Sąd dał im wiarę oraz zeznania świadków : M. P. ( k. 384-385 , k. 890-891 ) i R. K. ( k. 472 , k. 916-917 ) oraz dowodu w postaci protokołu oględzin ( k. 21-22 ) , protokołu przeszukania ( k. 23-24 ) , kserokopii notatnika służbowego ( k. 324-327 ) . Jeżeli chodzi o pozostałą część zeznań świadka P. W. (1) w zakresie jakim Sąd nie dał im wiary to pozostają one w sprzeczności z zeznaniami tego świadka ( k. 2-3 ) w zakresie jakim Sąd dał im wiarę , oraz zeznaniami świadków : M. A. ( k. 10v-11 , k. 33 , k. 269-270 , 304-307 , k. 432-433 , k. 821-822 , k. 867-868 ), M. P. ( k. 384-385 , k. 890-891 ) , R. K. ( k. 472 , k. 916-917 ) i B. T. ( k. 34 , k. 270-271 ) oraz dowodowymi w postaci : kserokopii notatnika służbowego ( k. 324-327 ) i opiniami biegłego M. R. ( k. 121 , k. 880-881 ) . Wyżej wskazane fakty dyskwalifikują prawdziwość zeznań świadka P. W. (1) w zakresie jakim Sąd nie dał im wiary

1.3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

-----

-----

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

-----

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

J. G. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Na wstępnie należy wskazać iż Prokurator w ramach czynów zarzucanych oskarżonym w zarzutach aktu oskarżenia błędnie zakwalifikował ten czyn jako czyn z art. 158 § 1 k.k. w zb. z art. 245 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. mimo iż z opisu czynu wynikało wprost iż celem działania oskarżonego J. G. (1) ( jak i pozostałych oskarżonych ) było zmuszenie pokrzywdzonego P. W. (1) do zwrotu wierzytelności w kwocie 655 zł a nie do zmiany jego zeznań złożonych w charakterze świadka ( pokrzywdzonego ) w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym przez Prokuraturę Rejonową w Legionowie sygn. akt 3 Ds. 20/15 . Oskarżeni zwłaszcza J. G. (1) i A. S. nie mieli żadnego interesu prawnego mając w tym postępowaniu status pokrzywdzonych by zmuszać P. W. (1) by zeznał odmiennie niż w postępowaniu przygotowawczym. Natomiast niewątpliwym jest iż oskarżony J. G. (1) podejrzewał że to P. W. (1) przywłaszczył w dniu 15 stycznia 2015 r. pieniądze w kwocie 655 zł i chciał te pieniądze od P. W. (1) odzyskać . Ponadto Prokurator błędnie przyjął mimo treści opinii biegłego M. R. złożonej postępowaniu przygotowawczym ( k. 121 ) iż zachowanie oskarżonych realizowało znamiona czynu z art. 158 § 1 k.k. a nie z art. 157 § 2 k.k. .

Należy wskazać iż zgodnie z treścią art. 245 k.k. kto używa przemocy lub groźby bezprawnej w celu wywarcia wpływu na świadka, biegłego, tłumacza, oskarżyciela albo oskarżonego lub w związku z tym narusza jego nietykalność cielesną, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Przedmiotem ochrony są prawidłowe i wolne od nacisków funkcjonowanie wymiaru sprawiedliwości, jak również nietykalność cielesna i wolność człowieka. Jest to przestępstwo powszechne, formalne (do jego znamion nie należy bowiem skutek w postaci rzeczywistego wywarcia wpływu na czynności osób wskazanych w przepisie); tak również SA w Gdańsku w wyroku z 8.07.2015 r., II AKa 220/15, LEX nr 2032400. Występek ten może być popełniony jedynie z zamiarem bezpośrednim o szczególnym zabarwieniu (dolus coloratus), ponieważ sprawca działa w celu wywarcia wpływu. Tak też SN w wyroku z 5.11.2015 r., IV KK 165/15, LEX nr 1943225 . Przepis art. 245 k.k. stanowi lex specialis w stosunku do art. 191 § 1 do art. 190 § 1, jak również w stosunku do art. 217 § 1 k.k. (por. wyrok SN z 2.04.2009 r., II KK 303/08, LEX nr 507941) ( za Marek Mozgawa Komentarz aktualizowany do art. 245 k.k. ) .

