Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Legionowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 stycznia 2019 roku

Sąd Rejonowy w Legionowie w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący SSR Anna Szeląg

Protokolant Kinga Grzywacz

w obecności

Prokuratora Edyty Ulatowskiej – Stojak

po rozpoznaniu dnia 15.01.2019 r.

sprawy B. P. , urodz. (...) w W.

syna Z. i W. z d. R.

oskarżonego o to, że: I. w dniu 5 sierpnia 2018 r. w B., gm. N., woj. (...), działając w celu wymuszenia zwrotu wierzytelności oraz wspólnie i porozumieniu z S. J., użył wobec E. C. (1) przemocy polegającej na uderzaniu go pięściami i kopaniu po głowie i całym ciele, w wyniku czego spowodował u pokrzywdzonego obrażenia ciała w postaci powierzchownych ran i obrzęku okolicy śródręcza lewego, kilkuodłamowego złamania kości nosa z przemieszczeniem odłamów i skrzywieniem przegrody nosa, rotacyjnego podwichnięcia szczytowo - obrotowego, otarć skóry powiek z krwiakami okularowymi, rozchwiania zęba 11, licznych zadrapań i otarć naskórka twarzy, podbiegnięcia krwawego prawego łuku brwiowego, podbiegnięcia krwawego na prawym ramieniu, licznych zadrapań i zasinień kończyny dolnej lewej, stanowiących naruszenie czynności narządów ciała na czas powyżej 7 dni; -

tj. o czyn z art. 191 § 2 kk w zb. z art. 157 §1 kk w zw. z art.11 §2 kk

2. w dniu 05.08.2018 r. w B., gm. N., woj. (...) zabrał w celu przywłaszczenia pieniądze w kwocie 2600 zł, dokumenty na nazwisko E. C. (1) w postaci dowodu osobistego, prawa jazdy, dowodu rejestracyjnego pojazdu m-ki K. C. o nr rej. (...), karty kredytowej, telefonu komórkowego m-k i S. (...) o wartości 450 zł, (...) do (...) o wartości 50 zł, wkrętaki o wartości 30 zł, maszynki do golenia m-ki B. o wartości 450 zł, maszynki do włosów m-ki P. o wartości 130 zł, sześciu zegarków o łącznej wartości 2000 zł, e-papierosa z ładowarką i akumulatorami o wartości 800 zł, walizki o wartości 80zł, skórzanej teczki na laptopa o wartości 500 zł, plecaka czarnego z napisem L. o wartości 100 zł, laptopa firmy (...) z myszką i ładowarką o nieustalonej wartości, dwóch wędek o łącznej wartości 70 zł, pokrowca na wędkę o wartości 35 zł, powodując straty w mieniu E. C. (1) w łącznej wysokości nie mniejszej niż 11.295 zł, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne do przestępstwa za które był już skazany; -

tj. o czyn z art. 278 §1 kk w zb. z art. 275 §1 kk w zw. z art. 11 §2 kk w zw. z art.64 § 1 kk

3. w dniu 05.08.2018 r. w B., gm. N., woj. (...) poprzez wybicie tylnej szyby pojazdu, oberwanie klamki od drzwi lewych tylnych, uszkodzenie słupka przedniego lewego oraz uszkodzenie dachu, dokonał uszkodzenia mienia w postaci samochodu osobowego m-ki K. C. o nr rej. (...) powodując stratę w kwocie nie mniejszej niż 25. 000 zł, na szkodę E. C. (1), przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne do przestępstwa za które był już skazany; -

tj. o czyn z art. 288 §1 kk w zw. z art. 64§1 kk

oraz S. J. , urodz. (...) w W.

syna P. i A. z d. K.

