Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Legionowie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 664/23

Uzasadnienie dotyczy całości wyroku.

1.1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

C. G.

1.  dniu 14 maja 2023 roku w miejscowości L., ul. (...), gmina S., województwo (...) prowadził w ruchu lądowym pojazd mechaniczny marki S. (...) o nr rej. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości, badanie urządzeniem typu (...) I-0,339 mg/l, II-0,324 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, tj. czyn z art. 178a § 1 k.k.;

2.  14 maja 2023 roku w miejscowości L., ul. (...), gmina S., województwo (...) na drodze publicznej prowadził pojazd mechaniczny marki S. (...) o nr rej. (...) nie mając do tego uprawnienia, tj. wykroczenie z art. 94 § 1 k.w.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

13 maja 2023 roku wieczorem, przed godziną 20:00, C. G. wypił 200g wódki. Następnego dnia rano, około godziny 7:00 wybrał się z partnerką na targ, przed wyjściem zbadał stan trzeźwości domowym alkomatem i uzyskał wynik negatywny. Był przekonany, że nie jest w stanie nietrzeźwości. C. G. korzystał w czasie jazdy samochodem z aplikacji (...) i wiedział, że jedzie w miejsce, w którym funkcjonariusze Policji wykonują czynności patrolowe.

14 maja 2023 roku C. G. prowadził pojazd mechaniczny – samochód marki S. (...) o nr rej. (...) po drodze publicznej – ul. (...) w L. w stanie nietrzeźwości – mając 0,339 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

Protokół badania stanu trzeźwości

2-3v.

wyjaśnienia

24, 69v.

Decyzją Starosty (...) nr (...) z 7 sierpnia 2015 r. uprawnienia kat. A, B zostały cofnięte C. G. na okres 8 miesięcy, licząc od faktycznego zwrotu dokumentu prawa jazdy. C. G. złożył oświadczenie o utracie prawa jazdy 21 kwietnia 2016 r. i od tego czasu do 21 grudnia 2016 r. obowiązywała decyzja starosty o cofnięciu mu uprawnień kat. A, B.

Uwierzytelniona kopia decyzji z informacją i potwierdzeniem odbioru

13-15

C. G. nie złożył wniosku o przywrócenie mu uprawnień kat. A,B.

Pismo

18

C. G. ma 59 lat, wykształcenie zawodowe, jest rozwiedziony, nie ma nikogo na utrzymaniu, pracuje jako drukarz w (...) Wytwórni (...) i osiąga dochód miesięczny 5500 zł netto, jest zdrowy, nie leczył się psychiatrycznie ani odwykowo.

Dane osobopoznawcze

23-23v.

C. G. nie był karany

Karta karna

66

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.2. OCena DOWOdów

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Protokół badania stanu trzeźwości, karta karna, kopia decyzji z zał., pismo

Dokumenty sporządzone przez uprawnione podmioty, w przepisanej formie, niekwestionowane przez oskarżonego.

Wyjaśnienia

Oskarżony przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu, nie było powodu by uznać jego wyjaśnienia za niewiarygodne, gdyż zgodne były z treścią dokumentów załączonych do akt sprawy, a podane przez niego szczegóły zdarzenia nie są sprzeczne ze wskazaniami wiedzy, doświadczenia życiowego i logiki.

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

I.

C. G.

IV.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

W punkcie I. wyroku Sąd uznał oskarżonego za winnego popełnienia czynu kwalifikowanego z art. 178a § 1 k.k. i postępowanie karne przeciwko niemu warunkowo umorzył na okres próby 2 lat.

Sąd nie miał wątpliwości, że oskarżony jest sprawcą zarzucanego mu czynu z art. 178a § 1 k.k. Czyn ten jest czynem zabronionym, bezprawnym i karalnym, który można popełnić jedynie umyślnie, z zamiarem bezpośrednim lub ewentualnym. W ocenie Sądu oskarżony działał umyślnie, ale w zamiarze ewentualnym, gdyż miał świadomość, że wypił niemałą ilość wódki poprzedniego dnia wieczorem a już około 7:00 rano następnego dnia postanowił prowadzić samochód, godząc się na to, że może być jeszcze w stanie nietrzeźwości. Wiedzą powszechną jest, że eliminacja alkoholu z organizmu następuje w określonym, niekrótkim czasie. Normalne jest, że po spożyciu alkoholu wieczorem, rano po spoczynku nocnym w organizmie pijącego może być jeszcze alkohol w różnym stężeniu. Oskarżony o tym wiedział, gdyż zbadał się domowym alkomatem. Wskazał on co prawda, że oskarżony nie jest w stanie nietrzeźwości, w ocenie Sądu nie wyklucza to jednak winy oskarżonego. Naiwnie zaufał on wynikowi domowego urządzenia, które nie musi mieć przecież okresowej legalizacji, tak jak urządzenia, z których korzystają funkcjonariusze Policji. Około 11 godzin przed jazdą samochodem oskarżony wypił około 200g wódki, co jest niemałą ilością. Mógł zatem przypuszczać, że około godziny 7:00 jest jeszcze w stanie nietrzeźwości i godził się na to, że może prowadzić samochód w stanie nietrzeźwości.