Przepis art. 158 § 1 k.k. stanowi , iż karze podlega , kto bierze udział w bójce lub pobiciu , w którym naraża się człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo nastąpienia skutku określonego w art. 156 § 1 k.k. lub 157 § 1 k.k.

Zgodnie z treścią art. 191 § 1 k.k. kto stosuje przemoc wobec osoby lub groźbę bezprawną w celu zmuszenia innej osoby do określonego działania, zaniechania lub znoszenia. Natomiast przepis art. 191 § 2 k.k. stanowi iż , jeżeli sprawca działa w sposób określony w § 1 w celu wymuszenia zwrotu wierzytelności podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. W treści przepisu art. 191 § 2 k.k. ustawodawca wprowadził zaostrzoną karalność za wymuszanie przy zastosowaniu przemocy wobec osoby lub groźby bezprawnej zwrotu wierzytelności. Jest to nowy typ przestępstwa, który stanowi reakcję na występujące w praktyce tego typu zachowanie przestępne i często brutalne jego formy. Podmiotem tego przestępstwa może być nie tylko dłużnik, lecz także osoba trzecia stosująca przemoc lub groźbę w celu „wyegzekwowania” wierzytelności należnej osobie trzeciej (najczęściej „zlecającej” to zadanie za odpowiednią opłatą) ( za Andrzej Marek Komentarz do art.191 Kodeksu karnego ) . Typ kwalifikowany zmuszania opisany w art. 191 § 2 k.k. polega na tym, że sprawca działa w sposób określony w art. 191 § 1 k.k. ( tzn. stosując przemoc lub groźbę bezprawną ) w celu zmuszenia innej osoby do zwrotu wierzytelności ( tzn. swoistego prawa podmiotowego, które w stosunku zobowiązaniowym przysługuje wierzycielowi ). Jak każde prawo podmiotowe - także wierzytelność służy podmiotowi do zaspokojenia jego interesów ( które zazwyczaj przybierają w stosunkach zobowiązaniowych charakter majątkowy ). Jak stwierdził Sąd Najwyższy w postanowieniu z 5 marca 2003 r. (III KKN 195/01, OSNKW 2003, nr 5-6, poz. 55): „Dla wypełnienia znamion przestępstwa stosowania przemocy lub groźby bezprawnej w celu wymuszenia zwrotu wierzytelności (jak ujmuje to przepis art. 191 § 2 k.k.) wystarczy subiektywne przekonanie sprawcy, że wierzytelność faktycznie istnieje, a osoba, wobec której stosuje wymienione w art. 191 § 1 k.k. środki, choćby pośrednio, jest tą osobą, która ma zdolność (możliwość, obowiązek itp.) spełnienia świadczenia, tzn. wydania rzeczy, zwrotu pieniędzy, zapłaty odsetek itp.”. Przestępstwo określone w art. 191 § 2 k.k. ma charakter powszechny, formalny i umyślny (w grę wchodzi jedynie dolus coloratus). „Dla rozpoznania strony podmiotowej przestępstwa z art. 191 § 2 k.k. rozstrzygające znaczenie ma to tylko, czy sprawca wymuszający zwrot świadczenia działa w takim celu ze świadomością, że na podstawie obowiązującego prawa przysługuje mu (lub osobie, na rzecz której działa) wierzytelność, a więc że dłużnik jest zobowiązany do świadczenia” ( pro wyrok Sądu Najwyższego z 8 grudnia 2004 r., V KK 282/04, Orz. Prok. i Pr. 2005, nr 5, poz. 2) ( za Marek Mozgawa (red.), Magdalena Budyn-Kulik, Patrycja Kozłowska-Kalisz, Marek Kulik Komentarz do art.191 Kodeksu karnego ) .

