Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Legionowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 stycznia 2019 r.

Sąd Rejonowy w Legionowie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Tomasz Kosiński

Protokolant: Bożena Oblińska

w obecności oskarżyciela Prokuratora Anny Krysińskiej

po rozpoznaniu dnia 21 stycznia 2019 r. na rozprawie w Legionowie sprawy :

P. W. (1) , syna J. i Z. z d. P. , ur. (...) w W.

oskarżonego o to, że :

W dniu 19 marca 2018 roku w J. , woj. (...) w celu utrzymania się w posiadaniu zabranej rzeczy w postaci toporka marki F. o wartości 139 zł skradzionego ze sklepu (...) w J. bezpośrednio po dokonaniu kradzieży użył w stosunku do pracownika ochrony S. G. przemocy w ten sposób , że aby uniemożliwić zatrzymanie ruszył kierowanym przez siebie pojazdem marki R. i ciągnął w/w pokrzywdzonego za przedmiotowym pojazdem przez odległość kilku metrów , a następnie oddalił się z miejsca zdarzenia

tj. o przestępstwo z art. 281 k.k.

1.  Oskarżonego P. W. (1) w ramach zarzucanego mu czynu uznaje za winnego tego że w dniu 19 marca 2018 roku w J. , woj. (...) w celu utrzymania się w posiadaniu zabranej rzeczy w postaci toporka marki F. o wartości 139 zł skradzionego ze sklepu (...) w J. bezpośrednio po dokonaniu kradzieży użył w stosunku do pracownika ochrony S. G. przemocy w ten sposób , że aby uniemożliwić zatrzymanie ruszył kierowanym przez siebie pojazdem marki R. i ciągnął w/w pokrzywdzonego za przedmiotowym pojazdem przez odległość kilku metrów , a następnie oddalił się z miejsca zdarzenia, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne do przestępstwa za które był już skazywany to jest popełnienia czynu z art. 281 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 281 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. skazuje , zaś na podstawie art. 281 k.k. wymierza mu karę 1 ( jednego ) roku i 10 ( dziesięciu ) miesięcy pozbawienia wolności ;

2.  Na podstawie art. 46 § 1 k.k. nakłada na oskarżonego P. W. (1) obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego (...) Sp. o.o. w W. kwoty 139 zł ( sto trzydzieści dziewięć złotych ) ;

3.  Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia oskarżonego P. W. (1) w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

Sygn. akt II K 560/18

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 19 marca 2018 roku około godz. 14.40 oskarżony P. W. (1) przyjechał wraz ze swoją konkubiną J. J. (2) do sklepu (...) w J. przy ul. (...) woj. (...) . Oskarżony P. W. (1) zaparkował swój samochód marki R. nr rej (...) na parkingu przed sklepem (...) i wraz ze swoją konkubiną J. J. (2) udał się do sklepu (...) . W sklepie (...) oskarżony P. W. (1) wraz z J. J. (2) udał się około godz. 14.58 na dział ogrodniczy . Oskarżony P. W. (1) będąc na dziale ogrodniczym zabrał w celu przywłaszczenia toporek marki F. o wartości 139 zł . Następnie oskarżony P. W. (1) wraz z J. J. (2) schowali się za regał , gdzie oskarżony P. W. (1) schował do swojej torby ten toporek marki F. , a J. J. (2) obserwowała czy nikt z pracowników sklepu tego nie widzi . Fakt ten został zarejestrowany przez kamery monitoringu znajdujące się w sklepie (...) ( k. 13 i k. 38-39 ) . Następnie oskarżony P. W. (1) wraz J. J. (2) przeszli przez linie kas nie płacąc za żadne zakupy w tym za przedmiotowy toporek marki F. o wartości 139 zł ( k. 38- 39 ) . Oskarżony P. W. (1) udał się następnie do swojego samochodu marki R. nr rej (...) i włożył do jego bagażnika torbę wraz ze skradzionym toporkiem marki F. . Następnie oskarżony P. W. (1) przeparkował swój samochód marki R. nr rej (...) na miejsce parkingowej znajdujące się na tym samym parkingu ale bliżej wejścia do sklepu (...) przy ul. (...) ( znajdującym się w tym samym budynku co sklep (...) ) . Fakt ten został zarejestrowane przez kamery monitoringu znajdujące się na zewnątrz sklepu (...) ( k. 13 i k. 38-39 ) . Następnie oskarżony P. W. (1) udał się wraz z J. J. (2) na zakupy do sklepu (...) . W tym czasie pracownicy ochrony sklepu (...) ustalili iż doszło do kradzieży z działu ogrodniczego toporka marki F. i po otworzeniu zapisu z monitoringu ustalili kto dokonał jego kradzieży oraz że jej sprawca schował skradziony toporek marki F. w bagażniku samochodu marki R. nr rej (...), oraz gdzie ten samochód jest obecnie zaparkowany . Po zrobieniu zakupów w sklepie (...) około godz. 15.40 oskarżony P. W. (1) wraz z J. J. (2) wyszli ze sklepu i wsiadali do samochodu marki R. nr rej (...). Wtedy do samochodu marki R. nr rej (...) podszedł ubrany w mundur pracownika ochrony S. G. ( pracownik agencji ochrony (...) ochraniającej sklep (...) ) , przedstawił się i poprosił oskarżonego P. W. (1) aby otworzył bagażnik i udał się z nim do sklepu (...) celem wyjaśnienia kwestii kradzieży tego toporka marki F. . S. G. poinformował oskarżonego P. W. (1) że jeżeli tego nie zrobi to zostanie na miejsce wezwana policja . Oskarżony P. W. (1) w sposób wulgarny odpowiedział S. G. i wsiadł do samochodu marki R. nr rej (...) w którym już znajdował się J. J. (2) i go uruchomił . S. G. chcąc uniemożliwić oskarżonemu P. W. (1) odjechanie przed przybyciem policji próbował wyjąć kluczyk ze stacyjki , co jednak było niemożliwe wobec faktu iż ten samochód jest uruchamiany za pomocą karty . Oskarżony P. W. (1) w celu utrzymaniu się w posiadaniu skradzionego toporka marki F. ruszył samochodem marki R. nr rej (...) i ciągnął S. G. przez odległość kilku metrów. S. G. udało się wydostać z samochodu , wtedy oskarżony P. W. (1) zamknął drzwi w samochodzie i po przejechaniu przez pas zieleni i chodnik ul. (...) skręcił w prawo i odjechał . S. G. nie odniósł w wyniku tego zdarzenia żadnych obrażeń . Przebieg tego zdarzenia został zarejestrowany przez kamery monitoringu sklepu (...) ( k. 13 i k. 38-39 ) .

