Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Legionowie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 900/23

Uzasadnienie dotyczy całości wyroku.

1.1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

Ł. K. (1)

w dniu 06 maja 2023 roku w L. przy ul. (...), woj. (...), znęcał się nad gołębiem w ten sposób, że postrzelił ptaka z bliżej nieustalonej broni, co skutkowało powstaniem rany postrzałowej skrzydła lewego, złamaniem otwartym kości ramiennej, uszkodzeniem mięśnia piersiowego oraz niezdolnością do lotu, wobec czego lekarz weterynarii podjął decyzję o eutanazji, tj. czyn z art. 35 ust. 1a ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Ł. K. (1) mieszka w L. na ul. (...). Jego mieszkanie znajduje się w dobudówce do budynku mieszkalnego, w którym mieszka jego matka A. K. (1) i babka K. O. (1). Na sąsiedniej posesji mieszka partnerka S. K. (1), który często tam bywa. 6 maja 2023 r. było pochmurno, padał deszcz. Około godziny 18:00 Ł. K. (1) stojąc w oknie swojego mieszkania strzelił z bliżej nieustalonej broni do gołębia, który siedział na gałęzi drzewa na działce przy ul. (...). W wyniku postrzału gołąb spadł z drzewa, doznając rany postrzałowej skrzydła lewego, złamania otwartego kości ramiennej, uszkodzenia mięśnia piersiowego, przez co stał się niezdolny do lotu. S. K. (1) stał na działce sąsiadującej z posesją nr (...), usłyszał wystrzał przypominający wiatrówkę, głowę miał zwróconą w kierunku posesji nr (...), zobaczył spadającego z drzewa gołębia i stojącego w oknie Ł. K. (1), cofającego ręce do wnętrza budynku oraz końcówkę broni, którą trzymał. S. K. (1) krzyknął do Ł. K. (1) by przestał strzelać. Mężczyzna zamknął okno i schował się w mieszkaniu. S. K. (1) poszedł zadzwonić do furtki posesji nr (...), wyszła do niego babka Ł. K. (2) O.. S. K. (1) powiedział, że jakiś mężczyzna strzela do gołębi z jej mieszkania. Ona zaprzeczyła by w jej mieszkaniu przebywał jakiś mężczyzna. S. K. (1) wezwał policję. Ł. K. (1) otworzył wówczas ponownie okno i krzyknął do S. K. (1), że strzelił do ptaka i nic mu do tego. Funkcjonariusze policji, tj. T. W. (1) i A. B. (1), którzy przybyli na miejsce rozmawiali z A. K. (1) i K. O. (1), na początku kobiety nie mówiły, że na posesji mieszka ich syn i wnuk, po namowach policjantów, by wskazały okno, z którego miał paść strzał, powiedziały, że w przybudówce mieszka Ł. K. (1), pokazały wejście do mieszkania w przybudówce. Policjanci pukali do mieszkania, ale słyszeli tylko szczekanie psa. A. B. (1) widział stojącego w oknie Ł. K. (1), wcześniej, będąc w mieszkaniu K. O. (1) T. W. (1) słyszał odgłosy chodzenia, szurania, zamykania szafek zza ścian. Policjanci nie weszli do mieszkania Ł. K. (1), nie zatrzymali go. Za pierwszym razem funkcjonariusze nie znaleźli na posesji postrzelonego ptaka, nie ujawnili śladów krwi.

S. K. (1) szukał zranionego gołębia, wypatrując go przez siatkę ogrodzeniową. Dostrzegł go krwawiącego, nagrał to telefonem, po czym ponownie zawiadomił policję, a ptak zniknął mu ze wzroku. S. K. (1) przeszedł potem na posesję nr (...) przez siatkę, w poszukiwaniu gołębia. Znaleźli go policjanci, którzy przybyli drugi raz na posesję. Ujawnili wówczas ślady krwi na murze budynku, które zmył deszcz przed przyjazdem techników. Policjanci zawieźli rannego gołębia do całodobowej Kliniki (...) w L., gdzie lekarz weterynarii podjął decyzję o uśpieniu go. Policjanci pojechali na posesję przy ul. (...) trzeci raz, celem zabezpieczenia terenu przed przyjazdem techników. Za trzecim razem ujawnili brak samochodu H. (...), który stał tam wcześniej.

Ł. K. (1) przebywał wówczas w mieszkaniu sam z psem, jego żona i córka wyjechały samochodem do jej ojca.