Sąd nie znalazł okoliczności wyłączających winę oskarżonego. Jest on osobą pełnoletnią i w pełni poczytalną. Dokonując czynu oskarżony działał w normalnej sytuacji motywacyjnej, Sąd wykluczył możliwość zaistnienia któregoś z kontratypów. Jednakże, z tego względu, że oskarżony działał w zamiarze ewentualnym, zbadał swój stan przed prowadzeniem pojazdu i a stężenie alkoholu w wydychanym powietrzu wynosiło niewiele ponad ustawowy próg stanu nietrzeźwości Sąd uznał, że stopień winy oskarżonego jest nieznaczny.

Swoim działaniem oskarżony wypełnił wszystkie znamiona przestępstwa opisanego w art. 178a § 1 k.k. Przestępstwo to jest przestępstwem powszechnym – zatem oskarżony jako osoba zdatna do ponoszenia odpowiedzialności karnej może być podmiotem tego czynu. Prowadził pojazd mechaniczny – samochód w ruchu lądowym.

Zgodnie z treścią art. 115 § 16 k.k. stan nietrzeźwości zachodzi, gdy zawartość alkoholu przekracza granicę 0,5‰ we krwi albo 0,25 mg w 1 dm ³ wydychanego powietrza lub prowadzi do stężenia przekraczającego te wartości. Jak wynika z protokołu badania stanu trzeźwości oskarżony w chwili popełnienia czynu znajdował się w stanie nietrzeźwości odpowiadającym 0,339 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

Zdaniem Sądu stopień społecznej szkodliwości czynu był nieznaczny. Oceniając stopień szkodliwości społecznej tego czynu, Sąd wziął pod uwagę okoliczności wskazane w art. 115 § 2 k.k. i uznał, że oskarżony naruszył dobro prawnie chronione w postaci bezpieczeństwa w komunikacji, nie wyrządził tym żadnej szkody. Znajdował się w stanie niewielkiego upojenia i prowadził samochód w tym stanie w godzinach porannych, na drodze publicznej. Stworzył swoim zachowaniem potencjalne zagrożenie dla bezpieczeństwa innych uczestników ruchu drogowego. Działał przy tym bez ważnego powodu, jechał na targowisko.

Uznając sprawstwo oskarżonego co do zarzuconego mu czynu z art. 178a § 1 k.k. za w pełni dowiedzione Sąd zastosował wobec oskarżonego środek probacyjny na podstawie art. 66 § 1 k.k. warunkowo umarzając wobec oskarżonego postępowanie karne na okres 2 lat próby.

Warunkowe umorzenie postępowania możliwe jest, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy niekaranego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa.

W ocenie Sądu wszystkie te warunki zostały w niniejszej sprawie spełnione. Stopień winy i społecznej szkodliwości czynu oskarżonego nie jest znaczny. Oskarżony nie był dotychczas karany, ma 59 lat, prowadzi ustabilizowany tryb życia. Postawa oskarżonego zaprezentowana w toku postępowania przygotowawczego i przed Sądem pozwala uznać, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego. Oskarżony przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu, wyraził skruchę. Okres próby 2 lata będzie w ocenie Sądu wystarczający by zweryfikować zasadność zastosowania wobec oskarżonego tego środka probacyjnego.

Zagrożenie sankcją karną, przewidziane w art. 178a § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym w czasie popełnienia zarzuconego czynu mieści się w granicach określonych przez art. 66 § 2 k.k.

Z uwagi na to, że w czasie orzekania obowiązywała ustawa inna niż w czasie popełnienia przez oskarżonego zarzuconego mu czynu z art. 178a § 1 k.k., na podstawie art. 4 § 1 k.k. Sąd zastosował ustawę obowiązującą poprzednio, ponieważ była względniejsza dla oskarżonego. Zmianie, na niekorzyść oskarżonego, uległo m.in. zagrożenie sankcją karną za czyn z art. 178a § 1 k.k., art. 37a § 1 i 2 k.k., który mógł mieć zastosowanie w niniejszej sprawie tylko na podstawie poprzednio obowiązującej ustawy a także przepis art. 53 k.k.