oskarżonego o to, że: 4. w dniu 05.08.2018r. w B., gm. N., woj. (...), działając w celu wymuszenia zwrotu wierzytelności oraz wspólnie i porozumieniu z B. P., użył wobec E. C. (1) przemocy polegającej na uderzaniu go pięściami i kopaniu po głowie i całym ciele, w wyniku czego spowodował u pokrzywdzonego obrażenia ciała w postaci powierzchownych ran i obrzęku okolicy śródręcza lewego, kilkuodłamowego złamania kości nosa z przemieszczeniem odłamów i skrzywieniem przegrody nosa, rotacyjnego podwichnięcia szczytowo-obrotowego, otarć skóry powiek z krwiakami okularowymi, rozchwiania zęba 11, licznych zadrapań i otarć naskórka twarzy, podbiegnięcia krwawego prawego łuku brwiowego, podbiegnięcia krwawego obu oczodołów, uszkodzenia naskórka brody, otarcia naskórka i podbiegnięcia krwawego na prawym ramieniu, licznych otarć naskórka obu rąk, siniaka lewej połowy klatki piersiowej, licznych zadrapań i zasinień kończyny dolnej lewej, stanowiących naruszenie czynności narządów ciała na czas powyżej 7 dni; -

tj. o czyn z art. 191 § 2 kk w zb. z art. 157 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

5. w dniu 05.08.2018r. w B., gm. N., woj. (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, grożąc E. C. (1) zastosowaniem przemocy poprzez pozbawienie go życia i zdrowia, usiłował doprowadzić wymienionego pokrzywdzonego do rozporządzenia mienie w łącznej kwocie 2000 zł, przy czym do dokonania czynu nie doszło z uwagi na ucieczkę pokrzywdzonego; -

tj. o czyn z art. 13§1 kk w zw. z art. 282 kk

6. w dniu 12 kwietnia 2018 r. w W. na ulicy (...) prowadził pojazd mechaniczny w postaci samochodu m-ki P. C. P. o nr rej (...) w ruchu lądowym, znajdując się w stanie nietrzeźwości I badanie -1,09 mg/l , II badanie 1,08 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, naruszając umyślnie zasady bezpieczeństwa ruchu drogowego określone w art. 45 ust.1 ustawy z dnia 20.06.1997 r. Prawo o ruchu drogowym będąc uprzednio prawomocnie skazanym wyrokiem Sadu Rejonowego w Legionowie z dnia 27 lutego 2018 r., sygn. akt II K 30/18 za prowadzenie pojazdów mechanicznych w stanie nietrzeźwości naruszając tym samym zakaz prowadzenia pojazdów na okres 5 lat orzeczony w/wym. Wyrokiem; -

tj. o czyn z art. 178 a §1 i 4 kk w zb. z art. 244 kk w zw. z art.11 §2 kk

7. w dniu 12 kwietnia 2018 r. w W. przy ul. (...) obiecał udzielić korzyści majątkowej w postaci pieniędzy w kwocie 1000 zł funkcjonariuszom policji sierż. szt. M. P. i st. post. A. K. prowadzącym czynności kontroli jego osoby, jako prowadzącego pojazd m-ki P. C. P. o nr rej. (...) w zamian za odstąpienie przez nich od ukarania mandatem karym; -

tj. o czyn z art. 229§1 kk

orzeka:

I. oskarżonego B. P. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w pkt 1 i za to na podstawie art.191§2kk w zb. z art.157§1kk w zw. z art.11§2kk skazuje oskarżonego, a na podstawie art.191§2kk w zw. z art.11§3kk wymierza oskarżonemu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności; -

II. oskarżonego B. P. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w pkt 2 i za to na podstawie art.278§1kk w zb. z art.275§1kk w zw. z art.11§2kk w zw. z art.64§1kk skazuje oskarżonego, a na podstawie art.278§1kk w zw. z art.11§3kk w zw. z art.64§1kk wymierza oskarżonemu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności; -

III. oskarżonego B. P. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w pkt 3 i za to na podstawie art.288§1kk w zw. z art.64§1kk skazuje oskarżonego, a na podstawie art.288§1kk w zw. z art.64§1kk wymierza oskarżonemu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności; -

IV. na podstawie art.85§1 i §2kk i art.86§1kk łączy kary pozbawienia wolności orzeczone wobec oskarżonego w pkt I, II, III i wymierza oskarżonemu kare łączną 2 (dwóch) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności; -

