Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Legionowie

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Obwiniona J. G. i pokrzywdzony T. G. w okresie objętym wnioskiem o ukaranie to jest od września 2014 r. do 04 kwietnia 2018 r. byli małżeństwem , pozostawali jednak w ostrym konflikcie związanym z toczącymi się sprawami sądowymi dotyczącymi rozwodu , opieki nad ich wspólnymi dziećmi oraz podziału majątku wspólnego . W tym okresie toczyły się liczne wzajemnie inicjowane przez obwiniona J. G. i pokrzywdzonego T. G. postępowania cywilnych dotyczących opieki na ich dziećmi , wysokości alimentów , podziału majątku wspólnego czy też kwestii związanych z korzystaniem ich wspólnego domu w K. przy ul. (...) jak i postępowania karne . Obwiniona J. G. w 2014 roku wyprowadziła się wraz z 3 synami z domu przy ul. (...) w K. woj. (...) będącego współwłasnością jej i jej męża T. G. . Jednocześnie obwiniona J. G. złożyła do Sądu Okręgowego Warszawie Praga w Warszawie pozew o rozwód. Po wyprowadzce pod koniec 2014 r. obwiniona zabrała za zgoda pokrzywdzonego T. G. z tego domu część rzeczy należących do niej i dzieci .

W styczniu 2015 r. wobec pogłębiającego się konfliktu z żoną – obwinioną J. G. pokrzywdzony T. G. wymienił zamki w domu w K. , woj. (...) przy ul. (...) . Od tego czasu obwiniona nie miała swobodnego dostępu do tego domu . Obwiniona J. G. w związku z powyższym w okresie od stycznia 2015 r. do 04 kwietnia 2018 r. przyjeżdżała do K. woj. (...) do domu przy ul. (...) i w celu dokuczenie złośliwie niepokoiła T. G. poprzez szarpanie za klamki w drzwiach i uderzanie w szyby w domu przy ul. (...) oraz aktywowanie alarmu na tej posesji gdy T. G. przebywał w pracy . Ponadto obwiniona wysyłała wiadomości sms w celu złośliwego niepokojenia T. G. w których obrażała go i jego nowa partnerkę K. Z. z którą ten pozostawał w związku od czerwca 2015 r. . Obwiniona J. G. od 17 stycznia 2018 roku do 04 kwietnia 2018 r. w miejscowości L. a później w miejscowości K. i woj. (...) w celu dokuczenia złośliwie niepokoiła K. Z. ( obecnie K. ). W okresie gdy K. Z. mieszkała ze wspólnym dzieckiem jej i T. G. w L. obwiniona J. G. śledziła ją i jeździła za jej samochodem. Po tym jak w marcu 2018 r. pokrzywdzona K. Z. wraz dziećmi wprowadziła się do domu w K. przy ul. (...) obwiniona J. G. złośliwie ją niepokoiła poprzez szarpanie za klamki w drzwiach i uderzanie w szyby w domu przy ul. (...). Obwiniona J. G. zachowywała się w ten sposób mimo iż miała świadomość że postanowieniem z dnia 04 grudnia 2017 r. sygn. akt I Ns 775/15 Sąd Rejonowy w Legionowie I Wydział Cywilny oddalił wniosek o zabezpieczenie J. G. i udzielił wnioskodawcy T. G. zabezpieczenia poprzez ustanowienia na jego rzecz prawa do wyłącznego korzystania z nieruchomości na która składają się działki o nr (...) położonych w K. woj. (...) oraz posadowionego na w/w działkach domu mieszkalnego , do czasu uprawomocnienia się orzeczenia w sprawie podziału majątku wspólnego ( k. 11-13 ) .

J. G. ma ukończone 36 lata , jest po rozwodzie , pracuje i uzyskuje dochód 3600 zł , posiada na utrzymani 3 dzieci , nie była karana ( k. 153 ) , nie była leczona psychiatrycznie ani odwykowo.

