Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Legionowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 października 2016 r.

Sąd Rejonowy w Legionowie II Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący: S.S.R. Grzegorz Woźniak

Protokolant: Maciej Błaszczyk

Przy udziale oskarżyciela publicznego Eweliny Święch

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16.09. i 17.10.2016 r.

sprawy przeciwko

G. K. urodz. (...) w J.

syna F. i J. z d. G.

obwinionego o to, że: w dniu 17.02.2016 roku jako prokurent w Spółce (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, odpowiedzialny za świadczenie usług hotelarskich w obiekcie o nazwie HOTEL (...) prowadzonym przez wyżej wymienioną spółkę przy ul. (...) w N. (05-126) użył nazwy rodzajowej „hotel” bez decyzji o zaszeregowaniu tego obiektu do odpowiedniego rodzaju i kategorii, czym naruszył art. 43 ust.1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku o usługach turystycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 187),

tj. o czyn z art. 60 ¹ § 4 pkt 2 k.w.

orzeka

I. Uniewinnia obwinionego G. K. od popełnienia zarzucanego mu we wniosku o ukaranie czynu.

II. Na podstawie art. 118 § 2 k.p.s.w. koszty sądowe przejmuje na rzecz Skarbu Państwa.

Sygn. akt II W 426/16

UZASADNIENIE WYROKU

z dnia 17 października 2016 r.

Sąd, na podstawie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego podczas rozprawy głównej, ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 17 lutego 2016 r. Państwowa Inspekcja Handlowa dokonała kontroli obiektu gastronomiczno-hotelarskiego (...) w N. przy ul. (...). Okazało się, że obiekt ten używa nazwy rodzajowej „hotel”, choć nie uzyskał decyzji administracyjnej o zaszeregowaniu do tego typu kategorii obiektów. Wobec nieobecności osoby upoważnionej do reprezentowania powyższego obiektu, odebrano oświadczenie od prokurenta firmy (...), która zarządzała tym obiektem – obwinionego G. K.. Obwiniony stwierdził, że firma (...) wystąpiła o zaszeregowanie obiektu (...) do kategorii hoteli i trwało postępowanie administracyjne w tym przedmiocie.

Dowód:

- wyjaśnienia obwinionego (k.20-21,55-56),

- zeznania K. Ś. (k.51-52,104),

- zeznania M. K. (k.104-105),

- protokół kontroli (k.7-14).

Przy tak ustalonym stanie faktycznym oskarżyciel publiczny złożył wniosek o ukaranie zarzucając obwinionemu, że w dniu 17 lutego 2016 r. jako prokurent w Spółce (...), odpowiedziany za świadczenie usług hotelarskich w obiekcie o nazwie HOTEL (...) prowadzonym przez ww. Spółce przy ul. (...) w N. użył nazwy rodzajowej „hotel”, bez decyzji o zaszeregowaniu tego obiektu do odpowiedniego rodzaju i kategorii. Czyn ten zakwalifikowano jako wykroczenie z art. 60 ¹ § 4 pkt 2 k.w.

Obwiniony w trakcie postępowania przygotowawczego nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożył wyjaśnienia (k.20-23). Podał, że nie jest odpowiedzialny za popełnienie zarzucanego mu wykroczenia, został jedynie upoważniony do przekazania dokumentów dotyczących odbioru budynku. Odpowiedzialność za używanie nazwy „hotel” ponosiła Dyrektor obiektu. Ona zajmowała się wydaniem decyzji o nadaniu nazwy „hotel”. Obiekt spełniał wymogi formalne w tym względzie, ale postępowanie w tym przedmiocie nie zakończyło się. Podczas rozprawy nie przyznał się do zarzucanego mu czynu i złożył wyjaśnienia (k.55-56). Wskazał, że był prokurentem w spółce (...) sp. z o. o. Bezpośrednio zarządzającą osobą w hotelu była pani dyrektor K. Ś.. Rozmawiał z kompetentną osobą co należy zrobić, żeby legalnie można było zawiesić nazwę „hotel”. Najpierw miała być wizyta i sprawdzenie czy ten obiekt spełnia wymogi, następnie miała być wydana decyzja administracyjna.

Wyjaśnienia obwinionego zasługują na wiarygodność, gdyż są logiczne, rzeczowe, nie budzą wątpliwości i znajdują potwierdzenie w protokole kontroli (k. 7-14).

