Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Legionowie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 1008/23

Uzasadnienie dotyczy całości wyroku.

1.1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

M. M.

27 października 2022 roku w W. nie stosowała się do zakazu prowadzenia pojazdów orzeczonego przez Sąd Rejonowy w Mławie wyrokiem z 1 lipca 2022 roku w sprawie sygn. akt II W 476/22, prowadząc pojazd mechaniczny typu skuter o nr tej. (...) w ruchu lądowym, tj. czyn z art. 244 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

27 października 2022 r. około godz. 15:30 M. M. prowadziła pojazd mechaniczny – skuter marki K. nr rej. (...) po drodze publicznej – ul. (...) w W., wioząc pasażera. Została zatrzymana do kontroli przez funkcjonariusza Policji – sierż. sztab. M. T..

Wyjaśnienia oskarżonej

17, 101

Zeznania świadka M. T.

20-20v., 101

Wyrokiem nakazowym z 1 lipca 2022 r. w sprawie sygn. II W 476/22 Sądu Rejonowego w Mławie oskarżona została uznana winną wykroczeń z art. 92a k.w. i art. 94 § 1 k.w. i za to sąd wymierzył jej m.in. środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów na okres 18 miesięcy. Wyrok uprawomocnił się 29 lipca 2022 r.

Odpis wyroku

12

M. M. była świadoma, że nie posiada uprawnień do kierowania pojazdami i że toczyła się przeciwko niej w sądzie sprawa karna o wykroczenie z art. 94 k.w.

Wyjaśnienia oskarżonej

17, 101

M. M. była kilkukrotnie karana.

Karta karna

77-79

M. M. ma 39 lat, jest panną, ma wykształcenie średnie, jest z zawodu złotnikiem/jubilerem, nie ma nikogo na utrzymaniu, utrzymuje się z renty. Nie jest upośledzona umysłowo, nie cierpi na chorobę psychiczną. W czasie popełnienia zarzuconego czynu miała zachowaną zdolność rozpoznania jego znaczenia i pokierowania swoim postępowaniem.

Dane osobopoznawcze

16-16v.

Opinia sądowo-psychiatryczna

68-72

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Brak świadomości oskarżonej co do tego, że zapadł wobec niej wyrok skazujący, wymierzający środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów.

Wyjaśnienia oskarżonej

17,101

1.2. OCena DOWOdów

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Wyjaśnienia oskarżonej

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonej w części, w której przyznała się do popełnienia zarzuconego jej czynu, gdyż zgodne były z pozostałym zebranym w sprawie materiałem dowodowym. Nie było sporu i wątpliwości co do tego, że oskarżona prowadziła pojazd mechaniczny 27 października 2022 r. w ruchu lądowym, pomimo tego, że orzeczono wobec niej prawomocnie zakaz prowadzenia pojazdów.

Zeznania świadka

Wiarygodne w całości, gdyż zgodne z zebranym w sprawie materiałem dowodowym, niekwestionowane.

Odpis wyroku, karta karna

Dokumenty sporządzone przez uprawnione organy, w przepisanej formie, niekwestionowane.

Opinia sądowo-psychiatryczna

Sąd uczynił opinię podstawą ustaleń co do stanu zdrowia psychicznego oskarżonej w czasie popełnienia zarzuconego jej czynu, gdyż opinia została sporządzona przez uprawnionych lekarzy biegłych sądowych, na podstawie badania oskarżonej. Opinia jest jasna, spójna i logiczna. Wnioski opinii są kategoryczne, jednoznaczne, nie budzą żadnych wątpliwości.

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Wyjaśnienia oskarżonej

W części negującej świadomość obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów nie mogą zostać uznane za wiarygodne, bowiem wyrok nakazowy w sprawie sygn. II W 476/22 podlegał jej doręczeniu i uprawomocnił się niemalże 3 miesiące przed popełnieniem zarzuconego jej czynu. Oskarżona wiedziała, że nie ma uprawnień do kierowania pojazdami, że toczyła się przeciwko niej sprawa w sądzie o czyn z art. 94 § 1 k.w.

1.3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I.

M. M.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Prowadząc 27 października 2022 r. w ruchu lądowym, po drodze publicznej pojazd mechaniczny oskarżona wypełniła znamiona czynu z art. 244 k.k., bowiem prowadziła ten pojazd pomimo tego, że prawomocnie został orzeczony wobec niej przez sąd zakaz prowadzenia pojazdów, tj. wyrokiem Sądu Rejonowego w Mławie z 1 lipca 2022 r. w sprawie sygn. II W 476/22, który uprawomocnił się 29 lipca 2022 r. Jak wyżej wskazano, Sąd nie dał wiary oskarżonej, że nie widziała o tym, że orzeczono wobec niej zakaz prowadzenia pojazdów. Wiedziała bowiem o tym, że toczyła się przeciwko niej sprawa przed sądem o czyn z art. 94 § 1 k.w., wyrok nakazowy podlegał doręczeniu z urzędu oskarżonej i uprawomocnił się niemalże 3 miesiące przed popełnieniem przez nią zarzuconego jej czynu. Wobec oskarżonej orzeczono wówczas również grzywnę, zatem została ona wezwana do jej zapłaty, miała świadomość, że zapadł wobec niej prawomocny wyrok za wykroczenie przeciwko bezpieczeństwu i porządkowi w komunikacji.