Sąd powyższy stan faktyczny ustalił na podstawie następujących dowodów : częściowo wyjaśnień obwinionej J. G. ( k. 146-147 ) , zeznań świadków : K. Z. ( obecnie K. ) ( k. 6 , k. 147-148 ) , T. G. ( k. 1, k. 3-4 , k. 179-181 , k. 228-229 ), P. K. ( k. 244 ), U. K. ( k. 245-246 ) , S. G. ( k. 246- 247 ) i A. P. ( k. 279-280 ) dokumentów w postaci : postanowienia Sądu Rejonowego w Legionowie sygn. akt I Ns 775/15 ( k. 11-13 ) , zdjęć ( k. 33, k. 116 ) , wydruku korespondencji sms ( k. 34-37 ), odpisu z księgi wieczystej ( k. 129-30 ) , kserokopii postanowienia Sądu Okręgowego Warszawa Praga w Warszawie sygn. akt IV CZ 841/18 wraz z uzasadnieniem ( k. 143-145 ) , kserokopii postanowień Sądu Okręgowego Warszawa Praga w Warszawie sygn. akt III C 1313/14 ( k. 163-173, k. 211-212 ) , płyty CD ( k. 174 ) , kserokopii wniosków o zabezpieczenie ( k. 183-193 ) , kserokopii postanowienia Sądu Apelacyjnego w Warszawie sygn. akt VI ACZ 104/18 wraz z uzasadnieniem ( k. 143-145 ), kserokopii wyroku Sądu Okręgowego Warszawa Praga w Warszawie sygn. akt III C 1313/14 ( k. 221-222 ) , kserokopii postanowienia Sądu Apelacyjnego w Warszawie sygn. akt VI S 217/17 wraz z uzasadnieniem ( k. 224-227) oraz częściowo zeznań świadka P. T. ( k. 247-248 ) .

J. G. została obwiniona o to , iż w okresie od września 2014 r. do 04-04-2018 r. w msc. K. ul. (...) w celu dokuczenia poprzez wysyłanie wiadomości sms, szarpanie za klamki, uderzanie w szyby złośliwie niepokoi T. G. i K. Z., to o jest o czyn z art. 107 k.w. .

Obwiniona J. G. na rozprawie przed Sądem nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu i wyjaśnił iż w 2014 r. wniosła pozew o rozwód i wyprowadzała się z dziećmi z domu w K. przy ul. (...) , gdzie mieszkała razem ze swoim mężem T. G. . W swoich dalszych wyjaśnieniach obwiniona J. G. opisała na czym polega konflikt między nią a pokrzywdzonym T. G. związany toczącymi się pomiędzy nimi sprawami sądowymi dotyczącymi rozwodu , opieki nad ich wspólnymi dziećmi oraz podziału majątku wspólnego oraz prawa do korzystania z domu przy ul. (...) w K. . Obwiniona J. G. opisała w jakich sytuacjach i w jakim celu przyjeżdżała do tego domu oraz wskazał iż w jej ocenie jej działania nie miały na celu złośliwemu niepokojeniu i dokuczaniu jej mężowi T. G. oraz jego partnerce K. Z. , którą widziała dwa razy i do której nigdy nie wysyłała żadnych smsów ( k. 146-147 ) .

