Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Legionowie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 838/23

wyrok został wydany w trybie art. 387 k.p.k., dlatego na podstawie art. 424 § 3 k.p.k. uzasadnienie zostało ograniczone do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

J. S.

w okresie od dnia 15 grudnia 2021 roku do dnia 02 marca 2022 roku, w miejscowości N., woj. (...) działając z góry powziętym zamiarem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w doprowadził J. K. do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w łącznej kwocie 51.600 złotych, za pomocą wprowadzenia jej w błąd co do zamiaru zwrotu pożyczonych pieniędzy w ten sposób, że nawiązał relację z pokrzywdzoną, a następnie podstępem pod pretekstem różnych sytuacji życiowych wymógł na pokrzywdzonej pożyczenie pieniędzy w łącznej kwocie 51.600 złotych, a w chwili gdy J. K. oznajmiła, iż nie posiada więcej pieniędzy zerwał kontakt i nie zwrócił przekazanych pieniędzy, tj. czyn z art. 286 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2. OCena DOWOdów

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I.

J. S.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgodnie z treścią art. 286 § 1 k.k., kto w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.

W ocenie sądu oskarżony J. S. swoim zachowaniem wypełnił wszystkie znamiona oszustwa, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadzając J. K. do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w łącznej kwocie 51.600 złotych, za pomocą wprowadzenia jej w błąd co do zamiaru zwrotu pożyczonych pieniędzy w ten sposób, że nawiązał relację z pokrzywdzoną, a następnie podstępem pod pretekstem różnych sytuacji życiowych wymógł na pokrzywdzonej pożyczenie pieniędzy w łącznej kwocie 51.600 złotych, a w chwili gdy J. K. oznajmiła, iż nie posiada więcej pieniędzy zerwał kontakt i nie zwrócił przekazanych pieniędzy.

Oskarżony przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu. Przeprowadzone w sprawie dowody wykazały, że pożyczając od pokrzywdzonej pieniądze, oskarżony nie miał zamiaru ich zwrotu. Wprowadził on pokrzywdzoną w błąd, zapewniając, że zwróci pożyczone pieniądze. Sąd nie miał wątpliwości, że okoliczności uzasadniające pożyczanie pieniędzy były przez oskarżonego wymyślone, nieprawdziwe. Oskarżony okłamywał pokrzywdzoną tylko po to by łatwiej było mu ją przekonać do pożyczenia pieniędzy. Wymyślał przy tym sytuacje „podbramkowe”, takie jak niezbędne wydatki na leczenie, zagrożenie życia i zdrowia z powodu rzekomych długów, zagrożenie utraty prawa jazdy i pozbawienia wolności. Okoliczności te naturalnie wzbudziły u pokrzywdzonej empatię i naiwną chęć pomocy osobie w potrzebie, z którą łączyła ją relacja bardziej zażyła niż tylko koleżeńska. Pokrzywdzona nigdy nie oświadczyła, że daruje oskarżonemu pieniądze i nie chce nic w zamian. Wręcz przeciwnie. Kiedy pokrzywdzona zwróciła się do oskarżonego z prośbą o zwrot pożyczonych pieniędzy, ten zerwał z nią kontakt. Nie oddał jej żadnej części pożyczonych pieniędzy. Doprowadził ją tym samym do niekorzystnego rozporządzenia mieniem – pieniędzmi w łącznej kwocie 51600 złotych.

Powyższe okoliczności wskazują niebicie, że oskarżony działał z zamiarem bezpośrednim kierunkowym, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Z premedytacją, w sposób przemyślany zwracał się do pokrzywdzonej o kolejne „pożyczki”, wymyślając nieprawdzie historie, nie mając zamiaru oddania pokrzywdzonej pieniędzy.

Ze względu na to, że w czasie orzekania obowiązywała ustawa inna niż w czasie popełnienia zarzuconego czynu, Sąd zastosował ustawę obowiązującą poprzednio, na podstawie art. 4 § 1 k.k., gdyż była ona względniejsza dla sprawcy. Zmianie na niekorzyść oskarżonego uległ m.in. przepis art. 53 k.k., eliminując cele wychowawcze przy wymiarze kary.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

J. S.

I., II., III.

I.

Sąd na podstawie art. 286 § 1 k.k. wymierzył oskarżonemu karę 1 roku pozbawienia wolności, której wykonanie, na podstawie art. 69 § 1 k.k. i art. 70 § 1 k.k. warunkowo zawiesił na okres 2 lat próby.