Wyrokiem łącznym z dnia 22 lipca 2016 r. sygn. akt. II K IV K 721/15 Sąd Rejonowy dla W. P. w W. IV Wydział Karny połączył w pkt. IV wyroku kary wymierzone skazanemu P. W. (1) wyrokami IV K 988/13 i III 341/14 , którymi został on skazany za czyny z art. 278 § 1 k.k. i wymierzył skazanemu P. W. (1) karę łączną 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności ( k. 75-58 i k. 142-144 ) . Oskarżony P. W. (1) odbywał karę pozbawienia wolności orzeczoną tym wyrokiem łącznym między innymi w okresie od 10 marca 2016 r. r. do 06 marca 2018 r. ( k. 146-147 ).

Oskarżony P. W. (1) ma ukończone 55 lat, jest kawalerem , nie ma nikogo na utrzymaniu , obecnie odbywa karę pozbawienia wolności , był wielokrotnie karany ( k. 142-144 ) , był leczony psychiatrycznie i odwykowo. Jednak z opinii sądowo psychiatrycznej sporządzonej przez biegłych lekarzy psychiatrów w dniu 07 maja 2018 r. ( k. 99-101 ) wynika iż u oskarżonego P. W. (1) nie rozpoznano choroby psychicznej ani upośledzenia umysłowego . Rozpoznano natomiast w odniesieniu do zarzucanego mu czynu uzależnienie mieszane . Ten stan tempore criminis nie znosił ani nie ograniczał jego zdolności do rozpoznania znaczenia tego czynu ani pokierowania postępowaniem . O ile tempore criminis badany wprawił się w stan nietrzeźwości/odurzenia to był to stan bez podłoża patologicznego , którego skutki mógł przewidzieć . Aktualny stan zdrowia psychicznego badanego pozwala na jego udział w czynnościach postępowania karnego ( poczytalność nie budzi wątpliwości ) oraz na samodzielną i rozsądną obronę .

Sąd powyższy stan faktyczny ustalił na podstawie następujących dowodów : częściowo wyjaśnień oskarżonego P. W. (1) ( k. 53-54 i k. 152-153 ) , zeznań świadków : S. G. ( k. 7 , k. 15-16 i k. 153 ) i M. L. ( k. 2-3 , k. 19-20 i k. 153-154 ) oraz dowodów w postaci : notatki urzędowej ( k. 1 ) , protokołu zatrzymania rzeczy ( k. 4-9 ) , protokołu zatrzymania rzeczy wraz z płytą ( k. 10-13 ) , protokołu okazania wraz z tablicami ( k. 15-16, k. 17, k. 18-20, k. 21 ) , oświadczenia ( k. 26 ) , protokołu oględzin ( k. 38-39 ) , karty karnej ( k. 64-68 ) , odpisów wyroków ( k. 74-86 ) , dokumentacji z leczenia ( k. 87-90 ) , opinii sądowo- psychiatrycznej ( k. 99-101 ) , karty karnej ( k. 142-144 ) i informacji z systemu NOE SAD ( k. 146-147 ) .