W punkcie IV. wyroku Sąd uznał oskarżonego za winnego popełnienia czynu wyczerpującego znamiona wykroczenia z art. 94 § 1 k.w. Oskarżyciel publiczny zarzucił oskarżonemu popełnienie czynu z art. 178a § 1 k.k. w kumulatywnej kwalifikacji z czynem z art. 180a k.k. W ocenie Sądu kwalifikacja ta jest nieprawidłowa, bowiem czyn oskarżonego nie wypełniał znamion przestępstwa z art. 180a k.k., które polega na prowadzeniu pojazdu mechanicznego na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub w strefie ruchu nie stosując się do decyzji właściwego organu o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami. Niewątpliwie, wobec oskarżonego organ administracyjny – Starosta (...) wydał 7 sierpnia 2015 roku decyzję o cofnięciu uprawnień kat. A, B na okres 8 miesięcy. Decyzja ta była terminowa i termin ten upłynął ponad 7 lat temu. Występek z art. 180a k.k. może zaś popełnić jedynie osoba, wobec której wskazana w tym przepisie decyzja zapadła i tylko w okresie, na jaki – na jej mocy – cofnięto uprawnienia do kierowania pojazdami. Decyzja ta, co oczywiste, w dacie czynu musi być decyzją wykonalną. Zachowanie osoby, która prowadzi pojazd mechaniczny po zakończeniu okresu wskazanego w decyzji o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi, ale bez ich odzyskania, nie stanowi zatem niestosowania się do decyzji o ich cofnięciu, lecz jest prowadzeniem pojazdu mechanicznego bez posiadania uprawnień. Tym samym zachowanie to nie wyczerpuje znamion przestępstwa z art. 180a k.k., a jedynie wykroczenia z art. 94 § 1 k.w. (tak Sąd Najwyższy m.in. w postanowieniu z 7 września 2023 r., sygn. V KK 273/23 i w wyroku z 6 grudnia 2023 r. sygn. V KK 475/23).

Oskarżony przyznał się do tego, że prowadził samochód bez uprawnień, miał tego świadomość. Prowadził ten pojazd mechaniczny po drodze publicznej. Wypełnił tym samym znamiona wykroczenia z art. 94 § 1 k.k. Stopień winy i społecznej szkodliwości czynu oskarżonego nie był znaczny.

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.

II.

I.

Podstawą zasądzenia od oskarżonego świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej był art. 67 § 3 k.k. W razie skazania oskarżonego orzeczenie to byłoby obligatoryjne zgodnie z treścią art. 43a § 2 k.k. Wobec oskarżonego nie zapadł wyrok skazujący, jednakże nie było podstaw do odstąpienia od orzeczenia tego środka karnego.

III.

I.

Orzeczony zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych określonej kategorii ma służyć urealnieniu dolegliwości wobec oskarżonego, przy czym zasadne było orzeczenie tego zakazu na minimalny ustawowy okres 1 roku, ze względu na postawę i warunki osobiste oskarżonego, które zostały wyżej ustalone oraz na nieznaczny stan nietrzeźwości.

IV.

IV.

Wykroczenie z art. 94 § 1 k.w. zagrożone jest karą grzywny minimum 1500 złotych. Uwzględniając nieznaczny stopień winy i społecznej szkodliwości oskarżonego oraz jego warunki osobiste Sąd uznał, że kara grzywny w minimalnym ustawowym wymiarze osiągnie wobec oskarżonego założony cel wychowawczy i zapobiegawczy.

V. i VI.

IV.

Wobec sprawcy wykroczenia z art. 94 § 1 k.w. Sąd obligatoryjnie orzeka środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów na minimum 6 miesięcy, zgodnie z art. 94 § 3 k.w. i art. 29 § 1 k.w.

Z uwagi na to, że za przestępstwo z art. 178a § 1 k.k. przypisane oskarżonemu w punkcie I. wyroku i za wykroczenie przypisane oskarżonemu w punkcie IV. wyroku orzeczono środki karne tego samego rodzaju – tj. zakaz prowadzenia pojazdów określonej kategorii Sąd na podstawie art. 10 § 1 k.w. stwierdził, że wykonaniu podlega surowszy środek karny orzeczony za przestępstwo.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VII.

Zasadą w procesie karnym jest ponoszenie przez oskarżonego jego kosztów. Jednakże uwzględniając stan majątkowy oskarżonego, jego miesięczne dochody Sąd zdecydował się od tej zasady odstąpić i na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnić go w całości od kosztów sądowych, uwzględniając wysokość sankcji finansowych, jakie musi ponieść na podstawie wyroku, przekraczających jego jednomiesięczny dochód.

1.18. POdpis