- na podstawie art.63§1kk na poczet orzeczonej wobec oskarżonego kary łącznej pozbawienia wolności zalicza okres jego tymczasowego aresztowania od dnia 05.08.2018r. godz. 20:20 do dnia 15.01.2019r.; -

V. oskarżonego S. J. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w pkt 4 i za to na podstawie art.191§2kk w zb. z art.157§1kk w zw. z art.11§2kk skazuje oskarżonego, a na podstawie art.191§2kk w zw. z art.11§3kk wymierza oskarżonemu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności; -

VI. oskarżonego S. J. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w pkt 5 i za to na podstawie art.13§1kk w zw. z art.282kk skazuje oskarżonego, a na podstawie art.14§1kk w zw. z art.282kk wymierza oskarżonemu karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności; -

VII. oskarżonego S. J. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w pkt 6, przy czym ustala, że czynem tym oskarżony wyczerpał dyspozycję art.178a§1 i §4kk i za to na podstawie art.178a§1 i §4kk skazuje oskarżonego, a na podstawie art.178a§4kk wymierza oskarżonemu karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności; -

- na podstawie art.42§3kk orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych dożywotnio; -

- na podstawie art.43a§2kk zasądza od oskarżonego świadczenie pieniężne w kwocie 10.000 (dziesięć tysięcy) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej; -

VIII. oskarżonego S. J. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w pkt 7 i za to na podstawie art.229§1kk wymierza oskarżonemu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności; -

IX. na podstawie art.85§1 i §2kk i art.86§1kk łączy kary pozbawienia wolności orzeczone wobec oskarżonego w pkt V, VI, VII, VIII i wymierza oskarżonemu kare łączną 3 (trzech) lat pozbawienia wolności; -

- na podstawie art.63§1kk na poczet orzeczonej wobec oskarżonego kary łącznej pozbawienia wolności zalicza okres jego tymczasowego aresztowania od dnia 08.08.2018r. godz. 23:30 do dnia 15.01.2019r., oraz okres zatrzymania od dnia 12.04.2018 r. godz. 23:20 do dnia 13.04.2018 r. godz. 16:15; -

- na podstawie art.230§2kpk zwrócić oskarżonemu dowód rzeczowy opisany w wykazie dowodów rzeczowych k.535 poz. 1; -

X. na podstawie art.624§1kpk zwalnia oskarżonych B. P. oraz S. J. od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych i obciąża nimi Skarb Państwa; - zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. B. kwotę 720 zł (siedemset dwadzieścia) plus podatek VAT oraz na rzecz adw. P. Ż. kwotę 420 zł (czterysta dwadzieścia) plus paletek VAT, tytułem wynagrodzenia za obronę oskarżonych ustanowioną z urzędu.

Sygn. akt II K 1292/18

UZASADNIENIE

- na podstawie art.424§3kpk uzasadnienie ograniczono do rozstrzygnięcia o karze

Na podstawie ujawnionego w toku rozprawy materiału dowodowego Sąd Rejonowy ustalił co następuje:

W świetle poczynionych przez sąd ustaleń, wina obu oskarżonych nie budzi żadnych wątpliwości. Oskarżony B. P. swoimi czynami wyczerpał dyspozycję art.191§1kk w zb. z art.157§1kk w zw. z art.11§2kk, z art.278§1kk w zb. z art.275§1kk w zw. z art.11§2kk w zw. z art.64§1kk oraz z art.288§1kk w zw. z art.64§1kk. Z kolei S. J. swoimi czynami wyczerpał dyspozycję art.191§2kk w zb. z art.157§1kk w zw. z art.11§2kk, z art.13§1kk w zw. z art.282kk, z art.178a§1 i §4kk oraz z art.229§1kk.