Oskarżony P. W. (1) stanął pod zarzutem , iż : w dniu 19 marca 2018 roku w J. , woj. (...) w celu utrzymania się w posiadaniu zabranej rzeczy w postaci toporka marki F. o wartości 139 zł skradzionego ze sklepu (...) w J. bezpośrednio po dokonaniu kradzieży użył w stosunku do pracownika ochrony S. G. przemocy w ten sposób , że aby uniemożliwić zatrzymanie ruszył kierowanym przez siebie pojazdem marki R. i ciągnął w/w pokrzywdzonego za przedmiotowym pojazdem przez odległość kilku metrów , a następnie oddalił się z miejsca zdarzenia to jest popełnienia czynu z art. 281 k.k. .

Oskarżony P. W. (1) w postępowaniu przygotowawczym i na rozprawie przed Sądem nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu wskazując iż przyznaje się tylko do kradzieży toporka ( k. 53 i k. 152 ) . Oskarżony P. W. (1) wyjaśnił iż tego dnia pojechał z swoją konkubiną J. J. (2) na zakupy do J. . Po zakupach mieli pojechać do W. do lekarza. Z dalszych wyjaśnień oskarżonego P. W. (1) wynika iż weszliśmy do sklepu (...) w J. , gdzie ukradł ten toporek F. i kupił jeszcze jakieś drobne rzeczy - jakąś uszczelkę. Wobec faktu iż jego konkubina chciała zrobić jeszcze zakupy w sklepie (...) a ma chorą nogę on poszedłem przestawić samochód na parkingu. Plecak z tą siekierą zostawił na tylnym siedzeniu i przestawił samochód pod sklep (...) i dołączył do swojej konkubiny J. J. (2) . Oskarżony P. W. (1) wskazał iż w sklepie (...) byli około godziny i po zakupach wrócili do samochodu . Wtedy podszedł do niego pokrzywdzony , nie powiedział o co chodzi, nie przedstawił się i zażądał otwarcia bagażnika. Pokrzywdzony powiedział, że została wezwana policja. Jego konkubina zaczęła krzyczeć, że ma umówionego lekarza. Oskarżony P. W. (1) stwierdził iż był w stresie i powiedział pokrzywdzonemu żeby zapisał numer jego samochodu oraz że nie mógł otworzyć bagażnika bo był zepsuty a ten skradziony toporek leżał na tylnym siedzeniu. Pokrzywdzony był w garniturze i nie skojarzył go z pracownikiem z ochroną ze sklepu (...) . Oskarżony P. W. (1) w swoich dalszych wyjaśnieniach wskazał iż pamiętam, że pokrzywdzony otworzył drzwi jego samochodu i szukał kluczyków których w samochodzie R. nie ma. Kiedy odsunął się od samochodu, to on odjechałem. Nie było żadnego wleczenia kogoś po parkingu. Oskarżony wskazał iż nie zrobił tego by zatrzymać ten toporek ( k. 53-54 i k. 152-153 ).

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego P. W. (1) w części w której przyznał iż ukradł toporek marki F. ze sklepu (...) w J. . Na wiarę zasługują również ta część wyjaśnień oskarżonego P. W. (1) w której stwierdził iż po tym jak wrócił z zakupów w sklepie (...) do samochodu podszedł do niego pokrzywdzony i poprosił o otworzenie bagażnika oraz poinformował go że została wezwana policja . W tym zakresie wyjaśnienia oskarżonego P. W. (1) są jasne , dokładne i korespondują z całością zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego zwłaszcza z zeznaniami świadków : S. G. ( k. 7 , k. 15-16 i k. 153 ) i M. L. ( k. 2-3 , k. 19-20 i k. 153-154 ) oraz dowodami w postaci : notatki urzędowej ( k. 1 ) , protokołu zatrzymania rzeczy ( k. 4-9 ) , protokołu zatrzymania rzeczy wraz z płytą ( k. 10-13 ) , protokołu okazania wraz z tablicami ( k. 15-16, k. 17, k. 18-20, k. 21 ) , oświadczenia ( k. 26 ) , protokołu oględzin ( k. 38-39 ). Należy wskazać iż z tych wyjaśnień wynika wprost iż oskarżony P. W. (1) popełnił zarzucany mu czyny z art. 281 k.k. .