Ł. K. (1) ma 38 lat, wykształcenie średnie, pracuje jako monter w (...) Sp. z o.o. na ¼ etatu, ma na utrzymaniu córkę i żonę, jest zdrowy, niekarany.

Protokół oględzin,

Zeznania świadka S. K.,

Karta informacyjna wizyty,

Zeznania świadka T. W.,

Zeznania świadka A. B.,

Protokół okazania,

Zeznania świadka A. K. w części,

Protokół przeszukania,

Zdjęcia,

Zeznania świadka K. O. w części,

Zeznania świadka M. K.,

Nagranie,

Karta karna,

Dane osobopoznawcze

2-5,

7-8, 103-103v.,

14,

20-21, 102-102v.

k. 29-30, 101v.-102,

38-40,

42-43, 103v.-104v.,

50-52,

98,

109v.-110,

110-110v.,

118, 121,

64,

57-57v.

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

Ł. K. (1)

w dniu 06 maja 2023 roku w L. przy ul. (...), woj. (...), znęcał się nad gołębiem w ten sposób, że postrzelił ptaka z bliżej nieustalonej broni, co skutkowało powstaniem rany postrzałowej skrzydła lewego, złamaniem otwartym kości ramiennej, uszkodzeniem mięśnia piersiowego oraz niezdolnością do lotu, wobec czego lekarz weterynarii podjął decyzję o eutanazji, tj. czyn z art. 35 ust. 1a ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

6 maja 2023 r. w godzinach 18-22 Ł. K. (1) nie było w mieszkaniu przy ul. (...), nie strzelił on do gołębia około godz. 18.

Mieszkańcy posesji przy ul. (...) są w konflikcie ze S. K. (1), wielokrotnie wzywali na niego policję z powodu hałasu.

Wyjaśnienia oskarżonego,

W części zeznania świadka A. K.

101v.,

42-43, 103v.-104v.,

1.2. OCena DOWOdów

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Zeznania świadka S. K.

Sąd uznał zeznania tego świadka za wiarygodne w części, tj. poza tą kwestią, gdzie podał, że nie przechodził na posesję nr (...) przy ul. (...). Jak wynika bowiem ze zdjęć wykonanych przez A. K., przedłożonych przez obrońcę na rozprawie, świadek był na tej działce, w zaroślach, za ogrodzeniem oddzielającym działkę oskarżonego i świadka. Za świadkiem widać bowiem ogrodzenie, podmurówkę. Wprawdzie świadek zeznał, że nie rozpoznaje siebie na okazanych mu zdjęciach, nie widzi tam murka, ale Sąd nie ma wątpliwości, że postać na tych zdjęciach to zeznający na rozprawie S. K. (1), a w tle, za nim widać ogrodzenie i murek. W pozostałym zakresie Sąd uznał zeznania świadka za wiarygodne, gdyż były logiczne, spójne, konsekwentne. Uwiarygadniające zeznania świadka było przedłożone przez niego nagranie, na którym sfilmował rannego gołębia zza ogrodzenia, stojąc na swojej posesji. Nie było zatem tak, jak zdawały się sugerować A. K. i K. O., że ranny gołąb odnalazł się na ich posesji dopiero po tym, jak wszedł na nią świadek S. K.. Zeznawał on bowiem konsekwentnie, że ujawnił rannego ptaka, będąc na swojej posesji, po czym został on spłoszony przez przechodnia i stracił go ze wzroku.

Zeznania świadka A. K.

Sąd dał im wiarę jedynie w części, tj. co do przebiegu interwencji policjantów, zachowania S. K., obecności M. K., gdyż w tej części były one spójne z zeznaniami pozostałych świadków. Sąd nie dał wiary zeznaniom w części, w której podała, że oskarżonego nie było w domu ok. godz. 18, gdyż jest to sprzeczne z wiarygodnymi zeznaniami świadka A. B. i S. K.. Nadto świadek zeznała, że widziała jak oskarżony wychodzi na rower, jeszcze przed wyjściem synowej i wnuczki, czyli ok. godz. 15, jak zeznała M. K., ale nie wiedziała, o której z roweru wrócił. Sąd nie dał wiary zeznaniom w części, a której podała, że kilkukrotnie wzywała Policję z powodu nocnych imprez urządzanych przez S. K.. Jak wynika bowiem z zeznań M. K. i K. O. zawiadomienie policji z tego powodu było jeden raz, kilka lat temu. Twierdzenie świadka, że S. K. mógł chcieć się zemścić za zgłoszenie policji hałasu spowodowanego przez niego kilka lat temu jest tylko jej gołosłownym przypuszczeniem, nie przystającym do realiów niniejszej sprawy. Nielogiczne byłoby żeby świadek narażał się na odpowiedzialność karną za bezpodstawne oskarżenie i składanie fałszywych zeznań tylko z chęci zemsty za zawiadomienie policji kilka lat temu z powodu hałasu i w tym celu sam postrzeliłby gołębia, podrzucił go na działkę oskarżonego i wskazał go jako sprawcę tego czynu.