K. Ś. zeznała w postępowaniu przygotowawczym (k.51-52), iż została zatrudniona na stanowisku menagera obiektu w kwietniu 2012 r. Nie uczestniczyła przy odbiorach obiektu hotelowego (...). Wykonując swoje obowiązki wykonuje polecenia przełożonych. Obiekt nie uzyskał kwalifikacji do posługiwania się nazwą „hotel”, gdyż dokumentacja nie była kompletna. Nie wiedziała, że bez odpowiedniej decyzji obiekt nie mógł używać nazwy rodzajowej „hotel”. Podczas rozprawy zeznała (k.104), że była dyrektorem w obiekcie (...). Właścicielem obiektu jest obwiniony, w spółce zajmował stanowisko prokurenta. Obiekt działa od 2012 roku, zajmuje się działalnością gastronomiczno–usługową i hotelarską. Podczas spotkania w (...)u dowiedziała się, że do posługiwania się nazwą „hotel” musi być wydana decyzja administracyjna. Obiekt posługiwał się nazwą „hotel” od przełomu 2012 i 2013 roku. To ona wymyśliła, że tak będą nazywać ten obiekt, obwiniony na to się zgodził.

Sąd dał wiarę zeznaniom tego świadka, gdyż są logiczne, rzeczowe i znajdują potwierdzenie w wyjaśnieniach obwinionego oraz treści protokołu kontroli (k.7-14).

M. K. zeznała (k.104-105) zeznała, że została Prezesem Zarządu firmy (...) Sp. z o.o. w styczniu 2016 r. Obiekt (...) jest jednym z obiektów należących do tej firmy, ona jest Prezesem Zarządu, a jej ojciec – obwiniony jest prokurentem. W obiekcie (...) były prowadzone noclegi i restauracja. Nie wie czy można określić, że prowadzi działalność hotelarską i czy może (...).

Zeznania te zasługują na wiarę, gdyż są logiczne, rzeczowe i znajdują potwierdzenie w wyjaśnieniach obwinionego oraz protokole kontroli (k.7-14). Sąd brał pod uwagę, że świadek jest córką obwinionego i razem prowadzą rodzinny interes. Jednak świadek nie zeznawała o innych okolicznościach niż ujawnione w toku przewodu sądowego. Nie można zatem uznać, że świadek celowo podawała okoliczności korzystne dla obwinionego.

Zgromadzony materiał dowodowy, w postaci dokumentów wymienionych na k. 105 został sporządzony obiektywnie, przez powołane do tego osoby, poszczególne dokumenty nie nasuwają wątpliwości, co do ich autentyczności i nie były kwestionowane przez strony. Wobec powyższego dokumenty te zostały uznane za podstawę ustaleń faktycznych.

Ustalony stan faktyczny stanowi spójną, logicznie uzasadnioną całość, poszczególne wiarygodne dowody uzupełniają się i potwierdzają. Na ich podstawie nie można przyjąć, że czyn obwinionego wyczerpuje znamiona zarzucanego mu wykroczenia.

Sąd zważył, co następuje:

Oskarżyciel publiczny zarzucił obwinionemu, że w dniu 17 lutego 2016 r. jako prokurent firmy (...), będąc osobą odpowiedzialną za prowadzenie obiektu o nazwie (...) używał nazwy rodzajowej „hotel” bez decyzji o zaszeregowaniu tego obiektu do odpowiedniego rodzaju i kategorii.

Zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 Ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych oznaczenie nazw i kategorii obiektów hotelarskich podlega ochronie prawnej. Przepis art. 42 ust. 1 tej ustawy przewiduje, że zaszeregowanie określonego obiektu do nazwy i kategorii następuje w drodze decyzji administracyjnej.

Niewątpliwie obiekt (...) nie był „hotelem” w rozumieniu tej ustawy i nie można było używać tej nazwy rodzajowej wobec niego. Pozostaje ustalenie kto był osobą odpowiedzialną za używanie tej nazwy i czy był to w szczególności obwiniony. Zgodnie z treścią art. 60 ¹ § 4 pkt 2 k.w. karze ograniczenia wolności lub grzywny podlega ten, kto świadcząc usługi hotelarskie używa nazw rodzajowych lub określenia kategorii bez decyzji lub niezgodnie z nią.

W niniejszej sprawie nie można uznać, żeby to obwiniony prowadził działalność obiektu (...), z tego powodu, że był prokurentem firmy (...). Zgodnie z art. 109 ¹ k.c. prokura jest pełnomocnictwem udzielonym przez przedsiębiorcę, które umocowuje do czynności sądowych i pozasądowych, jakie są związane z działalnością przedsiębiorstwa. Obwiniony był zatem tylko reprezentantem obiektu (...), nie może natomiast ponosić odpowiedzialności za działania osób uprawnionych do prowadzenia jego działalności.

Należy zatem uniewinnić obwinionego od zarzutu popełnienia zarzucanego mu we wniosku o ukaranie, gdyż jego zachowanie nie wyczerpuje znamion zarzucanego mu wykroczenia.

O kosztach postępowania orzeczono zgodnie z przepisem powołanym w punkcie II wyroku.