Sąd nie dał w pozostałym zakresie wiary wyjaśnieniom oskarżonego P. W. (1) zwłaszcza co do faktu iż ten toporek schował na tylnie siedzenie samochodu a nie do bagażnika oraz odjechał gdy pokrzywdzony , którego nie skojarzył z pracownikiem ochrony sklepu (...) , odsunął się już od samochodu i nikogo nie ciągnął za samochodem . Na wiarę nie zasługuje również ta część wyjaśnień oskarżonego P. W. (1) w której opisał w jakich powodów odjechał z tego parkingu oraz że zapłacił za uszczelkę którą kupił w sklepie (...) . W tym zakresie wyjaśnienia oskarżonych są niejasne , nielogiczne , wewnętrznie sprzeczne i nakierowane na pomniejszenie swojej winny. Należy wskazać iż z zeznań świadków S. G. ( k. 7 , k. 15-16 i k. 153 ) i M. L. ( k. 2-3 , k. 19-20 i k. 153-154 ) oraz z zapisu z monitoringu ( k. 13 i k. 38-39 ) wynika wprost iż oskarżony P. W. (1) torbę ze skradzionym ze sklepu (...) w J. toporkiem marki F. schował do bagażnika samochodu marki R. nr rej (...) , a wcześniej opuścił sklep (...) przechodząc przez linię kas za nic nie płacąc . Ponadto z wyżej wskazanych dowodów wynika wprost iż oskarżony P. W. (1) w celu utrzymaniu się w posiadaniu skradzionego toporka marki F. ruszył samochodem marki R. nr rej (...) i ciągnął S. G. ubranego w mundur pracownika ochrony przez odległość kilku metrów. Gdy S. G. udało się wydostać z samochodu , oskarżony P. W. (1) zamknął drzwi w samochodzie i po przejechaniu przez pas zieleni i chodnik ul. (...) skręcił w prawo i odjechał . Należy wskazać iż całe to zdarzenie zostało nagrane przez kamery monitoringu sklepu (...) ( k. 13 i k. 38-39 ) a zeznania świadków S. G. ( k. 7 , k. 15-16 i k. 153 ) i M. L. ( k. 2-3 , k. 19-20 i k. 153-154 ) ściśle z tym nagraniem korespondują . Należy wskazać iż oskarżony P. W. (1) w swoich wyjaśnieniach przyznał iż został przed odjazdem z tego parkingu poinformowany przez pokrzywdzonego S. G. iż została wezwana policja, co było głównym powodem iż postanowił on uciec odjeżdżając swoim samochodem . Należy wskazać iż oskarżony P. W. (1) był wielokrotnie karany za przestępstwa i wykroczenia przeciwko mieniu ( k. 142-144 ) .

Wyżej wskazane fakty dyskwalifikują prawdziwość wyjaśnień oskarżonego P. W. (2) w zakresie jakim Sąd nie dał im wiary .

Sąd dał w całości zeznaniom świadków : S. G. i M. L. jako jasnym dokładnym , spójnym , logicznym i korespondującym z całością zebranego w sprawie materiału dowodowego .

Z zeznań świadka S. G. – pokrzywdzonego w niniejszej sprawie ( pracownika agencji ochrony (...) ochraniającej sklep (...) w J. ) wynika iż w dniu 19 marca 2018 r. – jako kierownik zamiany został powiadomiony przez stanowisko monitoringu sklepu , że najprawdopodobniej doszło do kradzieży toporka marki F. , co następnie zostało potwierdzone przez pracownika działu ogrodniczego . Po uzyskaniu informacji co się stało oraz jak wyglądał sprawca i jego samochód udał się na parking przed marketem O. bliżej wejścia do marketu K. i podszedł do oskarżonego P. W. (1) , który jeszcze stał przy samochodzie . Z zeznań świadka S. G. wynika iż był ubrany w mundur służbowy z napisem Ochrona i przedstawił się oskarżonemu oraz poprosił o otwarcie bagażnika i udanie się z nim do pomieszczenia ochrony , gdyż w przeciwnym razie zostanie wezwana policja . Oskarżony odpowiedział mu coś w sposób wulgarny i wsiadł do samochodu i go uruchomił . Świadek S. G. wskazał iż chcąc uniemożliwić oskarżonemu P. W. (1) odjechanie przed przybyciem policji próbował wyjąć kluczyk ze stacyjki . Oskarżony P. W. (1) jednak ruszył samochodem i ciągnął go przez odległość kilku metrów , jednak udało się mu wydostać z samochodu . W wyniku tego zdarzenia nie odniósł żadnych obrażeń ( k. 7 , k. 15-16 i k. 153 ).