Wymierzona kara pozbawienia wolności odpowiada przede wszystkim stopniowi winy oskarżonego, który Sąd ocenił jako umiarkowany. Oskarżony jest osobą dorosłą, zdrową, miał obiektywną możliwość dać posłuch prawu, nie działał w anormalnej sytuacji motywacyjnej. Kara odpowiada również stopniowi społecznej szkodliwości jego czynu, który Sąd ocenił jako średni, z pewnością wyższy niż nieznaczny. Oskarżony działał umyślnie i z premedytacją, z zamiarem bezpośrednim. Swoje zachowanie skierował przeciwko mieniu, co sprawia, że niedochowanie przez oskarżonego wierności prawu było wyraźne. Okoliczności sprawy wskazują na przemyślany sposób działania oskarżonego, celowo wykorzystał naiwność i chęć pomocy pokrzywdzonej.

Sąd doszedł do przekonania, że bezwzględne pozbawienie wolności oskarżonego nie jest niezbędne by osiągnąć wobec niego cele zapobiegawcze i wychowawcze. Dlatego, mając na względzie fakt, że oskarżony nie był karany, Sąd zastosował wobec niego instytucję warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności. W ocenie Sądu takie ukształtowanie represji karnej jest wystarczające dla osiągnięcia wobec oskarżonego celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa.
Zawieszając wykonanie kary, sąd wziął pod uwagę przede wszystkim postawę sprawcy, tj. przyznanie się do popełnienia zarzuconego czynu, deklarację zwrotu pożyczonych pieniędzy. Sąd uwzględnił również jego właściwości i warunki osobiste, dotychczasowy sposób życia, przede wszystkim nie wchodzenie w konflikt z prawem.

Dwuletni okres próby jest wystarczający by osiągnąć wobec oskarżonego cele kary. Jest to czas pozwalający na zadośćuczynienie pokrzywdzonej wyrządzonej szkody oraz zapobieżenia powrotowi do przestępstwa.

Wymierzona kara nie jest nadmiernie wysoka, mając na względzie rozmiar wyrządzonej szkody oraz ustawowe zagrożenie występku oszustwa. Pozwala nadto czyni zadość potrzebie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Jako okoliczność obciążającą Sąd uwzględnił fakt, że oskarżony działał w niekrótkim okresie czasu, kilkukrotnie w tym czasie wziął pieniądze od pokrzywdzonej, nie mając zamiaru ich zwrotu. Jako okoliczność łagodzącą Sąd uwzględnił przyznanie się oskarżonego do zarzuconego czynu i dotychczasową niekaralność.

Na podstawie art. 72 § 2 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę 51600 zł na rzecz pokrzywdzonej, która to kwota odpowiada wartości mienia, które nie zostało przez pokrzywdzoną odzyskane i które było przedmiotem sprawy. Sąd zakreślił oskarżonemu termin na wykonanie tego obowiązku, tj. jeden rok od uprawomocnienia się orzeczenia. Termin ten został uzgodniony przez strony na rozprawie.

1 Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IV., V.

Oskarżony dobrowolnie poddał się karze, a jego wniosek obejmował również zgodę na poniesienie kosztów sądowych. W postępowaniu karnym zasadą jest ponoszenie przez oskarżonego jego kosztów. Sąd nie znalazł podstaw do odstąpienia od tej zasady. Dlatego na podstawie art. 627 k.p.k. zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa 250 zł tytułem kosztów sądowych, na które składało się: 180 zł tytułem opłaty, ustalone na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z 23 czerwca o opłatach w sprawach karnych, 40 zł tytułem ryczałtu za doręczenia wezwań i innych pism za postępowanie przygotowawcze oraz sądowe, ustalone na podstawie § 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 18 czerwca 2003 roku w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym, 30 złotych za wydanie informacji o osobie z Krajowego Rejestru Karnego, ustalone na podstawie § 3 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 18 czerwca 2014 roku w sprawie opłat za wydanie informacji z Krajowego Rejestru Karnego.

Pokrzywdzona wstąpiła do sprawy jako oskarżyciel posiłkowy i była reprezentowana przez pełnomocnika w postępowaniu przygotowawczym i przed Sądem. Wniosła nadto o zasądzenie na jej rzecz zwrotu kosztów ustanowienia pełnomocnika. Z tego względu, na podstawie art. 627 k.p.k. zasądził od oskarżonego na jej rzecz 1200 zł tytułem wydatków za ustanowienie w sprawie pełnomocnika, ustalone na podstawie § 11 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie.

1 8. POdpis