Natomiast przepis art. 157 § 2 k.k. stanowi , iż karze podlega kto powoduje naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia trwający nie dłużej niż 7 dni . W treści art. 157 § 1-3 k.k. określone zostały typy spowodowania naruszenia czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia, innego niż określony w art. 156 § 1 k.k. . Kodeks dzieli te „inne” naruszenia czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia na dwie kategorie, przyjmując za kryterium podziału okres trwania naruszenia narządu ciała lub rozstroju zdrowia „dłużej niż 7 dni” i „nie dłużej niż 7 dni”. Przepis art. 157 § 2 k.k. wymaga naruszenia czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia. Pozostawienie na ciele nieznacznych śladów, będących wynikiem na przykład uderzenia, nie będzie spełniało warunków koniecznych do stwierdzenia skutku, o którym jest mowa w tym przepisie ( pro wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 października 1973 r. Rw 872/73, OSNKW 1973, nr 12, poz. 173). Przestępstwo określone w art. 157 § 2 k.k. może być popełnione umyślnie zarówno z zamiarem bezpośrednim, jak i z zamiarem wynikowym.

Zgodnie z treścią art. 11 § 2 k.k. jeżeli czyn wyczerpuje znamiona określone w dwóch albo więcej przepisach ustawy karnej, sąd skazuje za jedno przestępstwo na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów. Przepis ten określa zasady orzekania w sytuacjach tzw. zbiegu przepisów ustawy, to znaczy w sytuacji , gdy ten sam czyn wyczerpuje znamiona więcej niż jednego przepisu ustawy karnej . W przepisie tym ustanowiono zasadę kumulatywnego zbiegu przepisów ustawy , który polega na tym , że gdy ten sam czyn wyczerpuje znamiona więcej niż jednego przepisu stawy karnej , sprawca zostaje skazany na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów.

