Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Legionowie

UZASADNIENIE WYROKU

z dnia 18 września 2019 r.

Sąd, na podstawie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego podczas rozprawy głównej, ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 1 sierpnia 2018 roku około godziny 0.30 oskarżony P. L. prowadził samochód marki B. o nr rej. (...) w W. od plaży gminnej w stronę miejscowości D., wraz z nim jechały K. N. i A. T.. Na ulicy (...), na prostym odcinku drogi, przed niewielkim wzniesieniem, w terenie zalesionym oskarżony podjął manewr wyprzedzania bliżej nieustalonego pojazdu marki A.. Nie dostosował prędkości do warunków panujących na drodze podczas wykonywania manewru wyprzedzania i nie upewnił się, czy z naprzeciwka nadjeżdżał inny pojazd. Okazało się, że w tym czasie drogą tą poruszał się bliżej nieustalonym samochodem M. B., jechał on z przeciwnego kierunku ruchu. Oskarżony wyjechał na pas ruchu, po którym jechał M. B., zorientował się, że znajdował się zbyt blisko jego samochodu i wykonał gwałtowny manewr skrętu w prawo, by powrócić na swój pas ruchu. Okazało się, że samochód prowadzony przez oskarżonego wpadł w poślizg, uderzył w krawężnik, przejechał przez chodnik, a następnie uderzył w drzewa i dachował.

Dowód:

- zeznania M. B. (k.24v),

- zeznania A. T. (k.26v),

- zeznania K. N. (k.30v,102v),

- zeznania J. G. (k.40v),

- wyjaśnienia oskarżonego (k.48,102v),

- protokół oględzin miejsca wypadku (k.3-4),

- protokoły oględzin pojazdu (k.6-7),

- szkic miejsca zdarzenia (k.5).

W wyniku zdarzenia K. N. obrażenia ciała w postaci: stłuczenia głowy w okolicy ciemieniowej lewej z powstaniem krwiaka podczepcowego w tej okolicy, rany ciętej wargi dolnej, drobnej rany tłuczonej i niewielkiego krwiaka przedsionka jamy ustnej w okolicy wargi dolnej, drobnej rany tłuczonej i niewielkiego krwiaka przedsionka jamy ustnej w okolicy wargi dolnej, drobnej rany dziąsła górnego po stronie lewej, otarcia naskórka nosa, złamania żeber VIII, IX, X po stronie prawej, stłuczenia płuca prawego, stłuczenia barku prawego, stłuczenia kolana prawego. Obrażenia te skutkowały naruszeniem czynności narządów ciała tej pokrzywdzonej na czas powyżej 7 dni. Pokrzywdzona została przewieziona do (...) Szpitala (...), gdzie przebywała do dnia 3 sierpnia 2018 r. Przez okres około 10 dni odczuwała dolegliwości. Oskarżony opiekował się pokrzywdzoną, pokrywał koszty leczenia i zakupu środków opatrunkowych. Pokrzywdzona nie miała do niego pretensji za spowodowanie wypadku, w którym doznała obrażeń ciała.

Dowód:

- zeznania K. N. (k.30v,102v),

- dokumentacja lekarska (k.33),

- opinia biegłego (k.35).

Oskarżony podczas postępowania przygotowawczego przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożył wyjaśnienia (k.48). Stwierdził, że prowadził samochód marki B. z plaży w W. w stronę D., razem z nim jechały K. N. i A. T.. Nie znał dobrze drogi, którą jechał, w terenie leśnym zaczął wyprzedzać jakiś samochód, z naprzeciwka wyjechał inny samochód. Zjechał na swój pas, przed wyprzedzany pojazd, nie wiedział jak dokładnie przebiegało zdarzenie, bo przebiegało szybko. Prawdopodobnie uderzył tylnymi kołami w krawężnik, nie mógł zapanować nad samochodem, dachowali. Miał zwichnięty bark i ogólne potłuczenia. Stwierdził, że błędnie wykonał manewr wyprzedzania, żałował tego co się stało. Podczas rozprawy również przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, złożył wyjaśnienia (k.102v). Stwierdził, że nie chciał spowodować przedmiotowego wypadku, wyraził skruchę. Podał, że podjął studia na wyższej uczelni, K. N. jest jego bliską koleżanką, nie miała wobec niego pretensji, z A. T. utrzymuje kontakt internetowy.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego, gdyż są logiczne i rzeczowe oraz znajdują potwierdzenie w zeznaniach M. B. (k.24v), A. T. (k.26v), K. N. (k.30v,102v) i J. G. (k.40v) oraz protokole oględzin miejsca wypadku (k.3-4), protokole oględzin pojazdu (k.6-7) i szkicu miejsca zdarzenia (k.5).

