Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Legionowie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 411/24

Uzasadnienie dotyczy całości wyroku.

1.1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

W. K.

w okresie od dnia 22 stycznia 2022 roku do dnia 29 stycznia 2023 roku w msc. Ł., woj. (...) uchylał się od wykonywania ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnym określonym wyrokiem Sądu Rejonowego w Piasecznie III Wydział Rodzinny i Nieletnich o syg.akt III RC522/11 z dnia 04 kwietnia 2012 roku na kwotę 700 złotych na rzecz córki W. R. (1) reprezentowanej przez matkę M. R. (1) przy czym łączna wysokość powstałych w skutek zaległości stanowi równowartość co najmniej trzech świadczeń okresowych, co naraziło osoby uprawnione na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych przy czym zarzucanego mu przestępstwa dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne, tj. o czyn z art. 209 § 1a k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Oskarżony W. K. jest ojcem małoletniej W. R. (1) i ciąży na nim obowiązek alimentacyjny określony co do wysokości wyrokiem Sądu Rejonowego w Piasecznie z 4 kwietnia 2012 r., sygn. III RC 522/11 po 700 złotych miesięcznie. Jest pozbawiony władzy rodzicielskiej nad córką. W okresie objętym zarzutem nie utrzymywał z córką kontaktów ani z jej matką, nie łożył na utrzymanie córki bezpośrednio lub do rąk jej matki.

Odpis wyroku i postanowienia;

Zeznania świadka M. R.

29-29v;

30;

33-33v., 134v.-135

Według stanu na 6 września 2022 r. egzekucja alimentów prowadzona przez komornika sądowego A. J. w sprawie sygn. Kmp 2/11 była bezskuteczna w okresie ostatnich dwóch miesięcy. W okresie od 21 grudnia 2020 r. do 14 marca 2023 r. W. K. wpłacił na poczet alimentów do komornika łącznie 8203,58 zł.

Zaświadczenie o bezskuteczności egzekucji z 6.09.2022 r.;

Informacja o długu

3-3v.;

4-5

Małoletnia pokrzywdzona W. R. (2) otrzymuje świadczenie z funduszu alimentacyjnego po 500 zł miesięcznie.

Decyzja nr FA.530.29.2022

2-2v.

W okresie od 22 stycznia 2022 r. do 29 stycznia 2023 r. oskarżony płacił alimenty na rzecz córki W. R. (1), nieregularnie. W ww. okresie wpłacił komornikowi na poczet alimentów łącznie 6410 zł, tj.:

- 29 kwietnia 2022 r. 2100 zł, 750 zł i 150 zł, łącznie 3000 zł;

- 31 maja 2022 r. 1000 zł;

- 30 lipca 2022 r. 500 zł;

- 4 października 2022 r. 1310 zł;

-31 grudnia 2022 r. 600 zł;

oraz następnie 14 marca 2023 r. 2100 zł,

przy czym z tego 3660 zł zostało rozksięgowane przez komornika na poczet egzekucji w sprawie sygn. Kmp 2/11, tj. na rzecz wierzyciela W. R. (1). W. K. jest bowiem dłużnikiem w trzech egzekucjach komorniczych, tj. w sprawie Kmp 46/03 na rzecz syna, w sprawie Kmp 42/09 na rzecz funduszu alimentacyjnego i w sprawie Kmp 2/11 na rzecz córki W. R. (1). W. K. wpłacał na poczet egzekucji tyle pieniędzy ile był w stanie ze względu na swoją sytuację osobistą i zawodową. W styczniu 2023 r. planował wpłacić kolejne 2100 zł na poczet alimentów na rzecz córki W. R. (1), jednakże został osadzony w zakładzie karnym i zlecił wpłatę dopiero w marcu 2023 r.