W powyższej sprawie w ocenie Sądu zachowanie oskarżonego J. G. (1) w ramach czynu zarzucanego mu w zarzucie aktu oskarżenia realizowało znamiona czynu z art. 191 § 2 k.k. w zb. z art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. opisanego w pkt. 1 wyroku a nie czynu z art. 158 § 1 k.k. w zb. z art. 245 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. Należy wskazać iż oskarżony J. G. (1) w dniu 17 stycznia 2015 r. w L. , woj. (...) w mieszkaniu przy ul. (...) stosując wobec pokrzywdzonego P. W. (1) przemoc w postaci bicia pięściami i kopania po całym ciele w celu wymuszenia zwrotu wierzytelności w kwocie 655 zł zmusił go następnie do napisania po przewiezieniu samochodem do lokalu przy ul. (...) oświadczenia o konieczności zwrotu pieniędzy w kwocie 655 zł. W wyniku czego P. W. (1) doznał obrażeń ciała w postaci powierzchownego urazu głowy i twarzy po stronie lewej z powstaniem otarcia naskórka w okolicy przedusznej lewej i okolicy skroniowej lewej o średnicy ok. 1 cm każde , otarcia naskórka szyi po stronie prawej o wymiarach 5x5 cm oraz linijne otarcie naskórka po stronie lewej o długości ok. 4 cm , otarcie naskórka na ramieniu lewym o wymiarach 3 cm x 2 cm w 1/3 dalszej ramienia , powierzchniowy uraz nadbrzusza i okolicy poniżej łuku żebrowego lewego które to obrażenia stanowiły naruszenie czynności narządów ciała na okres poniżej 7 dni w rozumieniu art. 157 § 2 k.k. . Celem działania oskarżonego J. G. (1) było zmuszenie pokrzywdzonego P. W. (1) do zwrotu wierzytelności w kwocie 655 zł a nie jego zeznań w charakterze świadka złożonych w postepowaniu przygotowawczym 3 Ds. 20/15 . Należy wskazać iż występek z art. 245 k.k. może być popełniony jedynie z zamiarem bezpośrednim o szczególnym zabarwieniu (dolus coloratus), ponieważ sprawca działa w celu wywarcia wpływu ( tak SN w wyroku z 5.11.2015 r., IV KK 165/15, LEX nr 1943225 ) . W powyższym sprawie celem działania oskarżonego J. G. (1) było zmuszenie P. W. (1) do zwrotu wierzytelności kwocie 655 zł co wynika wprost z wyjaśnień oskarżonego J. G. (1) i zeznań świadka P. W. (1) w zakresie jakim Sąd dał im wiarę . Ponownie należy wskazać iż „dla wypełnienia znamion przestępstwa stosowania przemocy lub groźby bezprawnej w celu wymuszenia zwrotu wierzytelności (jak ujmuje to przepis art. 191 § 2 k.k.) wystarczy subiektywne przekonanie sprawcy, że wierzytelność faktycznie istnieje, a osoba, wobec której stosuje wymienione w art. 191 § 1 k.k. środki, choćby pośrednio, jest tą osobą, która ma zdolność (możliwość, obowiązek itp.) spełnienia świadczenia, tzn. wydania rzeczy, zwrotu pieniędzy, zapłaty odsetek itp.”. Należy wskazać iż w wyjaśnień oskarżonego J. G. (1) wynika wprost iż był on przekonany ż to P. W. (1) w dniu 15 stycznia 2015 r. przywłaszczył pieniądze w kwocie 655 zł znajdujące się w salonie gier przy ul. (...). (...) w L. ( k. 264-265 ) . Ponadto należy wskazać iż przepis art. 245 k.k. stanowi lex specialis w stosunku do art. 191 § 1 k.k. do art. 190 § 1 k.k. , jak również w stosunku do art. 217 § 1 k.k. (por. wyrok SN z 2.04.2009 r., II KK 303/08, LEX nr 507941). Należy również zauważyć iż w niniejszej sprawie nie można stwierdzić iż doszło do realizacji znamion czynu z art. 158 § 1 k.k. . Z zeznań pokrzywdzonego P. W. (1) i zeznań świadka M. A. i pośrednio zeznań świadka B. T. wynika wprost iż w mieszkaniu przy ul. (...) pokrzywdzony P. W. (1) był bity i kopany wyłącznie przez oskarżonego J. G. (1) . Oskarżony S. K. (1) był tylko obecny podczas tego zdarzenia i w żaden sposób się w nie angażował . W mieszkaniu tym nie było natomiast oskarżonej A. S.. Należy wskazać iż przez przestępstwo pobicia z art. 158 § 1 k.k. rozumie się czynną napaść co najmniej dwóch sprawców na jedną lub więcej osób. Nie oznacza to jednak, że w przypadku większej liczby pokrzywdzonych, poszczególni sprawcy muszą wziąć udział w pobiciu każdego z nich, gdyż dla bytu przestępstwa wystarczające jest działanie skierowane chociażby przeciwko jednemu z pokrzywdzonych, z zachowaniem wspólności zamiaru i tożsamości zdarzenia, przy czym uczestnik pobicia musi mieć świadomość niebezpiecznego charakteru zdarzenia i generalnie przewidywać następstwa czynu w postaci ciężkich uszkodzeń ciała ( tak wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z 10 kwietnia 2001 r. II AKa 27/2001, OSA 2002, z. 3, poz. 20). W niniejsze sprawie taka sytuacja niewątpliwie nie miała miejsca gdyż napaści na pokrzywdzonego P. W. (1) dopuścił się jedynie oskarżone J. G. (1) . Ponadto należy wskazać iż w wypadku typu określonego w art. 158 § 1 k.k. skutkiem uczestniczenia w bójce lub pobiciu jest narażenie człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub uszczerbku na zdrowiu przestępstwo to jest więc typowym przestępstwem konkretnego narażenia na niebezpieczeństwo. Przestępstwo określone w art. 158 § 1 k.k. może być popełnione tylko umyślnie. Sprawca bierze umyślnie udział w bójce lub w pobiciu ze świadomością, że bójka lub pobicie zagraża bezpośrednio życiu lub w poważnym stopniu zdrowiu człowieka i tego chce lub przynajmniej na to się godzi. ( tak Komentarz do art. 158 kodeksu karnego (Dz.U.97.88.553), [w:] A. Barczak-Oplustil, G. Bogdan, Z. Ćwiąkalski, M. Dąbrowska-Kardas, P. Kardas, J. Majewski, J. Raglewski, M. Rodzynkiewicz, M. Szewczyk, W. Wróbel, A. Zoll, Kodeks karny. Część szczególna. Tom II. Komentarz do art. 117-277 k.k., Zakamycze, 2006, wyd. II. ). W powyższej sprawie z opinii biegłego M. z dnia 04 czerwca 2015 r. wynika kategorycznie iż obrażenia jakich doznał pokrzywdzony P. W. (1) w dniu 17 stycznia 2015 r. nie naraziły pokrzywdzonego na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty zdrowia i życia albo nastąpienia skutku określonego w art. 156 § 1 k.k. lub w art. 157 § 1 k.k. ( k. 121 ). Ponadto z opinii uzupełniającej biegłego M. R. z dnia 01 lipca 2019 r. wynik iż w wyniku zdarzenia w dniu 17 stycznia 2015 r. pokrzywdzony P. W. (1) doznał obrażeń ciała w postaci powierzchownego urazu głowy i twarzy po stronie lewej z powstaniem otarcia naskórka w okolicy przedusznej lewej i okolicy skroniowej lewej o średnicy ok. 1 cm każde , otarcia naskórka szyi po stronie prawej o wymiarach 5x5 cm oraz linijne otarcie naskórka po stronie lewej o długości ok. 4 cm , otarcie naskórka na ramieniu lewym o wymiarach 3 cm x 2 cm w 1/3 dalszej ramienia , powierzchniowy uraz nadbrzusza i okolicy poniżej łuku żebrowego lewego które to obrażenia stanowiły naruszenie czynności narządów ciała na okres poniżej 7 dni w rozumieniu art. 157 § 2 k.k. ( k. 880- 881 ) . Biorąc pod uwagę iż z zeznań świadków P. W. (1) , M. A. i B. T. w zakresie jakim Sądu dał im wiarę wynika wprost iż obrażenia te u pokrzywdzonego P. W. (1) spowodował oskarżony J. G. (1) w ocenie Sądu zachowanie oskarżonego J. G. (1) realizowało znamiona czynu z art. z art. 191 § 2 k.k. w zb. z art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. opisanego w pkt. 1 wyroku.