Pokrzywdzona K. N. zeznała w postępowaniu przygotowawczym (k.30), że w dniu 1 sierpnia 2018 r. jechała samochodem marki B. z W., kierował P. L., jechała z nimi również A. T.. Siedziała z przodu po prawej stronie, nie obserwowała drogi, w pewnym momencie P. odbił samochodem na przeciwny pas ruchu, z naprzeciwka nadjeżdżał samochód, skręcili gwałtownie w prawo i wjechali w las. Później pamięta, że ktoś im pomagał, została przewieziona do Szpitala (...), gdzie spędziła trzy dni, szybko odzyskała pełną sprawność fizyczną. Podczas rozprawy zeznała (k.102v), że pojechali na plażę w W., wracali gdy było późno, nie pamięta szczegółów zdarzenia. Mieli wypadek, trafiła do szpitala, miała złamane trzy żebra, była poobijana. Nadal przyjaźni się z oskarżonym i nie ma do niego żadnych pretensji.

Sąd dał wiarę zeznaniom pokrzywdzonej, gdyż są logiczne, rzeczowe i znajdują potwierdzenie w wyjaśnieniach oskarżonego, zeznaniach M. B. (k.24v), A. T. (k.26v) i J. G. (k.40v) oraz protokole oględzin miejsca wypadku (k.3-4), protokole oględzin pojazdu (k.6-7) i szkicu miejsca zdarzenia (k.5). Należy zwrócić uwagę, że pokrzywdzona nie obserwowała manewrów uczestników zdarzenia i mogła nie widzieć, że oskarżony podjął manewr wyprzedzania, co spowodowało powstanie niebezpiecznej sytuacji w ruchu drogowym.

M. B. zeznał w postępowaniu przygotowawczym (k.24v), iż w dniu 1 sierpnia 2018 r. jechał samochodem w stronę plaży w W., zobaczył że jadący z naprzeciwka samochód marki B. zaczął wyprzedzać samochód marki A.. Wówczas był blisko tego samochodu marki B., kierujący tym pojazdem gwałtownie skręcił w prawo, wówczas okręciło nim, przejechał przez krawężnik i zatrzymał się na poboczu. Zatrzymał się i podszedł do tego samochodu, udzielał pomocy kierowcy i pasażerkom, oczekiwał na przybycie Policji i służb ratunkowych, następnie pojechał do domu.

Zeznania tego świadka zasługują na wiarę, gdyż są logiczne, rzeczowe i znajdują potwierdzenie w wyjaśnieniach oskarżonego, znajdują potwierdzenie w zeznaniach A. T. (k.26v), K. N. (k.30v,102v) i J. G. (k.40v) oraz protokole oględzin miejsca wypadku (k.3-4), protokole oględzin pojazdu (k.6-7) i szkicu miejsca zdarzenia (k.5).

A. T. zeznała w postępowaniu przygotowawczym (k.26v), że w dniu 1 sierpnia 2018 r. była z P. i K. na plaży w W., po północy ruszyli samochodem B. w stronę D., siedziała z tyłu, bawiła się telefonem. W pewnym momencie poczuła szarpnięcie samochodu, z naprzeciwka jechał jakiś pojazd, kierujący zjechał w prawo, ale zjechali na pobocze i koziołkowali. Doznała potłuczeń i miała siniaki.

Sąd dał wiarę zeznaniom tego świadka, gdyż są logiczne, rzeczowe i znajdują potwierdzenie w wyjaśnieniach oskarżonego, zeznaniach K. N. (k.30v,102v), M. B. i J. G. (k.40v) oraz protokole oględzin miejsca wypadku (k.3-4), protokole oględzin pojazdu (k.6-7) i szkicu miejsca zdarzenia (k.5).

J. G. zeznał w postępowaniu przygotowawczym (k.40v), że w dniu 1 sierpnia 2018 r. pojechał jako policjant na miejsce zdarzenia drogowego. Na miejscu samochód marki B. znajdował się na dachu, a kierujący i pasażerowie tego pojazdu wymagali pomocy lekarskiej.