W okresie objętym zarzutem oskarżony pracował, zarabiał płacę minimalną, przy czym w okresie od 6 lipca 2021 r. do 2 maja 2022 r. odbywając karę łączną pozbawienia wolności w formie dozoru elektronicznego orzeczoną w sprawie sygn. II K 330/20. W. K. bezskutecznie występował do sądu penitencjarnego o wydłużenie godzin poza miejscem wykonywania dozoru, tak by więcej pracować i więcej zarobić. W okresie od 30 stycznia 2023 r. do 22 sierpnia 2023 r. odbywał karę pozbawienia wolności w warunkach izolacji w zakładzie karnym. W. K. mieszka z konkubiną i jej dziećmi, łącznie osiągają dochód około 5000 zł netto, ich wydatki miesięczne tylko na mieszkanie, opłaty i leczenie to około 1700 zł.

Karta rozliczeniowa;

potwierdzenia wpłat;

wyjaśnienia

91;

106-107;

103-104, 134-134v.

W. K. nie był zarejestrowany w PUP w M. jako osoba bezrobotna w okresie objętym zarzutem, nie korzystał z pomocy społecznej z (...). Od 17 sierpnia 2020 r. pracuje w firmie (...) w M. jako monter sieci teleinformatycznych.

Informacja z PUP i (...);

Informacja z ZUS

15, 16;

22

Oskarżony W. K. był kilkukrotnie karany, wyłącznie za przestępstwo niealimentacji. W okresie od 6 lipca 2021 r. do 2 maja 2022 r. odbył karę łączną 10 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem łącznym z 16 grudnia 2020 r. przez Sąd Rejonowy w Mielcu w sprawie sygn. II K 330/20, w którym połączono kary pozbawienia wolności orzeczone w sprawach sygn. II K 320/19 i II K 98/20 za czyny z art. 209 § 1 i 1a k.k. Oskarżony ma 47 lat, żyje w konkubinacie, ma na utrzymaniu troje dzieci, z zawodu jest muzykiem, obecnie pracuje jako monter sieci teleinformatycznych i zarabia 4200 zł brutto miesięcznie.

Karta karna, odpisy wyroków;

dane osobopoznawcze, wyjaśnienia.

108-111;

78-89;

134-134v.

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

W. K.

Jak w części 1.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

W okresie od 22 stycznia 2022 r. do 29 stycznia 2023 r. W. K. uchylał się od wykonania obowiązku alimentacyjnego wobec córki W. R. (1), określonego co do wysokości orzeczeniem sądowym.

Informacja o długu;

Karta rozliczeniowa;

potwierdzenia wpłat,

wyjaśnienia

4-5;

91;

106-107;

103-104, 134-134v.

1.2. OCena DOWOdów

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Wyjaśnienia

Sąd uznał je za wiarygodne w całości, gdyż oskarżony przedłożył potwierdzenia wpłat do komornika, o których wyjaśniał, znajduje to odzwierciedlenie w karcie rozliczeniowej przesłanej przez komornika. Logicznie i wiarygodnie wyjaśnił dlaczego w okresie objętym zarzutem nie był w stanie zarobić więcej pieniędzy i wpłacić więcej pieniędzy do komornika. Jego wyjaśnienia zgodne są z treścią dokumentów załączonych do akt sprawy.

Zeznania świadka M. R.

Sąd dał im wiarę w całości. Zeznania świadka o tym, że oskarżony nie płacił alimentów nie są sprzeczne z jego wyjaśnieniami, gdyż wpłaty dokonywane przez oskarżonego do komornika zostały rozliczone na poczet zaległości na rzecz funduszu alimentacyjnego, nie zaś bezpośrednio do rąk uprawnionej. Kwestia czy oskarżony i przedstawicielka ustawowa małoletniej pokrzywdzonej są w konflikcie, czy nie, nie ma znaczenia w sprawie.

Karta karna, odpisy orzeczeń, informacja z PUP, OPS i ZUS, decyzja, potwierdzenia wpłat, karta rozliczeniowa, zaświadczenie od komornika

Dokumenty sporządzone przez uprawnione podmioty, w przepisanej formie, niekwestinowane.