Natomiast z zeznań świadka M. L. – pracownika ochrony agencji (...) pełniącego w dniu 19 marca 2018 r. służbę na stanowisku monitoringu sklepu (...) w J. wynika iż zauważył na dziale ogrodniczym mężczyznę i kobietę którzy oglądali towary marki F. . Po chwili mężczyzna zdjął z wieszaka toporek marki F. i wszedł z nim za regał , zaś towarzysząca mu kobieta rozglądała się czy nikt nie idzie . Po wyjściu za regału mężczyzna ten poprawił i zasuną torbę która miał ze sobą . Z dalszych zeznań świadka M. L. wynika iż osoby te przeszyły przez linię kas za nic nie płaca i wyszły na parking. Mężczyzna ten podszedł do srebrnego samochodu marki R. nr rej (...) i włożył tą torbę to bagażnika . Po czym udał się do sklepu (...) . Z dalszych zeznań świadka M. L. wynika iż ustalił z pracownikami działu ogrodniczego iż został skradziony jeden toporek marki F. . Dlatego cały czas obserwował na kamerach monitoringu ten samochód R. nr rej. (...). W pewnym momencie ten mężczyzna i kobieta wyszli ze sklepu (...) i podeszli do tego samochodu . Wtedy podszedł do nich S. G. . Następnie świadek M. L. opisał w jaki sposób zachował się wobec S. G. oskarżony P. W. (1) ( k. 2-3 , k. 19-20 i k. 153-154 ).

Fakt, że wymienieni wyżej świadkowie precyzyjnie określają zakres swojej wiedzy na temat zdarzeń, w zakresie których Sąd dał wiarę zeznaniom tych świadków, świadczy zdaniem Sądu o braku skłonności do konfabulacji i dążeniu do rzetelnego przedstawienia przebiegu wydarzeń. Zeznania świadków są jasne , dokładne i korespondują z całością materiału dowodowego zebranego w sprawie.

Sąd dał pełną wiarę opinii sądowo psychiatrycznej sporządzonej przez biegłych lekarzy psychiatrów w dniu 07 maja 2018 r. ( k. 99-101 ) jako jasnej , dokładnej i fachowej. Z opinii sądowo psychiatrycznej sporządzonej przez biegłych lekarzy psychiatrów wynika iż u oskarżonego P. W. (1) nie rozpoznano choroby psychicznej ani upośledzenia umysłowego . Rozpoznano natomiast w odniesieniu do zarzucanego mu czynu uzależnienie mieszane . Ten stan tempore criminis nie znosił ani nie ograniczał jego zdolności do rozpoznania znaczenia tego czynu ani pokierowania postępowaniem . O ile tempore criminis badany wprawił się w stan nietrzeźwości/odurzenia to był to stan bez podłoża patologicznego , którego skutki mógł przewidzieć . Aktualny stan zdrowia psychicznego badanego pozwala na jego udział w czynnościach postępowania karnego ( poczytalność nie budzi wątpliwości ) oraz na samodzielną i rozsądną obronę .

Sąd dał w pełni wiarę dowodom z dokumentów , albowiem dokumenty powyższe zostały sporządzone przez funkcjonariuszy publicznych , nie zainteresowanych rozstrzygnięciem w sprawie , a zatem nie mających logicznego powodu , by przedstawiać nieprawdziwy stan rzeczy w dokumentach . Brak jest na tych dokumentach jakichkolwiek śladów podrobienia bądź przerobienia .

Sąd dał ponadto wiarę wszystkim ujawnionym na rozprawie dokumentom. Ich autentyczność i wiarygodność nie była kwestionowana przez żadną ze stron, ani nie stoi w sprzeczności z żadnym innym dowodem, a tym samym nie budzi wątpliwości.

Sąd zważył, co następuje:

Oskarżony P. W. (1) w ramach zarzucanego mu czynu został uznany za winnego tego że w dniu 19 marca 2018 roku w J. , woj. (...) w celu utrzymania się w posiadaniu zabranej rzeczy w postaci toporka marki F. o wartości 139 zł skradzionego ze sklepu (...) w J. bezpośrednio po dokonaniu kradzieży użył w stosunku do pracownika ochrony S. G. przemocy w ten sposób , że aby uniemożliwić zatrzymanie ruszył kierowanym przez siebie pojazdem marki R. i ciągnął w/w pokrzywdzonego za przedmiotowym pojazdem przez odległość kilku metrów , a następnie oddalił się z miejsca zdarzenia, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne do przestępstwa za które był już skazywany to jest popełnienia czynu z art. 281 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k..