W dniu 05.08.2018 r. w B., gm. N. S. J. oraz B. P. działając wspólnie i porozumieniu w celu wymuszenia zwrotu wierzytelności, użyli wobec E. C. (1) przemocy polegającej na uderzaniu go pięściami i kopaniu po głowie i całym ciele, czym spowodowali u pokrzywdzonego obrażenia ciała w postaci powierzchownych ran i obrzęku okolicy śródręcza lewego, kilkuodłamowego złamania kości nosa z przemieszczeniem odłamów i skrzywieniem przegrody nosa, rotacyjnego podwichnięcia szczytowo - obrotowego, otarć skóry powiek z krwiakami okularowymi, rozchwiania zęba 11, licznych zadrapań i otarć naskórka twarzy, podbiegnięcia krwawego prawego łuku brwiowego, podbiegnięcia krwawego na prawym ramieniu, licznych zadrapań i zasinień kończyny dolnej lewej, stanowiących naruszenie czynności narządów ciała na czas powyżej 7 dni. Czyn ten stanowi realizację znamion art.191§2kk w zb. z art.157§1kk w zw. z art.11§2kk. Należy w tym miejscu wskazać, że współsprawstwo zachodzi, gdy dwie lub więcej osób, działając w porozumieniu wspólnie dokonują czynu zabronionego, w tym przypadku wymuszenia wierzytelności. Warunkiem sine qua non współsprawstwa jest istnienie porozumienia, które musi nastąpić przed lub w trakcie realizacji czynu zabronionego, przy czym jego forma jest dowolna, a istotę wyczerpuje uzgodnienie popełnienia wspólnie przestępstwa (komentarz do art. 18 kodeksu karnego LEX 2007). Bez wątpienia ujawniony w sprawie materiał dowodowy uprawnia do przyjęcia, że S. J. działał w porozumieniu z B. P.. Wskazują na to bezpośrednio zeznania pokrzywdzonego, który wyraźnie zeznał, że od samego początku zdarzenia napastnicy stali w grupie, ich działaniu towarzyszyło wcześniejsze porozumienie. Wprawdzie początkowo S. J. przyglądał się jak B. P. uderzał E. C. (1), ale później także i ten oskarżony kopał pokrzywdzonego. Z istoty współsprawstwa wynika, że każdy ze współsprawców ponosi odpowiedzialność za całość uzgodnionego przestępstwa, a więc także w tej jego części, w której znamiona czynu zabronionego zostały zrealizowane zachowaniem innego lub innych współsprawców (post. SN z 1 III 2005 r., III KK 249/04, OSNKW 2005, nr 7-8, poz. 63). Ma to o tyle znaczenie, że w tym zdarzeniu zasadniczo rola S. J. ograniczyła się do kierowania do pokrzywdzonego żądań zapłaty pieniędzy za wynajem mieszkania. Z tych też względów sąd uznał, że zachowaniem swoim obaj oskarżeni wyczerpali znamiona przestępstwa stypizowanego w art.191§2kk. Na gruncie w/w ustaleń jest również oczywiste, że obaj oskarżeni na równi ponoszą także odpowiedzialność za obrażenia jakie doznał E. C. (1) i nie ma potrzeby w tym zakresie czynienia oddzielnych ustaleń. Za przyjęciem jedności czynu przemawia jedność miejsca, czasu i osób uczestniczących w zajściu oraz wynikająca w sposób jednoznaczny z ustalonego w sprawie stanu faktycznego jedność zamiaru sprawców przestępnych działań. Dla takiej oceny nie ma przy tym znaczenia rozwój zdarzeń w trakcie zajścia, pozwalający na podzielenie zdarzenia na kilka zajść, z pozoru odrębnych (III KK 164/05 wyrok SN z dnia 2006.02.09 Prok.i Pr. 2006/7-8/1).