Sąd dał wiarę zeznaniom tego świadka, gdyż są logiczne, rzeczowe i znajdują potwierdzenie w zeznaniach M. B., A. T., K. N. (k.30v,102v) i J. G. (k.40v) oraz protokole oględzin miejsca wypadku (k.3-4), protokole oględzin pojazdu (k.6-7) i szkicu miejsca zdarzenia (k.5).

Opinie biegłego lekarza (k. 35,37) są pełne i jasne, sporządził je specjalista z dziedziny zdrowia ludzkiego, strony nie kwestionowały ustaleń biegłego lekarza. Z tego powodu opinie te stały się podstawą ustalenia stanu faktycznego.

Dokumenty wymienione na k.103 zostały sporządzone przez powołane do tego osoby, były wykonane bezstronnie i obiektywnie, nie były kwestionowane przez strony, stąd stały się podstawą ustalenia stanu faktycznego.

Ustalony stan faktyczny stanowi spójną, logicznie uzasadnioną całość. Poszczególne wiarygodne dowody wzajemnie się uzupełniają i potwierdzają. Na podstawie tego stanu faktycznego wina i okoliczności popełnienia przypisanego oskarżonemu przestępstwa nie mogą budzić wątpliwości.

Sąd zważył, co następuje:

Udział w ruchu drogowym, a zwłaszcza prowadzenie pojazdu wymaga rozwagi i zachowania ostrożności, by uniknąć wszelkich zagrożeń bezpieczeństwa w tym ruchu. Ruch drogowy odbywa się w różnych warunkach pogodowych i na rozmaitych drogach, okoliczności te powinny być uwzględniane przez uczestników i powinni oni odpowiednio dostosowywać technikę i taktykę jazdy do warunków drogowych.

Analizując sytuację drogową bezpośrednio przed zdarzeniem uznać należy, że była ona teoretycznie oczywista. Oskarżony poruszał się drogą lokalną, dwukierunkową, po jednym pasie w każdym kierunku, jednia była standardowa szeroka, bo miała 6 metrów szerokości, był to teren niezabudowany, z dopuszczalną prędkością poruszania się 90 km/h (por. protokół oględzin miejsca z k. 3-4). Zdarzenie miało miejsce na prostym odcinku drogi, z tym, że droga wznosiła się i możliwość dostrzeżenia innych uczestników ruchu poruszających się z przeciwnego kierunku jazdy była utrudniona. Oskarżony podjął manewr wyprzedzania bliżej nieustalonego samochodu marki A., choć nie miał dostatecznej widoczności i nie wiedział czy mógł ten manewr wykonać bezpiecznie. W trakcie wyprzedzania okazało się, że z naprzeciwka nadjeżdżał M. B. i oskarżony był zmuszony podjąć manewry obronne, by uniknąć czołowego zderzenia samochodów. Wówczas gwałtownie zjechał na prawy pas, nie udało mu się jednak opanować ruchu pojazdu, który zjechał na pobocze, wpadł w poślizg, przejechał przez krawężnik, chodnik i wjechał w obszar zalesiony. Oskarżony prowadząc samochód w ten sposób niewątpliwie naruszył zasady bezpieczeństwa związane z unikaniem zagrożeń bezpieczeństwa w ruchu drogowym, nie dostosował prędkości do panujących warunków drogowych i podjął manewr wyprzedzania w miejscu, gdzie nie miał dostatecznej widoczności. W tej sytuacji oskarżyciel publiczny słusznie zarzucił mu naruszenie zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym określonych w art. 3 ust. 1, art. 19 ust. 1, art. 22 ust. 1 i art. 24 ust. 1, 2 i 7 Prawa o ruchu drogowym. Oskarżony powinien upewnić się dostatecznie, czyli w sposób niebudzący wątpliwości, że mógł bezpiecznie wyprzedzić samochód A. i nie podejmować tego manewru w sytuacji, gdy nie był tego pewny. Wobec powyższego, Sąd uznał, że oskarżony był winny naruszenia zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym, które doprowadziły do spowodowania wypadku komunikacyjnego. Jednocześnie uwzględniając rażące naruszenie zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym należy zgodzić się z Prokuraturą, że oskarżony umyślnie je naruszył.