Przepis art. 281 k.k. stanowi iż karze podlega kto, w celu utrzymania się w posiadaniu zabranej rzeczy, bezpośrednio po dokonaniu kradzieży, używa przemocy wobec osoby lub grozi natychmiastowym jej użyciem albo doprowadza człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności. Kradzież rozbójnicza polega na zastosowaniu przez sprawcę kradzieży przemocy wobec osoby, groźby natychmiastowego jej użycia albo na doprowadzeniu człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności w celu utrzymania się w posiadaniu zabranej rzeczy . Jest to więc konstrukcja nawiązująca do opisu sposobu działania sprawcy rozboju, występuje jednak zasadnicza różnica między tymi przestępstwami. Polega ona na odmiennej kolejności zastosowania rozbójniczych środków, które przy rozboju służą do obezwładnienia lub pokonania oporu pokrzywdzonego w celu dokonania kradzieży (tzn. są stosowane przed lub w trakcie dokonywania zaboru), natomiast w wypadku kradzieży rozbójniczej sprawca dokonuje zaboru bez użycia przemocy lub innych rozbójniczych środków, a używa ich po dokonaniu kradzieży, aby utrzymać się w posiadaniu skradzionej rzeczy. Kradzież rozbójnicza jest przestępstwem indywidualnym, którego sprawcą może być jedynie złodziej stosujący przemoc lub groźbę jej użycia wobec pokrzywdzonego kradzieżą albo innej osoby (np. usiłującej sprawcę zatrzymać i odebrać łup).Kradzież rozbójnicza jest przestępstwem złożonym, gdyż w jej ustawowym opisie mieszczą się znamiona kradzieży rzeczy (art. 278 § 1 k.k. ) oraz stosowanie przemocy, groźby karalnej lub innych środków wymienionych w art. 281. Potraktowanie tego dwuaktowego zdarzenia jako jednego przestępstwa wymaga więzi czasowo-sytuacyjnej między kradzieżą a stosowaniem wymienionych środków, tzn. że ich stosowanie musi nastąpić bezpośrednio po dokonaniu kradzieży albo w trwającym nieprzerwanie pościgu za sprawcą. Strona podmiotowa kradzieży rozbójniczej charakteryzuje się podwójną kierunkowością zamiaru. Sprawca bowiem, dokonując zaboru rzeczy, działa w celu jej przywłaszczenia, a następnie stosuje określone w art. 281 k.k. środki rozbójnicze w celu utrzymania się w posiadaniu skradzionej rzeczy ( za Andrzej Marek Komentarz do art. 281 Kodeksu Karnego ) .

Natomiast przepis art. 64 § 1 k.k. stanowi iż jeżeli sprawca skazany za przestępstwo umyślne na karę pozbawienia wolności popełnia w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary umyślne przestępstwo podobne do przestępstwa, za które był już skazany, sąd może wymierzyć karę przewidzianą za przypisane sprawcy przestępstwo w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę. W ujęciu art. 64 § 1 k.k. recydywa szczególna w typie podstawowym zachodzi, gdy sprawca, skazany za przestępstwo umyślne na karę pozbawienia wolności, w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary, umyślnie popełnia przestępstwo podobne do tego, za które był już skazany. Treść tego przepisu nie pozostawia żadnej wątpliwości, że podstawą zakwalifikowania czynu jako popełnionego w warunkach recydywy szczególnej nie może być skazanie za przestępstwo nieumyślne, ale może to być przestępstwo z winy kombinowanej umyślno-nieumyślnej, w którym czyn zabroniony popełniony jest umyślnie a nieumyślność dotyczy jedynie jego następstwa ( por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 listopada 2002 r., V KKN 404/01, Orz. Prok. i Pr. 2003, nr 3 ).