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

----

-----

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

-----

☐

3.4. Umorzenie postępowania

-----

-----

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

-----

☒

3.5.Uniewinnienie

A. S.

S. K. (1)

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

Zgodnie z treścią art. 245 k.k. kto używa przemocy lub groźby bezprawnej w celu wywarcia wpływu na świadka, biegłego, tłumacza, oskarżyciela albo oskarżonego lub w związku z tym narusza jego nietykalność cielesną, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Przepis art. 158 § 1 k.k. stanowi , iż karze podlega , kto bierze udział w bójce lub pobiciu , w którym naraża się człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo nastąpienia skutku określonego w art. 156 § 1 k.k. lub 157 § 1 k.k. Zgodnie z treścią art. 191 § 1 k.k. kto stosuje przemoc wobec osoby lub groźbę bezprawną w celu zmuszenia innej osoby do określonego działania, zaniechania lub znoszenia. Natomiast przepis art. 191 § 2 k.k. stanowi iż , jeżeli sprawca działa w sposób określony w § 1 w celu wymuszenia zwrotu wierzytelności podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Natomiast przepis art. 157 § 2 k.k. stanowi , iż karze podlega kto powoduje naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia trwający nie dłużej niż 7 dni . W treści art. 157 § 1-3 k.k. określone zostały typy spowodowania naruszenia czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia, innego niż określony w art. 156 § 1 k.k.