Zeznania świadka A. B.

Wiarygodne, gdyż były spójne, logiczne i konsekwentne. Wprawdzie nie korelowały z zeznaniami świadków A. K. i K. O., ale zeznania tych świadków Sąd uznał za niewiarygodne w części. Świadek A. B. konsekwentnie zeznawał w postępowaniu przygotowawczym i przed sądem, że widział w oknie, w mieszkaniu oskarżonego, postać mężczyzny.

Zeznania świadka T. W.

Sąd dał im wiarę w całości, gdyż były spójne z zeznaniami świadka A. B., z którym był trzy razy na miejscu zdarzenia. Zeznania tego świadka są logiczne, szczegółowe, zgodne z treścią notatek służbowych sporządzonych w toku sprawy i dokumentów.

Zeznania świadka K. O.

Sąd ocenił zeznania świadka z ostrożnością, gdyż świadek pomyliła porę dnia, w której miało dojść do zdarzenia. Zeznawała o swoich czynnościach przy porannej kawie, w godzinach 8-12, a bezsporne jest, że zdarzenie objęte zarzutem dot. zdarzenia z godz. 18. Sąd dał wiarę zeznaniom świadka w części, w której korelowały z wiarygodną częścią zeznań A. K. i zeznaniami A. B., T. W. i S. K..

Zeznania świadka M. K.

Wiarygodne, ponieważ zgodne były z zeznaniami świadków A. K. i K. O. w części uznanej przez Sąd za wiarygodną. Na podstawie wszystkich przeprowadzonych w sprawie dowodów Sąd bez wątpliwości ustalił, że świadka nie było w domu przy ul. (...) w godzinach 15-22, świadek przyjechała na chwilę, około godz. 16 zabrać swój samochód czarną H. (...), o której zniknięciu zeznawali T. W. i A. B.. Świadek zeznała, że oskarżony wyjechał rowerem na przejażdżkę przed jej wyjazdem z domu, a jak do niego na chwilę wróciła po samochód to oskarżonego jeszcze nie było. Świadek zeznała, że nie wie, o której oskarżony wrócił do domu. Zeznania świadka nie są zatem dowodem na to, że oskarżonego nie było w domu ok. godz. 18.

Protokoły oględzin, przeszukania, okazania, karta informacyjna wizyty, zdjęcia, nagranie, karta karna.

Poza zdjęciami i nagraniem dowody z dokumentów, niekwestionowane, sporządzone w przepisanej formie przez uprawnione podmioty. Sąd oparł ustalenia stanu faktycznego na przedłożonych przez obrońcę zdjęciach przedstawiających świadka S. K. na posesji ul. (...), gdyż odpowiadają one treści tej części zeznań świadków, którą Sąd uznał za wiarygodną. Na zdjęciach dokładnie widać ogrodzenie między działkami i wynika z tego, że świadek S. K. przeszedł przez ogrodzenie na sąsiednią posesję. Sąd zaliczył w poczet materiału dowodowego nagranie przedłożone przez świadka S. K., bowiem wspiera ono jego zeznania o tym, że zlokalizował wzrokiem rannego ptaka będąc jeszcze na swojej posesji, za siatką ogrodzeniową.

