Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Legionowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 lutego 2019 roku

Sąd Rejonowy w Legionowie II Wydział Karny,

w składzie:

Przewodniczący: SSR Monika Zmysłowska-Sołowiej,

Protokolant: Zenon Aleksa

Przy udziale oskarżyciela: ---------------

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 22.11.2018 r. i 19.02.2019 r.

sprawy z oskarżenia Komendy Powiatowej Policji w Legionowie

przeciwko: J. C. , synowi A. i D. z d. B., urodzonego (...) w W.

obwinionego o to, że:

W dniu 30 marca 2018 r. około godz. 17:20 w miejscowości S. ul. (...) , prowadząc pojazd marki F. (...) o tab. rej. (...) nie zastosował się do znaku B-33 ograniczenie prędkości do 50 km/h, jechał o 56 km/h więcej czyli 106 km/h,

to jest o wykroczenie z art. 92a k.w.

orzeka :

I.  Obwinionego J. C. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 92a k.w. skazuje go i wymierza mu karę grzywny w wysokości 500 (pięćset) złotych;

II.  Na podstawie art. 119 § 1 k.p.s.w. zasądza od obwinionego J. C. koszty postępowania na rzecz Skarbu Państwa w kwocie 959,50 (dziewięćset pięćdziesiąt dziewięć i 50/100) złotych.

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Rejonowego w Legionowie II Wydział Karny z dnia 19.02.2019 r. sygn. akt II W 329/18

Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 30 marca 2018 roku o godzinie 17.20 w miejscowości S. ulica (...) pełniący służbę patrolową funkcjonariusze Wydziału Ruchu Drogowego Komendy Powiatowej Policji w L. radiowozem oznakowanym sierżant M. B. i sierżant Ł. Z. zauważyli samochód marki F. (...) nr rej. (...). M. B. przy użyciu laserowego miernika prędkości marki (...) z odległości około 435 metrów zmierzył prędkość pojazdu . Obwiniony J. C. swoim samochodem marki F. (...) nr rej. (...) w obszarze zabudowanym, gdzie obowiązuje ograniczenie prędkości do 50 km/h jechał z prędkością 106 km/h, przekraczając dozwoloną prędkość o 56 km/h. Funkcjonariusz M. B. wyszedł na jezdnię i oznakowaną tarczą w kolorze czerwonym podał sygnał nakazujący obwinionemu zatrzymanie się w celu przeprowadzenia kontroli drogowej. W dniu zdarzenia laserowy miernik prędkości był zaopatrzony w ważne świadectwo legalizacji ponownej.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie :

- częściowych wyjaśnień obwinionego J. C. (k.4,35)

- zeznań świadków M. B. (k.36), Ł. Z. (k 36),

Oraz następujących dowodów;

k. 1 notatka urzędowa,

k. 2 świadectwo legalizacji,

k. 15 sprzeciw,

k. 25-26 informacje o wpisach w ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego,

k. 27-33 wyjaśnienia,

k. 34 karta karna,

k. 37-53 opinia.

Obwiniony J. C. ma 63 lata, jest żonaty, ma wykształcenie wyższe z zawodu jest prawnikiem, jest zatrudniony jako doradca prawny w firmie (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. na 1/8 etatu i z tego tytułu osiąga dochód w kwocie 400 złotych netto miesięcznie, utrzymuje się z pracy i pomocy żony, mieszka w domu żony, która również użycza mu samochód, nie był karany, nie leczył się psychiatrycznie ani odwykowo.

J. C. został obwiniony o popełnienie wykroczenia z art. 92a k.w.

Obwiniony J. C. nie przyznał się do zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że w dniu zdarzenia jechał swoim samochodem w kolumnie samochodów. Przyznał, że został zatrzymany przez policję i okazano mu prędkość z jaką jechał około 106 km/h oraz czas wykonania pomiaru. Wyjaśnił, że w jego opinii jego pomiar został wykonany źle, ponieważ jechał w kolumnie pojazdów i znajdował się na łuku drogi. Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom obwinionego w zakresie w jakim nie przyznał się do zarzucanego mu wykroczenia albowiem w tym zakresie jego wyjaśniania są sprzeczne z zeznaniami świadków M. B. i Ł. Z. oraz kserokopią instrukcji obsługi miernika L. U., jak również opinią biegłego R. K., którym Sąd dał wiarę. Świadkowie M. B. i Ł. Z. zgodnie wskazali, że obwiniony został zatrzymany do kontroli w związku z przekroczeniem prędkości o 56 km/h w terenie zabudowanym, gdzie obowiązuje ograniczenie do 50km/h, zaś obwiniony jechał z prędkością 106 km/h.