W powyższej sprawie oskarżony P. W. (1) wypełnił wszystkie znamiona czynu zabronionego z art. 281 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. opisanego w pkt. 1 wyroku . Oskarżony P. W. (1) w dniu 19 marca 2018 roku w J. , woj. (...) w celu utrzymania się w posiadaniu zabranej rzeczy w postaci toporka marki F. o wartości 139 zł skradzionego ze sklepu (...) w J. bezpośrednio po dokonaniu kradzieży użył w stosunku do pracownika ochrony S. G. przemocy . Działanie oskarżonego P. W. (1) wobec pokrzywdzonego S. G. polegało na tym, że aby uniemożliwić zatrzymanie przez pokrzywdzonego ruszył kierowanym przez siebie pojazdem marki R. nr rej (...) i ciągnął pokrzywdzonego za przedmiotowym pojazdem przez odległość kilku metrów , a następnie oddalił się z miejsca zdarzenia. Należy ponownie podnieść iż kradzież rozbójnicza jest przestępstwem indywidualnym, którego sprawcą może być jedynie złodziej stosujący przemoc lub groźbę jej użycia wobec pokrzywdzonego kradzieżą albo innej osoby (np. usiłującej sprawcę zatrzymać i odebrać łup). Kradzież rozbójnicza jest przestępstwem złożonym, gdyż w jej ustawowym opisie mieszczą się znamiona kradzieży rzeczy (art. 278 § 1 k.k. ) oraz stosowanie przemocy, groźby karalnej lub innych środków wymienionych w art. 281 k.k. . W niniejszej sprawie zachowanie oskarżonych J. W. niewątpliwie realizowało wszystkie znamiona czynu z art. 281 k.k. co potwierdza zgromadzony w sprawie materiał dowodowym w postaci zeznań świadków : S. G. ( k. 7 , k. 15-16 i k. 153 ) i M. L. ( k. 2-3 , k. 19-20 i k. 153-154 ) oraz z wyjaśnieniami oskarżonego P. W. (1) ( k. 53-54 i k. 152-153 ) w zakresie jakim Sąd dał im wiarę jak i dowodów w postaci: notatki urzędowej ( k. 1 ) , protokołu zatrzymania rzeczy ( k. 4-9 ) , protokołu zatrzymania rzeczy wraz z płytą ( k. 10-13 ) , protokołu okazania wraz z tablicami ( k. 15-16, k. 17, k. 18-20, k. 21 ) , oświadczenia ( k. 26 ) i protokołu oględzin ( k. 38-39 ). Należy wskazać iż pomiędzy dokonaniem kradzieży a użyciem przemocy, groźbą natychmiastowego jej użycia albo doprowadzeniem człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności musi zachodzić stosunek bezpośredniego powiązania czasowego. Ustawa wymaga, aby opisane w art. 281 k.k. sposoby oddziaływania na osobę były przez sprawcę zastosowane „bezpośrednio po dokonaniu kradzieży”, w celu utrzymania się w posiadaniu zabranej rzeczy. Utrzymanie się w posiadaniu zabranej rzeczy zachodzi wtedy, gdy po przejściu władztwa nad rzeczą na osobę nieuprawnioną, dokonującą zaboru, zachodzi jeszcze po stronie pokrzywdzonego możliwość natychmiastowej restytucji władztwa. Owa restytucja dokonać się może osobiście przez pokrzywdzonego lub przez inną osobę. Właśnie przed tą restytucją broni się sprawca zaboru rzeczy. Między podjęciem przez niego działań opisanych w art. 281 k.k. a zaborem rzeczy zachodzić musi stosunek bezpośredniości (por. J. Makarewicz, Kodeks karny..., s. 450). Jak podkreślono w orzecznictwie międzywojennym: "Pojęcie bezpośredniości nie powinno być utożsamiane z pojęciem natychmiastowości. Przy bezpośredniości chodzi jedynie o to, aby między kradzieżą a dalszymi działaniami sprawcy zachodził taki związek i ciągłość, iżby całość czynu sprawcy występowała na zewnątrz jako jednolite zdarzenie (...)” (por. wyrok SN z dnia 26 marca 1934 r., II K 155/34, OSN(K) 1934, nr 10, poz. 202). Stosunek bezpośredniości będzie na przykład zachodził w sytuacji, gdy sprawca zaboru rzeczy podejmie działania opisane w art. 281 k.k. natychmiast po dokonaniu zaboru albo po upływie pewnego czasu, lecz w niedalekiej odległości od miejsca zaboru (por. W. Świda (w:) I. Andrejew, W. Świda, W. Wolter, Kodeks karny..., s. 637). ( za Małgorzata Dąbrowska Kardas i Piotr Kardas Komentarz do art. 281 Kodeksu karnego ) . W niniejsze sprawie ta przesłanka została niewątpliwie spełniona . Oskarżony P. W. (1) podjął działania mające na celu utrzymaniu się w posiadaniu ukradzionej rzeczy na parkingu sklepu (...) w J. , a więc w niedalekiej odległości od miejsca zaboru , po upływie pewnego czasu od dokonania przez niego kradzieży w sklepie (...) w J. toporka marki F. o wartości 139 zł. Należy wskazać iż od razu po kradzieży i umieszczeniu skradzionego toporka w bagażniku swojego samochodu marki R. nr rej (...) oskarżony P. W. (1) udał się na zakupy do sklepu (...) przy ul. (...) w J. znajdującym się w tym samym budynku co sklep (...). Natychmiast po opuszczeniu sklepu (...) została podjęta próba zatrzymania oskarżonego P. W. (1) przez pracownika ochrony sklepu (...) . Fakt ten wynika wprost z zeznań świadków : S. G. ( k. 7 , k. 15-16 i k. 153 ) i M. L. ( k. 2-3 , k. 19-20 i k. 153-154 ) oraz z wyjaśnieniami oskarżonego P. W. (1) ( k. 53-54 i k. 152-153 ) w zakresie jakim Sąd dał im wiarę jak i dowody w postaci : notatki urzędowej ( k. 1 ) , protokołu zatrzymania rzeczy ( k. 4-9 ) , protokołu zatrzymania rzeczy wraz z płytą ( k. 10-13 ) , protokołu okazania wraz z tablicami ( k. 15-16, k. 17, k. 18-20, k. 21 ) , oświadczenia ( k. 26 ) i protokołu oględzin ( k. 38-39 ). Należy wskazać iż oskarżony P. W. (1) przyznał się do dokonania kradzieży tego toporka marki F. o wartości 139 zł w sklepie (...) w J. . Ponadto z wyjaśnień oskarżonego P. W. (1) wynika iż został on poinformowany przez pokrzywdzonego S. G. iż wobec faktu dokonania przez niego kradzieży została wezwana policja . Należy wskazać iż całe to zdarzenie zostało zarejestrowane przez kamery monitoringu zamontowane w sklepie (...) w J. oraz na parkingu tego sklepu ( k. 13 i k. 38-39 ) . Zapis monitoringu z tych kamer potwierdza zeznaniami świadków S. G. ( k. 7 , k. 15-16 i k. 153 ) i M. L. ( k. 2-3 , k. 19-20 i k. 153-154 ) i pozostaje w sprzeczności z wyjaśnieniami oskarżonego P. W. (1) w zakresie jakim Sąd nie dał im wiary .