W dniu 05.08.2018 r. w B., gm. N. B. P. zabrał w celu przywłaszczenia pieniądze w kwocie 2600 zł, dokumenty na nazwisko E. C. (1) w postaci dowodu osobistego, prawa jazdy, dowodu rejestracyjnego pojazdu m-ki K. C. o nr rej. (...), karty kredytowej, telefonu komórkowego m-k i S. (...) o wartości 450 zł, (...) do (...) o wartości 50 zł, wkrętaki o wartości 30 zł, maszynki do golenia m-ki B. o wartości 450 zł, maszynki do włosów m-ki P. o wartości 130 zł, sześciu zegarków o łącznej wartości 2000 zł, e-papierosa z ładowarką i akumulatorami o wartości 800 zł, walizki o wartości 80zł, skórzanej teczki na laptopa o wartości 500 zł, plecaka czarnego z napisem L. o wartości 100 zł, laptopa firmy (...) z myszką i ładowarką o nieustalonej wartości, dwóch wędek o łącznej wartości 70 zł, pokrowca na wędkę o wartości 35 zł. Czym spowodował straty w mieniu pokrzywdzonego w łącznej wysokości nie mniejszej niż 11.295 zł. Ponadto czynu tego oskarżony dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne do przestępstwa za które był już skazany, czyli czynem tym wyczerpał dyspozycję art.278§1kk w zb. z art.275§1kk w zw. z art.11§2kk w zw. z art.64§1kk. Kradzież jest przestępstwem umyślnym o charakterze kierunkowym, którego można się dopuścić jedynie w zamiarze bezpośrednim - w celu przywłaszczenia (animus rem sibi habendi). Cel przywłaszczenia oznacza zamiar postąpienia z przedmiotem zaboru tak, jakby się było jego właścicielem, włączenia do swego stanu posiadania, sprzedaży, zużycia, podarowania innej osobie, a nawet porzucenia (por. wyr. SN z 5 V 2000 r., V KKN 406/97, Orz. Prok. i Pr. 2000, nr 4). Wszystkie te znamiona, w ocenie sądu, zostały spełnione poprzez wyżej opisane działanie B. P.. Dokonanie zaboru w celu przywłaszczenia w/w rzeczy oraz pieniędzy nastąpiło w czasie, gdy E. C. (2) uciekł z domu w obawie przed kontynuowaniem ataku na jego osobę przez obu oskarżonych. To, że B. P. działał z zamiarem przywłaszczenia potwierdza fakt, że część z rzeczy została później odzyskana w wyniku przeszukania pomieszczeń mieszkalnych i gospodarczych zajmowanych przez oskarżonego.

Ponadto B. P. był wielokrotnie karany w tym także za występki przeciwko mieniu, czyli z art.278§1kk i z art.279§1kk w sprawie II K 498/15, kiedy to Sąd Rejonowy w Legionowie wymierzył mu łącznie karę 1 roku pozbawienia wolności, którą oskarżony odbył w okresie od 05.04.2017r. do 04.03.2018r. (k.342-345).

W dniu 05.08.2018 r. w B., gm. N. poprzez wybicie tylnej szyby pojazdu, oberwanie klamki od drzwi lewych tylnych, uszkodzenie słupka przedniego lewego oraz uszkodzenie dachu, B. P. dokonał uszkodzenia mienia w postaci samochodu osobowego m-ki K. C. o nr rej. (...), powodując stratę w kwocie nie mniejszej niż 25000 zł na szkodę E. C. (1). Przy czym, czynu tego oskarżony dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne do przestępstwa za które był już skazany, dlatego czynem tym wyczerpał dyspozycję art.288§1kk w zw. z art.64§1kk. Czynność wykonawcza, czynu opisanego w treści art.288§1kk, polega na zniszczeniu, uszkodzeniu lub uczynieniu niezdatną do użytku cudzej rzeczy. W niniejszej sprawie, po ucieczce E. C. (1) z terenu posesji, oskarżony dokonał przedmiotowych uszkodzeń, które polegały na spowodowaniu fizycznych zmian w strukturze rzeczy, czyli karoserii w/w samochodu. Uszkodzenie stanowi naruszenie substancji rzeczy bez jej unicestwienia (Dąbrowska-Kardas, Kardas (w:) Zoll III, s. 366; Górniok, Pleńska, Przestępstwa... (w:) System 1989, s. 441). Nie ma przy tym wątpliwości, że oskarżony działał umyślnie z zamiarem bezpośrednim, ponieważ chciała uszkodzić samochód, skoro w niego uderzał. Zamiar bezpośredni popełnienia czynu zabronionego polega bowiem na ukierunkowaniu, przez sprawcę, swojego zachowania na osiągnięcie określonego celu i sterowanie tym zachowaniem.