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5.  Uniewinnienie

I.

W. K.

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

Oskarżyciel publiczny zarzucił oskarżonemu popełnienie czynu z art. 209 § 1a k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. w okresie od 22 stycznia 2022 r. do 29 stycznia 2023 r.

Dla odpowiedzialności karnej z art. 209 § 1a k.k. wymagane jest spełnienie przez sprawcę znamion polegających na: niewykonywaniu obowiązku alimentacyjnego określonego co do wysokości orzeczeniem sądowym lub ugodą, spowodowanie w ten sposób zaległości stanowiących równowartość co najmniej 3 świadczeń okresowych oraz będącego następstwem dwóch poprzednich narażenia osoby uprawnionej na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych. Przy czym zgodnie z ogólnymi zasadami Kodeksu karnego czynu tego dopuścić się można tylko z winy umyślnej. W pojęciu „uchyla się” zawarty jest zawsze negatywny stosunek psychiczny osoby zobowiązanej do świadczenia, powodujący, że nie dopełnia ona nałożonego na nią obowiązku umyślnie, gdyż wypełnić go nie chce lub też lekceważy, mimo, że ma obiektywną możliwość jego wykonania. Występku tego może zatem dopuścić się tylko ten, kto mógłby wykonać ciążący na nim obowiązek, a tego nie czyni mimo realnych możliwości. Konieczna jest więc weryfikacja wysokości osiąganych przez oskarżonego dochodów i jego możliwości zarobkowych oraz ustalenie, czy i w jakim stopniu wywiązywał się z ciążących na nim obowiązków, a także jakie podjął starania, aby się z nich wywiązać (zob. wyrok Sądu Najwyższego z 24 listopada 2022 r., sygn. IV KK 405/22). Sytuacja osobista i zawodowa oskarżonego ma zatem bardzo istotne znaczenie w kontekście ustalenia znamienia „uchyla się”. Jak słusznie argumentuje Sąd Najwyższy w wyroku z 19 października 2022 r., sygn. II KK 255/22 istniejące zobowiązania finansowe oskarżonego mogą mieć istotny wpływ na ocenę wyczerpania znamion przestępstwa niealimentacji. Uchylanie się nakłada obowiązek wykazania, że sprawca miał obiektywną możliwość dostarczania środków utrzymania, lecz tego nie czynił. Źródłem niemożliwości wykonania obowiązku mogą być m.in. zobowiązania publicznoprawne, powstałe zwłaszcza przed okresem niealimentacji, a przede wszystkim toczące się egzekucje dotyczące tych zobowiązań.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy, Sąd uznał, że oskarżony nie wypełnił swoim zachowaniem znamion występku z art. 209 § 1a k.k., gdyż w okresie objętym zarzutem wykonywał obowiązek alimentacyjny, w miarę swoich możliwości. Oskarżony zapłacił 2100 zł na poczet alimentów na córkę W. R. (1) w kwietniu 2022 r. Kwota ta odpowiada sumie trzymiesięcznego zobowiązania alimentacyjnego. Następnie 31 maja 2022 r. wpłacił komornikowi 1000 zł, 30 lipca 2022 r. wpłacił 500 zł, 4 października 2022 r. wpłacił 1310 zł i 31 grudnia 2022 r. wpłacił 600 zł. Następnie 29 stycznia 2023 r. oskarżony został osadzony w zakładzie karnym i przeznaczone na wpłatę w styczniu pieniądze tytułem alimentów w kwocie 2100 zł wpłacił dopiero 14 marca 2023 r. Z uwagi na to, że oskarżony jest dłużnikiem w trzech egzekucjach komorniczych, tylko część powyższych wpłat została rozliczona na poczet egzekucji w sprawie Kmp 2/11. Z powyższego