Wyrokiem łącznym z dnia 22 lipca 2016 r. sygn. akt. II K IV K 721/15 Sąd Rejonowy dla W. P. w W. IV Wydział Karny połączył w pkt. IV wyroku kary wymierzone skazanemu P. W. (1) wyrokami IV K 988/13 i III 341/14 , którymi został on skazany za czyny z art. 278 § 1 k.k. i wymierzył skazanemu P. W. (1) karę łączną 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności ( k. 75-58 i k. 142-144 ) . Oskarżony P. W. (1) odbywał karę pozbawienia wolności orzeczoną tym wyrokiem łącznym między innymi w okresie od 10 marca 2016 r. r. do 06 marca 2018 r. ( k. 146-147 ). Oskarżony P. W. (1) był więc skazany za przestępstwa umyślne z art. 278 § 1 k.k. na karę pozbawienia wolności i popełnili w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary umyślne przestępstwo z art. 281 k.k. - podobne do przestępstw za które był skazany .

Z tych względów zarówno okoliczności sprawy , jak i wina oskarżonego P. W. (1) co do popełnienia przez niego czynu z art. 281 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. opisanego w pkt. 1 wyroku nie budzą wątpliwości.

Wymierzając oskarżonemu P. W. (1) kary Sąd wziął pod uwagę zarówno okoliczności obciążające jaki i łagodzące.

Niewątpliwą okolicznością obciążającą jest duży stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego P. W. (1) czynu przejawiający się w charakterze naruszonego przez oskarżonych dobra oraz okoliczności działania oskarżonego . Oskarżony P. W. (1) naruszyli bowiem dobro chronione prawem jakim jest cudze mienie oraz życie i zdrowie drugiego człowieka . Za okoliczność obciążającą Sąd uznał również fakt , iż oskarżony P. W. (1) był wielokrotnie karany i odpowiadał w warunkach określonych w art. 64 § 1 k.k. ( k. 75-58 k. 142-144 i k. 146- 147 ).

W powyższej sprawie Sąd nie stwierdził istnienia żadnych okoliczności łagodzących wobec oskarżonego P. W. (1) .

Orzekając o karze Sąd wymierzył oskarżonemu P. W. (1) za czyn z art. 281 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. opisany w pkt. 1 wyroku na podstawie art. 281 k.k. karę 1 roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności .

Orzeczone wobec oskarżonego P. W. (1) kara 1 roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności spełnia wymogi zarówno prewencji indywidualnej jak i generalnej, a także odpowiada stopniowi zawinienia i społecznej szkodliwości czynu. Winna spełnić wobec oskarżonego funkcję wychowawczą i powstrzymać go w przyszłości od popełnienia podobnych czynów. Na wymiar kary miał wpływ sposób działania oskarżonego P. W. (1) podczas popełnienia zarzucanego mu czynu. Ponadto oskarżony P. W. (1) był już wielokrotnie karany i odpowiadał w warunkach art. 64 § 1 k.k. ( k. 75-58 , k. 142-144 i k. 146-147 ) co miało wpływ na wymiar kary pozbawienia wolności. Wobec treści art. 69 § 1 i 2 k.k. i faktu iż czyn z art. 281 k.k. zagrożony jest karą pozbawienia wolności od roku do 10 lat w niniejszej sprawie można było wymierzyć oskarżonemu P. W. (1) tylko bezwzględną karę pozbawienia wolności . Należy zauważyć iż tylko bezwzględna kara pozbawienia wolności może skłonić oskarżonego P. W. (1) do refleksji nad swoim zachowaniem i powstrzymać go od popełnienia w przyszłości podobnych przestępstw. Kara ta winna spełnić przede wszystkim wobec oskarżonego P. W. (1) funkcję represyjną .

Na podstawie art. 46 § 1 k.k. Sąd nałożył na oskarżonego P. W. (1) obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego (...) Sp. o.o. w W. kwoty 139 zł ( sto trzydzieści dziewięć złotych ) . Nałożenie na oskarżonego P. W. (1) obowiązku naprawienia szkody ma zrealizować wobec niego cele wychowawcze i powstrzymać go od popełnienia w przyszłości podobnych przestępstw.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. i zwolnił oskarżonego P. W. (1) w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych biorąc pod uwagę jego dochody i fakt że obecnie odbywa on karę pozbawienia wolności .

Z uwagi na powyższe Sąd orzekł jak w wyroku.