W dniu 05.08.2018r. w B., gm. N. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, grożąc E. C. (1) zastosowaniem przemocy poprzez pozbawienie go życia i zdrowia, S. J. usiłował doprowadzić pokrzywdzonego do rozporządzenia mienie w łącznej kwocie 2000 zł, przy czym do dokonania czynu nie doszło z uwagi na ucieczkę pokrzywdzonego. Tym samym czyn ten należało zakwalifikować z art.13§1kk w zw. z art.282kk. Określone w art.282kk przestępstwo wymuszenia rozbójniczego polega na doprowadzeniu innej osoby do rozporządzenia mieniem lub do zaprzestania działalności gospodarczej w wyniku użycia przemocy, groźby zamachu na życie lub zdrowie albo gwałtownego zamachu na mienie (bliżej zob. W. Cieślak, Wymuszenie rozbójnicze, Kraków 2000). Z tym, że groźba ta może być wyrażona w dowolnej formie, ale musi mieć charakter jednoznaczny. Może ona zawierać zapowiedź zrealizowania w bliższej lub dalszej przyszłości zamachu na życie lub zdrowie albo gwałtownego zamachu na mienie własnym działaniem grożącego albo innej osoby lub osób (zob. wyr. SN z 25 II 1997 r., IV KKN 376/96, OSNKW 1997, nr 7-8, poz. 61). Musi to być zapowiedź zamachu gwałtownego, który może polegać na podpaleniu lub wysadzeniu w powietrze budynku, zniszczeniu lub uszkodzeniu rzeczy (np. pojazdu mechanicznego), wytruciu bydła itp. Chodzi więc o działanie destruktywne, niszczące (por. wyr. SN z 19 II 1997 r., I KZP 39/96, Orz. Prok. i Pr. 1997, nr 3). Wszystkie te znamiona zostały zrealizowane przez oskarżonego, który nie tylko grozili E. C. (1) pobiciem, czy też pozbawieniem życia, ale także żądał wydania 1000 zł dla B. P. oraz po 500 zł „za fatygę” dla niego oraz drugiego nieustalonego mężczyzny.

W dniu 12.04.2018r. w W. na ulicy (...) S. J. prowadził pojazd mechaniczny w postaci samochodu m-ki P. C. P. o nr rej (...) w ruchu lądowym, znajdując się w stanie nietrzeźwości I badanie - 1,09 mg/l, II badanie - 1,08 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, naruszając umyślnie zasady bezpieczeństwa ruchu drogowego określone w art.45 ust.1 ustawy z dnia 20.06.1997 r. Prawo o ruchu drogowym, będąc uprzednio prawomocnie skazanym wyrokiem Sadu Rejonowego w Legionowie z dnia 27.02.2018r., sygn. akt II K 30/18 za prowadzenie pojazdów mechanicznych w stanie nietrzeźwości, naruszając tym samym zakaz prowadzenia pojazdów na okres 5 lat orzeczony w/w wyrokiem. Czynem tym oskarżony zrealizował znamiona występku z art.178a§1 i §4 kk. Oskarżony jest dorosłym człowiekiem i powinien zdawać sobie sprawę z tego, że alkohol osłabił jego koncentrację i zdolność szybkiego reagowania. Decydując się na kierowanie pojazdem mechanicznym w stanie nietrzeźwości, spowodował zagrożenie w ruchu lądowym i miał przy tym pełną świadomość, że narusza obowiązujące normy prawne zwłaszcza, że był już karany za naruszenie w/w norm prawa karnego. Ta ostatnia okoliczność powoduje także przyjęcia surowszej kwalifikacji prawnej przewidzianej w art.178a§4kk. Nowy typ kwalifikowany został określony poprzez wskazanie trzech alternatywnie określonych znamion kwalifikujących i jednym z nich jest popełnienie przestępstwa z art.178a§1kk w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonego w związku ze skazaniem za przestępstwo (por. M. Budyn-Kulik, P. Kozłowska-Kalisz, M. Kulik, Kodeks karny. Komentarz praktyczny, Oficyna, 2010, wyd. III. Stan prawny: 2010.09.08). Wszystkie te znamiona oskarżony zrealizował swoim czynem. W dniu 27.02.2018r. sygn. akt II K 30/18 Sąd Rejonowy w Legionowie skazał S. J. za przestępstwo z art.178a§1kk na karę łączną 8 miesięcy ograniczenia wolności. Na podstawie art.42§2kk sąd orzekł wobec oskarżonego także zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na łączny okres 5 lat. Wyrok ten uprawomocnił się w dniu 07.03.2018r. Czyli popełniając koleiny czyn wyczerpujący znamiona art.178a§1kk S. J. popełnił go będąc uprzednio prawomocnie skazanym za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości. Ponadto, wystąpił także zbieg dwóch znamion kwalifikujących, bo oskarżony był już prawomocnie skazany za przestępstwo wskazane w art.178a§4kk i został wobec niego zastosowany także środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych.