Na wiarę zasługuje wyjaśnienia obwinionej J. G. w części w której opisał powody swojego konfliktu ze swoim mężem T. G. oraz jego partnerka K. Z. . Na wiarę zasługuje również ta część wyjaśnień obwinionej J. G. w której przyznał iż przyjeżdżała do domu w K. ul. (...) po tym jak jej męża wymienił zamki w tym domu i nie mogła się już do niego swobodnie wchodzić . W tym zakresie wyjaśnienia obwinionej J. G. są jasne , dokładne i korespondują z całością zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego zwłaszcza zeznaniami świadków : K. Z. ( obecnie K. ) ( k. 6 , k. 147-148 ) , T. G. ( k. 1, k. 3-4 , k. 179-181 , k. 228-229 ), P. K. ( k. 244 ), U. K. ( k. 245-246 ) , S. G. ( k. 246- 247 ) , A. P. ( k. 279-280 ) i P. T. ( k. 247-248 ) w zakresie jakim Sąd dał im wiarę oraz dokumentami w postaci postanowienia Sądu Rejonowego w Legionowie sygn. akt I Ns 775/15 ( k. 11-13 ) , zdjęć ( k. 33, k. 116 ) , odpisu z księgi wieczystej ( k. 129-30 ) , kserokopii postanowienia Sądu Okręgowego Warszawa Praga w Warszawie sygn. akt IV CZ 841/18 wraz z uzasadnieniem ( k. 143-145 ) , kserokopii postanowień Sądu Okręgowego Warszawa Praga w Warszawie sygn. akt III C 1313/14 ( k. 163-173, k. 211-212 ) , kserokopii wniosków o zabezpieczenie ( k. 183-193 ) , kserokopii postanowienia Sądu Apelacyjnego w Warszawie sygn. akt VI ACZ 104/18 wraz z uzasadnieniem ( k. 143-145 ), kserokopii wyroku Sądu Okręgowego Warszawa Praga w Warszawie sygn. akt III C 1313/14 ( k. 221-222 ) , kserokopii postanowienia Sądu Apelacyjnego w Warszawie sygn. akt VI S 217/17 wraz z uzasadnieniem ( k. 224-227).

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom obwinionej J. G. pozostałym zakresie zwłaszcza odnośnie faktu iż w jej zachowanie nie miało na celu złośliwego niepokojenia i dokuczania jej mężowi T. G. i jego partnerce K. Z. . W tym zakresie wyjaśnienia obwinionej J. G. stanowią przyjętą przez nią linię obrony zmierzającą do pomniejszenia swojej odpowiedzialności za popełniony przez nią czyn . Należy zauważyć iż pomiędzy obwinioną J. G. i jej mężem T. G. istniej bardzo ostry konflikt i strony wzajemnie inicjowały wiele postępowania cywilnych dotyczących opieki na ich dziećmi , wysokości alimentów , podziału majątku wspólnego czy też kwestii związanych z korzystaniem ich wspólnego domu w K. przy ul. (...) jak i postępowań karnych . Związane to było z tocząca się sprawa rozwodową która prawomocnie zakończyła się dopiero w lipcu 2019 r. . Fakt ten wynika z zeznań świadków K. Z. ( obecnie K. ) ( k. 6 , k. 147-148 ) , T. G. ( k. 1, k. 3-4 , k. 179-181 , k. 228-229 ), P. K. ( k. 244 ), U. K. ( k. 245-246 ) i S. G. ( k. 246-247 ) . Ponadto z zeznań świadków K. Z. ( obecnie K. ) ( k. 6 , k. 147-148 ) , T. G. ( k. 1, k. 3-4 , k. 179-181 , k. 228-229 ), U. K. ( k. 245-246 ) i S. G. ( k. 246-247 ) wynika wprost iż zachowanie obwinionej J. G. miały na celu złośliwe dokuczenie i niepokojenie pokrzywdzonych T. G. i K. Z. . Działanie obwinionej wbrew jej twierdzeniom nie były związane wyłącznie z kwestiami związanymi z realizacja orzeczeń sądowych odnośnie sposobu kontaktu pokrzywdzonego T. G. z ich wspólnymi dziećmi . Obwiniona J. G. podejmowała wiele działań by utrudnić pokrzywdzonemu T. G. kontakt z dziećmi i korzystanie z ich wspólnego domu . Ponadto obwiniona J. G. sprzeciwiała się zamieszkaniu w domu przy ul. (...) w K. pokrzywdzonej K. Z. , mimo iż urodziło się wspólne dziecko pokrzywdzonych T. G. i K. Z. . Fakt ten potwierdzają dodatkowo dowody w postaci : postanowienia Sądu Rejonowego w Legionowie sygn. akt I Ns 775/15 ( k. 11-13 ) , zdjęć ( k. 33, k. 116 ) , kserokopii postanowienia Sądu Okręgowego Warszawa Praga w Warszawie sygn. akt IV CZ 841/18 wraz z uzasadnieniem ( k. 143-145 ) , , płyty CD ( k. 174 ) , wniosków o zabezpieczenie ( k. 183-193 ) .