wynika, że oskarżony wykonał obowiązek alimentacyjny w całości w okresie od stycznia do marca 2022 r., pomimo tego, że wykonywał wówczas karę pozbawienia wolności w formie dozoru elektronicznego. Oskarżony częściowo wykonał obowiązek alimentacyjny w kwietniu, w maju, w lipcu, w październiku i w grudniu 2022 r. Oskarżony nie zapłacił w ogóle alimentów w czerwcu, w sierpniu i w listopadzie 2022 r. Jednakże w okresie objętym zarzutem oskarżony pracował zarobkowo, zarabiał płacę minimalną, a toczą się przeciwko niemu trzy egzekucje komornicze. Nadto ma na utrzymaniu troje dzieci. Oceniając zatem obiektywnie sytuację osobistą i zarobkową oskarżonego Sąd uznał, że wykonywał on obowiązek alimentacyjny względem córki W. R. (1) w miarę swoich realnych możliwości. Podkreślenia wymaga fakt, że w połowie okresu objętego zarzutem oskarżony odbywał karę pozbawienia wolności w formie dozoru elektronicznego i miał ograniczone możliwości zarobkowe. Oskarżony wyjaśnił, że podejmował próbę zwiększenia limitu czasu poza miejscem dozoru tak by podjąć dodatkową pracę, jednakże otrzymał odmowną decyzję sądu penitencjarnego. Z tego wynika fakt, że oskarżony nie miał lekceważącej postawy wobec obowiązku alimentacyjnego. Wręcz przeciwnie, chcąc wywiązać się z tego obowiązku w całości podejmował próby podjęcia dodatkowego zatrudnienia. Co więcej, na oskarżonym ciążą zaległości finansowe związane z niepłaceniem alimentów wobec syna. Oskarżony jest jego dłużnikiem oraz funduszu alimentacyjnego. Zachodzi zatem zbieg trzech egzekucji komorniczych. Oskarżony zarabia płacę minimalną, jego zarobki w większości są przeznaczone na stałe miesięczne, niewygórowane wydatki na podstawowe potrzeby oraz długi. Pomimo tego płacił alimenty do komornika, nie zawsze w pełnej wysokości, ale tylko w czerwcu, w sierpniu i w listopadzie 2022 r. nie zapłacił w ogóle. W pozostałym okresie płacił alimenty w całości i w części. Jak już wyżej wskazano, przywołując wyrok Sądu Najwyższego w sprawie sygn. II KK 255/22 osoba znajdująca się w tzw. spirali długów, niepłacąca w całości alimentów, nie uchyla się od płacenia alimentów jeśli nie ma realnych możliwości realizacji obowiązku alimentacyjnego w większym zakresie niż wynikające ze ściągniętych kwot przez komornika.

Z tych względów Sąd uznał, że oskarżony nie wypełnił swoim zachowaniem znamienia uchylania się. Nie można przyjąć, że miał negatywne nastawienie do obowiązku alimentacyjnego. Wprawdzie suma zaległości w okresie objętym zarzutem przekracza co najmniej 3 świadczenia okresowe, jednakże w ocenie Sądu nie wynika to z faktu uchylania się oskarżonego od obowiązku alimentacyjnego. W okresie objętym zarzutem oskarżony wykonywał obowiązek alimentacyjny w części, na tyle, na ile pozwalała mu na to sytuacja zarobkowa i osobista. Oskarżony nie przejawiał złej woli, negatywnego, lekceważącego stosunku do obowiązku alimentacyjnego.

Mając powyższe na uwadze, wobec braku znamion czynu zabronionego, Sąd zgodnie z art. 414 § 1 k.p.k. uniewinnił oskarżonego od zarzuconego czynu.

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Zgodnie z art. 632 pkt 2 k.p.k. w sprawach z oskarżenia publicznego w razie uniewinnienia koszty sądowe ponosi Skarb Państwa.

1.18. POdpis