W dniu 12.04.2018r. w W. przy ul. (...) S. J. obiecał udzielić korzyści majątkowej w postaci pieniędzy w kwocie 1000 zł funkcjonariuszom policji sierż. szt. M. P. i st. post. A. K. prowadzącym czynności kontroli jego osoby, jako prowadzącego pojazd m-ki P. C. P. o nr rej. (...), w zamian za odstąpienie przez nich od ukarania mandatem karym, co realizuje znamiona występku z art.229§1kk. Należy w tym miejscu podnieść, że czynność sprawcza w typie podstawowym (229§1kk) polega na udzieleniu korzyści majątkowej lub osobistej, albo jej obietnicy osobie pełniącej funkcję publiczną w związku z tą funkcją. Istotne jest również i to, że przestępstwo opisane w komentowanym typie jest bezskutkowe. W niniejszej sprawie oskarżony zrealizował zmamiona w/w przestępstwa poprzez „obietnicę udzielenia korzyści majątkowej”. Po tym, jak policjanci ustalili, że dane podawane przez S. J. nie są prawdziwe, to zaproponował funkcjonariuszom 1000 zł mówiąc do nich, że „dogadamy się”, po czym został zatrzymany. I właśnie z uwagi na bezskutkowy charakter przestępstwa przekupstwa, zrealizowanie znamienia udzielenia korzyści lub jej obietnicy stanowi moment dotarcia jej do odbiorcy (w: Kodeks..., s. 71; podobnie A. Zoll (w:) Kodeks..., s. 766; E. Pływaczewski (w:) Kodeks..., s. 690-691; J. Skorupka, Ochrona..., s. 84-85; M. Surkont, Z zagadnień odpowiedzialności za łapownictwo w kodeksie karnym z 1997 r., PS 1999, nr 5, s. 40). Tezę tę wyraził jednoznacznie SN w wyroku z 7 listopada 1994 r. (WR 186/94, OSNKW 1995, nr 3-4, poz. 20), w którym stwierdził, iż dochodzi do dokonania przestępstwa przekupstwa czynnego nawet w sytuacji, w której obietnica przyjęcia nie zostaje przyjęta (por. Komentarz do art.229 Kodeksu karnego Agnieszki Barczak-Oplustil, stan prawny 2006.03.01).