Wyżej wskazane fakty dyskwalifikują prawdziwość wyjaśnień obwinionej J. G. w zakresie jakim Sąd nie dał im wiary .

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków: K. Z. ( obecnie K. ) , T. G., P. K. , U. K., S. G. i A. P. jako jasnym , dokładnym i precyzyjnym.

Z zeznań świadka K. Z. ( obecnie K. ) – pokrzywdzonej w niniejszej sprawie wynika iż od czerwca 2015 r. pozostaje w związku z partnerskim z T. G., zaś pierwszy osobisty kontakt z obwiniona J. G. miała w 17 stycznia 2018 r. . Świadek K. Z. ( obecnie K. ) opisała jak zachowywała się obwiniona J. G. po tym jak dowiedziała się iż świadek jest w związku z jej mężem i że będą mieć wspólne dziecko . Ponadto świadek K. Z. ( obecnie K. ) opisała dlaczego na stałe wprowadziła się do domu w K. przy ul. (...) dopiero w marcu 2018 r. i jak wyglądały sytuację związane ze śledzeniem jej przez obwinioną w okresie kiedy mieszkała w L. . Świadek K. Z. ( obecnie K. ) opisała również w swoich zeznaniach dlaczego w jej ocenie zachowanie obwinionej miało wyłącznie na celu złośliwe dokuczenie i niepokojenie jej oraz T. G. ( k. 6 , k. 147-148 ).

Z zeznań świadka T. G. – pokrzywdzonego w tej spawie wynika kiedy jego żona J. G. wyprowadziła się z dziećmi z ich wspólnego domu w K. ul. (...) oraz jaki wyglądały wizyty obwinionej w ich wspólnym domu po tym jak wymienił zamki . Świadek T. G. w swoich zeznaniach dokładnie opisał na czym polega konflikt między nim a obwinioną i jak on wygląda. Ponadto świadek T. G. opisał w jaki sposób i kiedy obwiniona złośliwie go niepokoiła poprzez wysyłanie wiadomości sms obrażających go i jego partnerkę K. Z. , szarpanie za klamki w drzwiach i uderzanie w szyby w domu przy ul. (...) oraz aktywowanie alarmu na tej posesji gdy on przebywał w pracy . Świadek T. G. w swoich zeznaniach wskazał również jaki stosunek ma obwiniona do jego partnerki K. Z. i dlaczego ta wprowadziła się na stałe do domu w K. przy ul. (...) dopiero w marcu 2018 r. . Świadek T. G. opisała dokładnie w swoich zeznaniach dlaczego w jego ocenie zachowanie obwinionej miało wyłącznie na celu złośliwe dokuczenie i niepokojenie jego oraz jego partnerki K. Z. ( k. 1, k. 3-4 , k. 179-181 , k. 228-229 ).

Z zeznań świadka P. K. – znajomej obwinionej J. G. wynika jak wyglądała wizyta obwinionej w domu przy ul. (...) w K. wiosną 2018 r. gdy ta po wejściu na posesji pukała w drzwi , a następnie do okna tego domu ( k. 244 ).

Z zeznań świadków U. K. ( k. 245-246 ) - siostry pokrzywdzonego T. G. i świadka S. G. ( k. 246- 247 ) ojca pokrzywdzonego T. G. wynika jaki przebieg miały wizyty obwinionej J. G. w domu przy ul. (...) w K. w czasie gdy oni też przebywali w tym domu. Świadkowie U. K. i S. G. w swoich zeznaniach opisali zachowanie obwinionej podczas tych ich wizyt .