W powyższej sprawie w ocenie Sądu na podstawie zabranego materiału dowodowego nie można stwierdzić iż oskarżeni S. K. (1) i A. S. popełnili czynu z art. 158 § 1 k.k. w zb. z art. 245 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., jak też popełnili czynu z art. z art. 191 § 2 k.k. w zb. z art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. .

Na wstępnie należy zważyć iż oskarżeni S. K. (1) i A. S. nie przyznali się do popełnienia zarzucanego im czynu ( k. 69 , k. 77 , k. 106 , k. 836 oraz k. 46, k. 100 , k. 383-384 i k. 801 ) . Z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika wprost iż jak to został wskazane w pkt. 3.2. że osobą która spowodowała obrażenia ciała u pokrzywdzonego P. W. (1) był wyłącznie oskarżony J. G. (1) i oskarżeni S. K. (1) i A. S. nie działali z nim wspólnie i w porozumieniu . Należy ponownie wskazać iż w wypadku typu określonego w art. 158 § 1 k.k. skutkiem uczestniczenia w bójce lub pobiciu jest narażenie człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub uszczerbku na zdrowiu przestępstwo to jest więc typowym przestępstwem konkretnego narażenia na niebezpieczeństwo ( tak Komentarz do art. 158 kodeksu karnego (Dz.U.97.88.553), [w:] A. Barczak-Oplustil, G. Bogdan, Z. Ćwiąkalski, M. Dąbrowska-Kardas, P. Kardas, J. Majewski, J. Raglewski, M. Rodzynkiewicz, M. Szewczyk, W. Wróbel, A. Zoll, Kodeks karny. Część szczególna. Tom II. Komentarz do art. 117-277 k.k., Zakamycze, 2006, wyd. II. ). W powyższej sprawie z opinii biegłego M. z dnia 04 czerwca 2015 r. wynika kategorycznie iż obrażenia jakich doznał pokrzywdzony P. W. (1) w dniu 17 stycznia 2015 r. nie naraziły pokrzywdzonego na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty zdrowia i życia albo nastąpienia skutku określonego w art. 156 § 1 k.k. lub w art. 157 § 1 k.k. ( k. 121 ). Tym samym Prokurator błędnie na etapie postępowania przygotowawczego przyjął iż zachowanie oskarżonych S. K. (1) i A. S. realizuje znamiona czynu z art. 158 § 1 k.k. . Należy ponownie zauważyć iż z zeznań świadków P. W. (1) , M. A. i B. T. w zakresie jakim Sądu dał im wiarę wynika wprost iż w/w obrażenia ciała z art. 157 § 2 k.k. u pokrzywdzonego P. W. (1) w dniu 17 stycznia 2015 r. spowodował tylko oskarżony J. G. (1) . Należy ponadto wskazać iż oskarżony J. G. (1) stosował przemoc fizyczną wobec pokrzywdzonego powodując u niego w/w obrażenia ciała w celu zwrotu przez P. W. (1) wierzytelności w kwocie 655 zł . Tym samym oskarżony J. G. (1) nie współdziałał w tym zakresie z oskarżonymi S. K. (1) i A. S.. Tak więc nie można stwierdzić by oskarżeni S. K. (1) i A. S. popełnili czyn z art. 191 § 2 k.k. w przeciwieństwie do oskarżonego J. G. (1) .