W ocenie sądu, odnosząc się do dyrektyw wymiaru kary określonych w art.53kk, należało wymierzyć B. P. kary jednostkowe po jednym roku pozbawienia wolności za czyny od pkt 1 do 3 (opisane w wyroku) oraz karę łączną 2 lata i 6 miesięcy pozbawienia wolności, zaś S. J. kary jednostkowe, tj. jednego roku pozbawienia wolności za czyn z pkt 4, jednego roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności za czyn z pkt 5, 8 miesięcy pozbawienia wolności za czyn z pkt 6 oraz 6 miesięcy pozbawienia wolności za czyn z pkt 7 i karę łączną 3 lat pozbawienia wolności. Są to kary nie tylko zgodne z wnioskiem oskarżonych złożonym w trybie art.387kpk, ale także są one adekwatne do stopnia ich winy i stopnia społecznej szkodliwości w/w czynów. Kary te uwzględniają cele wychowawcze w stosunku do obu oskarżonych i potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, mimo że zostały orzeczone w dolnych granicach ustawowego zagrożenia. Na taki wymiar kary zasadniczy wpływ miał fakt, że zarówno B. P. jak i S. J. przyznali się do popełnienia zarzucanych im czynów i nie kwestionowali zeznań pokrzywdzonego, ale także przeprosili za swoje zachowanie. Jednakże nie zmienia to faktu, że sąd nie mógł pominąć zasadniczej okoliczności obciążającej wysokość kary, jakim jest wysoki stopień społecznej szkodliwości popełnionych przez oskarżonych czynów, za czym przemawia sposób ich działania, tj. stosowanie przemocy, gróźb pobicia, wykorzystywanie znacznej przewagi fizycznej nad pokrzywdzonym. E. C. (1) był tak wystraszony, że uciekł z posesji przeskakując przez płot i prosił o pomoc przypadkowo napotkanego świadka. W tym miejscu należy zaznaczyć, że obowiązujący system prawny przewiduje możliwość zgodnego z prawem egzekwowania długów, a podstawą takich roszczeń są posiadane dokumenty. Do okoliczności obciążających sąd zaliczył także fakt dotychczasowej karalności obu oskarżonych, co doprowadziło do tego, że B. P. działał w warunkach art.64§1kk.

Zgodnie z art. 85 kk i art. 86 § 1 i 2 kk, bacząc by kara łączna nie była mniejsza niż najniższa z kar jednostkowych i nie wyższa od ich sumy, sąd orzekł wobec B. P. karę łączną 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, zaś wobec S. J. karę łączną 3 lat pozbawienia wolności. Wprawdzie bezwzględna kara pozbawienia wolności stanowi środek ostateczny (ultima ratio), po który można sięgnąć tylko wtedy, gdy żadna z wymienionych kar lub żaden środek karny "nie może spełnić celów kary" (por. uchwała SN z dn.30 X 1979 r., sygn. akt VII KZP 31/77, OSNKW 1979, nr 7, poz. 77). Jednakże wyrokując w niniejszej sprawie, sąd doszedł do przekonania, że tylko w/w kary spełnią swe cele zarówno w zakresie prewencji ogólnej, jak i szczególnej, tj. uświadomią obu oskarżonym, że nie ma przyzwolenia i społecznej akceptacji na wyżej opisane zachowanie. Sąd miał na uwadze także względy prewencji ogólnej, czyli kształtowanie świadomości prawnej społeczeństwa. Nie można także pominąć faktu, że z samej definicji kary wynika, że musi ona stanowić pewną dolegliwość dla sprawcy przestępstwa.

Stosownie do dyspozycji art.42§3kk, sąd orzekł także wobec S. J. obligatoryjny dożywotni zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych. Dożywotni zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów orzeka się wobec wszystkich sprawców występku z art.178a§4kk. Poza tym, zgodnie z treścią art.43a§2kk w razie skazania sprawcy za przestępstwo określone w art.178a§4kk sąd orzeka także świadczenie pieniężne wymienione w art.39 pkt.7kk na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości co najmniej 10.000 zł do 60.000 zł. Uwzględniając powyższe ustalenia, sąd uznał, że kwota świadczenia w minimalnej wysokości będzie wystarczająca.

Na podstawie art.624§1kpk, uwzględniając obecną sytuację materialną oskarżonych, sąd zwolnił B. P. oraz S. J. od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych i obciążył nimi Skarb Państwa. Jednocześnie zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. B. kwotę 720 zł plus podatek VAT oraz na rzecz adw. P. Ż. kwotę 420 zł plus paletek VAT, tytułem wynagrodzenia za obronę oskarżonych ustanowioną z urzędu.