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Wyjaśnienia oskarżonego

Sąd nie dał im wiary w całości, gdyż sprzeczne były z wiarygodnymi zeznaniami świadków A. B., T. W. oraz z wiarygodną częścią zeznań S. K.. Przede wszystkim niewiarygodne są wyjaśnienia oskarżonego, że od godz. 16 do 22 był poza domem na rowerze. Jak wynika z zeznań świadków oraz protokołu oględzin miejsca, 6 maja był dniem deszczowym, na koniec dnia padał obfity deszcz. Niewiarygodne jest zatem twierdzenie oskarżonego, że 6 godzin jeździł w deszczowy dzień na rowerze w celach rekreacyjnych. Nawet jeśli oskarżony faktycznie wyjechał na rower ok. godz. 16 to żaden ze świadków nie wiedział, nie widział, o której wrócił do domu. Skoro ok. godz. 18 widział go w oknie świadek S. K., to oczywiste jest, że o tej porze był już w domu. W niniejszej sprawie bezsporne jest, że oskarżony jest jedynym mężczyzną mieszkającym na posesji przy ul. (...). Niemożliwe jest zatem by świadkowie S. K. i A. B. widzieli innego mężczyznę w oknie niż oskarżony. Jak już wyżej wskazano, niewiarygodne i nielogiczne byłoby żeby to świadek S. K. sam postrzelił gołębia, a następnie podrzucił go na działkę oskarżonego tylko po to by skierować na niego podejrzenie popełnienia przestępstwa z chęci zemsty za zgłoszenie policji hałasu na jego działce kilka lat temu. Świadek S. K. konsekwentnie i kategorycznie zeznawał, że widział w oknie oskarżonego bezpośrednio po tym jak usłyszał strzał i zobaczył spadającego z drzewa gołębia. Nie ma możliwości by zrobiła to inna osoba, gdyż tylko oskarżony przebywał wówczas w tym mieszkaniu. Fakt, że mieszanie oskarżonego było zamknięte w czasie, gdy pukali do niego policjanci nie wyklucza tego, że był on w mieszkaniu. Wyjaśnienia oskarżonego są w ocenie Sądu tylko nieudolną linią obrony.

1.3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I.

Ł. K. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Przepis art. 35 ust. 1a ustawy z 21 sierpnia 1997 roku o ochronie zwierząt (dalej u.o.z.) zabrania pod groźbą kary do 3 lat pozbawienia wolności znęcania się nad zwierzęciem. Jest to realizacja zakazu wynikającego z art. 6 ust. 1a u.o.z., a definicja znęcania się została zawarta w art. 6 ust. 2 u.o.z. Stosownie do tego przepisu, przez znęcanie się nad zwierzętami należy rozumieć zadawanie albo świadome dopuszczanie do zadawania bólu lub cierpień, m.in. przez umyślne zranienie lub okaleczenie zwierzęcia, niestanowiące dozwolonego prawem zabiegu lub procedury w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 6 ustawy z 15 stycznia 2015 r. o ochronie zwierząt wykorzystywanych do celów naukowych lub edukacyjnych. Przedmiotem ochrony przepisu art. 35 ust. 1a u.o.z. jest wolność zwierząt od nieuzasadnionego bólu i cierpienia. Znęcanie się nad zwierzętami jest przestępstwem powszechnym. Może je popełnić każdy człowiek zdolny do ponoszenia odpowiedzialności karnej. Czyn ten popełnić można jedynie umyślnie, w zamiarze bezpośrednim. Bazując na orzecznictwie Sądu Najwyższego, można stwierdzić, że ustawowe określenie „znęca się nad zwierzęciem” oznacza działanie albo zaniechanie polegające na umyślnym zadawaniu bólu fizycznego, a w wyjątkowych wypadkach również dotkliwych cierpień psychicznych, powtarzającym się albo jednorazowym, lecz intensywnym i rozciągniętym w czasie. Jest to przestępstwo o charakterze formalnym (bowiem skutek przestępny nie należy do jego znamion). W przypadku znęcania w doktrynie i orzecznictwie dominuje pogląd, że możliwy jest jedynie zamiar bezpośredni. Również Sąd Najwyższy w wyroku z 16.11.2009 r., V KK 187/09 stwierdził, że przestępstwo znęcania się nad zwierzętami być popełnione tylko umyślnie i to wyłącznie z zamiarem bezpośrednim. Jednakże wyrażane jest również stanowisko mniejszościowe, optujące za możliwością popełnienia przestępstwa z art. 35 ust. 1a u.o.z. w obu postaciach zamiaru. Nie można bowiem wykluczyć, że sprawca, dążąc bezpośrednio do innego celu (niekoniecznie przestępnego), jednocześnie godził się na to, że swoim zachowaniem przysporzy zwierzęciu określonych cierpień.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy uznać należało, że czyn oskarżonego, polegający na postrzeleniu ptaka z bliżej nieustalonej broni, co skutkowało powstaniem rany postrzałowej skrzydła lewego, złamaniem otwartym kości ramiennej, uszkodzeniem mięśnia piersiowego oraz niezdolnością do lotu wypełniał opisane wyżej znamiona występku z art. 35 ust. 1a u.o.z. Oskarżony umyślnie zranił ptaka i nie było to w ramach dozwolonego prawem zabiegu lub procedury w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 6 ustawy z 15 stycznia 2015 r. o ochronie zwierząt wykorzystywanych do celów naukowych lub edukacyjnych. Zadanie ptakowi rany postrzałowej skrzydła, spowodowanie złamania otwartego kości ramiennej i uszkodzenia mięśnia piersiowego niewątpliwie powodowało ból i cierpienie. Było to zachowanie jednorazowe, jednakże bardzo intensywne, pozbawiające ptaka zdolności latania. Oceniając stan ptaka lekarz weterynarii podjął decyzję o jego uśmierceniu przez podanie środka usypiającego. Czyn oskarżonego był umyślny, z zamiarem bezpośrednim, gdyż precyzyjnie strzelił w ptaka. Oskarżony jest dorosły, zdrowy psychicznie, zdawał sobie sprawę, że celnie strzelając do ptaka zrani go lub zabije, chciał w ten sposób zadać ptaku ból i cierpienie.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.