Następstwem naruszenia przez oskarżonego zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym było spowodowanie obrażeń ciała pokrzywdzonej na okres powyżej 7 dni (por. opinia z k. 35).

Rozważania powyższe prowadzą do wniosku, że oskarżony spowodował przedmiotowy wypadek, poprzez naruszenie podstawowych zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym, polegających na braku dostatecznej obserwacji jezdni przed podjęciem manewru wyprzedzania, niedostosowanie prędkości do warunków ruchu i podjęcie manewru wyprzedzania przy braku upewnienia się czy manewr ten mógł być wykonany bezpiecznie. Oskarżony nieumyślnie spowodował skutki przedmiotowego zdarzenia, gdyż niewątpliwie nie chciał ich spowodować, a doszło do nich na skutek niezachowania przez niego ostrożności wymaganej w sytuacji drogowej, w której znajdował się wówczas. Należy zatem uznać, że oskarżony dopuścił się popełnienia przestępstwa określonego w art. 177 k.k. Z uwagi na skutek tego wypadku polegający na spowodowaniu obrażeń ciała pokrzywdzonej na okres powyżej 7 dni, należy zakwalifikować zdarzenie jako występek z art. 177 § 1 k.k.

Oskarżona ma 21 lata, jest kawalerem, nie ma nikogo na utrzymaniu, zdobył wykształcenie średnie i podjął studia, pracuje jako konsultant telefoniczny i zarabia około 1.800 złotych miesięcznie (oświadczenie z k. 47,102), nie był karany (k.40), popełnił dwa wykroczenia w ruchu drogowym, w tym jedno wynikające z tego zdarzenia, związane z skutkami obrażeń ciała A. T. (k.99,51).

Oskarżony umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w komunikacji lądowej, w wyniku czego spowodował wypadek komunikacyjnego, ze skutkiem w postaci naruszenia czynności ciała pokrzywdzonej na okres powyżej 7 dni. Sąd uznał za okoliczności obciążające rażące naruszenie reguł bezpieczeństwa w ruchu pojazdów i poważny tego skutek. Okolicznościami łagodzącymi jest niewątpliwie podjęcie starań by zminimalizować skutki zdarzenia (pismo pokrzywdzonej z k.69), a także nienaganna postawa życiowa oskarżonego (por. dokumenty z k. 70-78), niekaralność oskarżonego (k.40) i pomijając zdarzenie z dnia 1 sierpnia 2018 r. jednokrotne naruszenie przepisów ruchu drogowego (k.99). Przepis art. 177 § 1 k.k. przewiduje karę od miesiąca do 3 lat pozbawienia wolności. Wymierzenie kary z tego przedziału, a nawet kary grzywny możliwej do orzeczenia zgodnie z treścią art. 37a k.k. byłoby natomiast z pewnością zbyt surowe w stosunku do oskarżonego i nie uwzględniało jego postawy i warunków życiowych.

Analizując całokształt okoliczności niniejszej sprawy, Sąd uznał, że stopień społecznej szkodliwości czynu i wina nie były znaczne, ze względu na incydentalne działanie oskarżonego, czynienie starań by poprawić sytuację pokrzywdzonej oraz jej postawą (k.69).

Oskarżony nie był karany (k.40), poza niniejszym zdarzeniem popełnił jedno wykroczenie w ruchu drogowym (k.99), prowadzi ustabilizowany tryb życia, pracuje, studiuje, jest honorowym krwiodawcą, uczestniczył w składzie Komisji Wyborczej (k.137). Wobec czego zachodzi wobec niego uzasadnione przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego w przyszłości.

Biorąc pod uwagę powyżej wymienione przesłanki Sąd uznał, że warunkowe umorzenie postępowania będzie wystarczające do skłonienia oskarżonego do przestrzegania porządku prawego w przyszłości. Okres jednego roku próby powinien wystarczyć do weryfikacji prognozy pozytywnego zachowania oskarżonego.

Sąd zobowiązał oskarżonego do uiszczenia świadczenia pieniężnego w kwocie 1.000 złotych dla wzmocnienia wychowawczego oddziaływania postępowania karnego wobec niego i innych osób, które prowadzą pojazdy mechaniczne.

Oskarżony ma własne dochody, wobec czego zgodnie z przepisami powołanymi w punkcie III wyroku zasądzono od niego obowiązek zwrotu kosztów sądowych, które nie powinny być przerzucane na ogół obywateli.