Świadek M. B. zeznał, że w czasie pełnienia służby patrolowej w miejscowości S. ulica (...) zauważył w odległości około 435 metrów nadjeżdżający pojazd obwinionego. Laserowym miernikiem prędkości (...) zmierzył, że porusza się on z prędkością 106 km/h w obszarze zabudowanym, gdzie obowiązuje ograniczenie prędkości do 50 km/h. Wskazał, że widoczność na tym odcinku drogi w dniu zdarzenia była bardzo dobra, zaprzeczył aby pojazd obwinionego jechał w zwartej kolumnie co uniemożliwiałoby prawidłowe zmierzenie prędkości jego pojazdu. Podał, że laserowy miernik prędkości był sprawny, przed rozpoczęciem służby wykonał jego kalibrację, posiadał aktualne świadectwo legalizacji . Wyszedł na jezdnię i dał obwinionemu sygnał do zatrzymania się. Wskazał, że w Centrum Szkolenia Policji w L. odbył specjalistyczny kurs obsługi laserowych mierników prędkości dla funkcjonariuszy z Wydziału Ruchu Drogowego i został przeszkolony do jego obsługi. Wskazał, że pokazywał obwinionemu jego pomiar i czas ponieważ robi to zawsze. Po przeprowadzeniu kontroli z uwagi na przekroczenie dozwolonej prędkości o ponad 56 km/h w terenie zabudowanym zatrzymał obwinionemu prawo jazdy. Sąd dał wiarę zeznaniom świadka albowiem są one logiczne, wzajemnie się uzupełniają z innymi dowodami zebranymi w sprawie tj. zeznaniami świadka Ł. Z., świadectwem legalizacji oraz nie zawierają one istotnych sprzeczności, by były w stanie podważyć zaufanie Sądu, co do szczerości tych zeznań. Świadek w sposób spójny i konsekwentny zrelacjonował przebieg i okoliczności związane ze zderzeniem.

Świadek Ł. Z. zeznał, że w dniu zdarzenia podczas pełnienia służby patrolowej w miejscowości S. na ulicy (...) radiowozem oznakowanym z M. B. zatrzymali obwinionego. Podał, że prędkość z jaką poruszał się obwiniony w dniu 30.03.2018 roku zmierzył M. B. i on sporządzał notatkę z przeprowadzonej kontroli. Sąd dał wiarę zeznaniom świadka albowiem są one spójne i logiczne oraz skorelowane z innymi dowodami zebranymi w sprawie tj. zeznaniami świadka M. B. oraz z treścią notatki służbowej (k. 1).

Sąd obdarzył wiarą dowód z opinii biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków, techniki samochodowej i ruchu drogowego R. K. (2), który w uzasadnieniu sporządzonej opinii wskazał, że analiza akt sprawy wskazuje że wykonany pomiar prędkości przyrządem (...) o nr fabr. (...) był wykonany poprawnie. Brak jest również przesłanek budzących wątpliwości w zakresie poprawności identyfikacji pojazdu marki F.. Pomiar prędkości został dokonany z odległości 435 metrów, a maksymalny zasięg pomiaru przyrządu wynosi do 1000 metrów. Jak wynika z zeznań M. B. operator wcześniej przetestował sprawność urządzenia –dokonując jego kalibracji, co było zgodne z instrukcją obsługi przyrządu oraz regulacjami dotyczącymi pełnionej służby. Policjant dokonywał pomiaru prędkości pojazdu w ruchu przy użyciu laserowego miernika prędkości posiadającego zatwierdzenie tj. legalizację pierwotną i ponowną z dnia 28.02.2018 roku, zatem urządzenie typu (...) o nr (...) w dniu zdarzenia było sprawne a jego obsługa prawidłowa. Sąd dał wiarę przedmiotowej opinii jako rzetelnej, kompleksowej i logicznej. Treść opinii nie była kwestionowana przez obwinionego.

Sąd obdarzył wiarą dowody z dokumentów, gdyż zostały sporządzone przez powołane do tego organy, a żadna ze stron nie zaprzeczyła ich prawdziwości i autentyczności.

Sąd zważył, co następuje:

J. C. został obwiniony o popełnienie wykroczenia z art. 92 a k.w.

Obwiniony dopuścił się przypisanego mu wykroczenia z art. 92 a k.w. Dyspozycja powołanego przepisu stanowi, że popełnia wykroczenie kto prowadząc pojazd, nie stosuje się do ograniczenia prędkości określonego ustawą lub znakiem drogowym. Obwiniony w dniu 30.03.2018 roku o godzinie 17.20 poruszając się w terenie zbudowanym ulicą (...) w miejscowości S. jechał z prędkością 106 km/h przekraczając dozwoloną prędkość aż o 56km/h. Z pełną dezaprobatą należy potraktować zachowanie obwinionego, który jak wynika z informacji nadesłanych przez Komendę Stołeczną Policji był dotychczas 18-krotnie karanym mandatowo i przez Sąd za wykroczenia, w tym 5-krotnie za wykroczenie z art. 92a k.w. Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że wina obwinionego J. C., który dopuścił się przypisanego mu wykroczenia jest niekwestionowana. Sąd wymierzając obwinionemu karę grzywny w kwocie 500 złotych uwzględnił rodzaj i rozmiar szkody wyrządzonej jego wykroczeniami, stopień winy, pobudki, sposób działania, a także cele kary w zakresie jej społecznego oddziaływania oraz cele wychowawcze i zapobiegawcze jakie kara ma osiągnąć w stosunku do obwinionego uwzględniając jego sytuację majątkową i osobistą. Sąd przy wymiarze kary miał na uwadze fakt popełnienia dotychczas 18 wykroczeń w tym aż 5 z art. 92a k.w. i jego niepoprawność, co uznał za okoliczność obciążającą. Mając na uwadze jego sytuację majątkową na podstawi art. 118§1 k.p.s.w. Sąd zobowiązał J. C. do zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów postępowania w kwocie 959.50 złotych w tym 50 złotych tytułem opłaty.