I.

I.

Wymierzając karę Sąd uwzględnił stopień winy oskarżonego, który był umiarkowany. Nie występowały bowiem żadne okoliczności stopień ten obniżający. Oskarżony jest dorosły, zdrowy, nie działał w sytuacji atypowej. Sąd uwzględnił również znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu. Oskarżony naruszył dobro prawne w postaci wolności zwierzęcia od nieuzasadnionego bólu i cierpienia, doprowadził do uśmiercenia ptaka, działał bez powodu, traktując zwierzę przedmiotowo.

Sąd miał na względzie również dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 k.k.

Okoliczność łagodząca: niekaralność.

Okoliczność obciążająca: skutek - konieczność medycznego uśmiercenia postrzelonego przez oskarżonego gołębia.

W ocenie Sądu kara 1 roku ograniczenia wolności w formie pracy na cele społeczne jest w stanie skłonić oskarżonego do zmiany podejścia do zwierząt. Wymiar wykonywanej przez niego pracy nie będzie kolidował z obowiązkiem wykonywania pracy na cele społeczne. Dolegliwość orzeczonej w niniejszej sprawie kary, nie przekracza przy tym w ocenie Sądu stopnia winy oskarżonego, a także uwzględnia omówiony powyżej znaczny stopień społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu, biorąc jednocześnie pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego.

II.

I.

Orzeczenie nawiązki na cele związane z ochroną zwierząt było obligatoryjne na podstawie art. 35 ust. 5 ustawy z 21 sierpnia 1997 roku o ochronie zwierząt. Dodatkowa represja finansowa ma na celu wzmocnić wychowawczą funkcję kary. Wymiar nawiązki, nieznacznie przekraczający jej minimalny próg, Sąd ustalił uwzględniając niewielkie dochody oskarżonego, jego stan majątkowy.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

IV

Oskarżony miał ustanowionego obrońcę z urzędu, który reprezentował go przed sądem na trzech terminach rozprawy. Zgodnie zatem z art. 29 ust. 1 ustawy z 26 maja 1982 roku Prawo o adwokaturze w zw. z § 11 ust. 2 pkt 3 i § 17 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie, uwzględniając wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 20 grudnia 2022 r. w sprawie sygn. SK 78/21 Sąd przyznał adw. P. W. 1176 zł z VAT tytułem wynagrodzenia za nieopłaconą pomoc prawną udzieloną oskarżonemu z urzędu.

Zasadą w procesie karnym jest ponoszenie jego kosztów przez oskarżonego, w razie wydania wyroku skazującego. Oskarżony pracuje, co prawda nie w pełnym wymiarze, ale bez uzasadnionej przyczyny. Wobec braku wyjątkowych okoliczności uzasadniających zwolnienie oskarżonego z niewielkich kosztów sądowych, Sąd na podstawie art. 627 k.p.k. zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa 250 zł tytułem kosztów sądowych, na które składało się 40 zł tytułem ryczałtu za doręczenia wezwań i innych pism za postępowanie przygotowawcze oraz sądowe, ustalone na podstawie § 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 18 czerwca 2003 roku w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym, 30 zł za wydanie informacji o osobie z Krajowego Rejestru Karnego, ustalone na podstawie § 3 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 18 czerwca 2014 roku w sprawie opłat za wydanie informacji z Krajowego Rejestru Karnego oraz 180 zł tytułem opłaty, ustalone na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 2 ust. 2 ustawy z 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych.

1.18. POdpis