Art. 244 k.k. penalizuje zachowanie polegające na nieprzestrzeganiu przez skazanego orzeczonego przez sąd zakazu m.in. prowadzenia pojazdów, które może zaistnieć jedynie w sferze winy umyślnej w postaci zamiaru bezpośredniego bądź ewentualnego. Jest to dominujące stanowisko w doktrynie i orzecznictwie Sądu Najwyższego. Z punktu widzenia odpowiedzialności karnej za przestępstwo z art. 244 k.k. nie jest konieczne, aby fakt zastosowania środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych nie tylko dotarł do świadomości skazanego, ale przez cały czas obowiązywania zakazu - trwał w jego bieżącej pamięci (tak np. Sąd Najwyższy w postanowieniu z 5 lutego 2009 r. w sprawie sygn. II KK 254/08 oraz w wyroku z 19 kwietnia 2018 r. w sprawie sygn. II KK 425/17). W ocenie Sądu oskarżona działała w zamiarze ewentualnym, bowiem co prawda nie sposób uznać, że chciała by doszło do realizacji znamion czynu zabronionego, ale miała świadomość wysokiego, istotnego prawdopodobieństwa dokonania takiego czynu. Nadto godziła się na to.

Z uwagi na to, że w czasie popełnienia czynu obowiązywała ustawa inna niż w czasie orzekania, Sąd na podstawie art. 4 § 1 k.k. zastosował ustawę obowiązującą poprzednio, gdyż była względniejsza dla sprawcy. Na niekorzyść bowiem oskarżonej zmieniły się chociażby dyrektywy wymiaru kary z art. 53 k.k. oraz art. 43a § 2 k.k., który w obecnym brzmieniu obliguje Sąd do orzeczenia świadczenia pieniężnego w kwocie co najmniej 5000 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.

I.

I.

Występek z art. 244 k.k. zagrożony jest karą pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat. Sąd wymierzył oskarżonej karę pozbawienia wolności równą minimalnemu ustawowemu zagrożeniu.

Jako okoliczność obciążającą sąd uwzględnił przede wszystkim jej uprzednią, kilkukrotną karalność, w tym na karę bezwzględnego pozbawienia wolności. Okolicznością łagodzącą było przyznanie się oskarżonej do zarzuconego jej czynu.

Wymierzona kara odpowiada stopniowi winy oskarżonej, który był umiarkowany. Jest ona osobą dorosłą, zdrową psychicznie, nieupośledzoną, obiektywnie miała możliwość zachować się zgodnie z prawem, nie działała w anormalnej sytuacji motywacyjnej. Kara odpowiada również stopniowi społecznej szkodliwości czynu, który Sąd ocenił jako średni. Godził on bowiem w wymiar sprawiedliwości, oskarżona przejawiła swoim zachowaniem lekceważący stosunek wobec wyroku sądu. W ocenie sądu niezasadne byłoby orzeczenie wobec oskarżonej po raz kolejny kary wolnościowej, po zastosowaniu art. 37a k.k., bowiem okazały się one bezskuteczne – nie powstrzymały oskarżonej przed ponownym naruszeniem porządku prawnego. Byłoby to nieuzasadnione pobłażanie oskarżonej, sprzeczne z zasadą kształtowania społecznej świadomości prawnej.

II.

I.

Orzeczenie zakazu prowadzenia pojazdów było obligatoryjne na podstawie art. 42 § 1a pkt 2 k.k. Sąd uznał, że orzeczenie tego zakazu na okres 3 lat jest konieczne ze względu na potrzebę wyeliminowania oskarżonej na dłuższy czas z ruchu drogowego, ponieważ narusza ona panujące w nim zasady, nie posiada uprawnień do prowadzenia pojazdów, w niedługim czasie po orzeczeniu wobec niej zakazu prowadzenia pojazdów na okres 18 miesięcy ponownie prowadziła pojazd mechaniczny mimo braku uprawnień.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Tylko na marginesie wyjaśnić należy, że oskarżona nie usprawiedliwiła z wyprzedzeniem swojej nieobecności na rozprawie. Oskarżona została zawiadomiona prawidłowo o terminie rozprawy, jej stawiennictwo nie było obowiązkowe. Rozprawa została wywołana punktualnie o godzinie 13:00, oskarżonej nie było w budynku sądu. Nie było żadnych podstaw prawnych by oczekiwać na informację czy oskarżona stawi się na rozprawę oraz by weryfikować powód jej niestawiennictwa. Nie było też przeszkód by przewód sądowy otworzyć, przeprowadzić i zamknąć. Dopiero około godziny 13:13 oskarżona zadzwoniła do sądu, informując, że się spóźni. Zrobiła to, gdy przewód sądowy został już zamknięty, wyrok został ogłoszony.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III.

Z uwagi na to, że oskarżona nie ma żadnego majątku, nie pracuje, utrzymuje się ze świadczeń socjalnych, Sąd na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. i art. 17 ust. 1 ustawy z 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych zwolnił ją w całości z kosztów sądowych, bowiem uiszczenie ich byłoby dla niej zbyt uciążliwe.

1.18. POdpis