Należy również wskazać iż występek z art. 245 k.k. może być popełniony jedynie z zamiarem bezpośrednim o szczególnym zabarwieniu (dolus coloratus), ponieważ sprawca działa w celu wywarcia wpływu ( tak SN w wyroku z 5.11.2015 r., IV KK 165/15, LEX nr 1943225 ). W niniejsze sprawie na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego nie można stwierdzić by S. K. (1) i A. S. podjęli jakiekolwiek działania w zamiarze by pokrzywdzony P. W. (1) zmienił swoje zeznania złożone w postępowaniu przygotowawczym 3 Ds. 20/15 . Oskarżeni ci zwłaszcza oskarżona A. S. mająca status pokrzywdzonej w tym postępowaniu nie miała żadnego interesu by wpływać na P. W. (1) w tym zakresie . Należy wskazać iż w sprawie V K 188/18 jako toczy się przed Sądem Okręgowym Warszawa Praga w Warszawie V Wydział Karny A. S. jest oskarżycielem posiłkowym .

Dlatego Sąd rozstrzygnął wszelkie niedające się usunąć wątpliwości na podstawie art. 5 § 2 k.p.k. na korzyść oskarżonych S. K. (1) i A. S. i uniewinnił ich od popełnienia zarzucanych im czynów .

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

J. G. (1)

Niewątpliwą okolicznością obciążającą jest duży społecznej szkodliwości popełnionych przez oskarżonego J. G. (1) czynu opisanego w pkt. 1 wyroku przejawiający się w charakterze naruszonego przez oskarżonego dobra oraz okoliczności działania oskarżonego. Oskarżony naruszył bowiem dobro chronione prawem jakim jest dobro w postaci zdrowia człowieka i dobro jakim jest wolności w sferze swobody podejmowania i realizacji decyzji woli. Za okoliczność obciążającą Sąd uznał również fakt , iż oskarżony był 10 krotne karany ( k. 1144-1145 ) . Sąd nie stwierdził istnienia żadnych okoliczności łagodzących wobec oskarżonego . Orzeczona wobec oskarżonego w pkt. 1 wyroku kara 1 roku pozbawienia wolności spełnia wymogi zarówno prewencji indywidualnej jak i generalnej, a także odpowiadają stopniowi zawinienia i społecznej szkodliwości czynu. Winny spełnić wobec oskarżonego funkcję wychowawczą i powstrzymać go w przyszłości od popełnienia podobnych czynów. Na wymiar orzeczonej kary pozbawienia wolności miał wpływ sposób działania oskarżonego podczas popełnienia zarzucanego mu czynu i fakt iż był on już wielokrotnie karany w tym na kary pozbawienia wolności . Należy zauważyć iż tylko bezwzględna i surowa kara pozbawienia wolności może skłonić oskarżonego J. G. (1) do refleksji nad swoim zachowaniem i powstrzymać go od popełnienia w przyszłości podobnych przestępstw. Kara ta winna spełnić przede wszystkim wobec oskarżonego funkcję represyjną .

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

-----

-----

-----

-----

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosowa ł określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

-----

1.7. KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Na podstawie art. 618 § 1 pkt. 11 k.p.k. Sąd zasądził od Skarbu Państwa- Kasa Sądu Rejonowego w Legionowie na rzecz adwokata P. W. (2) kwotę 2892,96 zł ( dwa tysiące osiemset dziewięćdziesiąt dwa złote dziewięćdziesiąt sześć groszy ) tytułem nie opłaconej przez oskarżonego J. G. (1) pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Na podstawie art. 632 k.p.k. Sąd wobec wniosku obrońcy oskarżonej zasądził od Skarb Państwa na rzecz oskarżonej A. S. kwotę 4536 zł ( cztery tysiące pięćset trzydzieści sześć złotych ) tytułem zwrotu poniesionych przez nią kosztów procesu.

Na podstawie art. 632 k.p.k. koszty postępowania odnośnie oskarżonych A. S. i S. K. (1) ponosi Skarb Państwa .

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. Sąd zwolnił oskarżonego J. G. (1) w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych biorąc pod uwagę jego dochody.

8.  1Podpis