Natomiast z zeznań świadka A. P. – ojca obwinionej J. G. dotycząc wizyty jego i obwinionej w domu przy ul. (...) w K. w październiku lub w listopadzie 2018 r. , a więc po okresie objętym wnioskiem o ukaranie ( k. 279-280 ) .

Fakt, że wymienieni wyżej świadkowie precyzyjnie określają zakres swojej wiedzy na temat zdarzeń, w zakresie których Sąd dał wiarę zeznaniom tych świadków, świadczy zdaniem Sądu o braku skłonności do konfabulacji i dążeniu do rzetelnego przedstawienia przebiegu wydarzeń. Zeznania świadków są jasne , dokładne i korespondują z całością materiału dowodowego zebranego w sprawie.

Natomiast świadek P. T. – partnera obwinionej J. G. w swoich zeznaniach wskazała iż w okresie objętym wnioskiem o ukaranie obwiniona przyjeżdżała do domu w K. ul. (...) wyłącznie po odbiór dzieci i ich ubrań . Świadek P. T. zaprzeczył iż obwiniona przyjeżdżała na tą posesje w innych celach , zwłaszcza w celu złośliwego niepokojenia pokrzywdzonych ( k. 247-248 ).

Sąd dał zeznaniom świadka P. T. za wyjątkiem części w której zaprzeczył iż obwiniona przyjeżdżała na tą posesje w innych celach , zwłaszcza w celu złośliwego niepokojenia pokrzywdzonych . W tym zakresie zeznania świadka P. T. są jasne , dokładne i korespondują z całością zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego zwłaszcza zeznaniami świadka : K. Z. ( obecnie K. ) ( k. 6 , k. 147-148 ) , T. G. ( k. 1, k. 3-4 , k. 179-181 , k. 228-229 ), P. K. ( k. 244 ), U. K. ( k. 245-246 ) , S. G. ( k. 246-247 ) i A. P. ( k. 279-280 ) w zakresie jakim Sąd dał im wiarę .

Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka P. T. w części w której zaprzeczył iż obwiniona przyjeżdżała na ta posesje w innych celach zwłaszcza w celu złośliwego niepokojenia pokrzywdzonych . W tym zakresie zeznania świadka P. T. mają na celu uwolnienie obwinionej J. G. od odpowiedzialności za popełniony przez niego czyn . Należy zauważyć iż zeznań świadków K. Z. ( obecnie K. ) ( k. 6 , k. 147-148 ) , T. G. ( k. 1, k. 3-4 , k. 179-181 , k. 228-229 ), U. K. ( k. 245-246 ) i S. G. ( k. 246-247 ) wynika jakie zachowanie obwinionej J. G. było dla pokrzywdzonych uciążliwe i dlaczego traktowali jej jako złośliwe niepokojenie . Należy wskazać iż obwiniona J. G. , jak i świadek P. T. pozostają w ostrym konflikcie z pokrzywdzonymi .

Wyżej wskazane fakty dyskwalifikują prawdziwość zeznań świadka P. T. w zakresie jakim Sąd nie dał im wiary.

Sąd dał w pełni wiarę dowodom z dokumentów , albowiem dokumenty powyższe zostały sporządzone przez funkcjonariuszy publicznych , nie zainteresowanych rozstrzygnięciem w sprawie , a zatem nie mających logicznego powodu , by przedstawiać nieprawdziwy stan rzeczy w dokumentach . Brak jest na tych dokumentach jakichkolwiek śladów podrobienia bądź przerobienia .

Sąd dał ponadto wiarę wszystkim ujawnionym na rozprawie dokumentom. Ich autentyczność i wiarygodność nie była kwestionowana przez żadną ze stron, ani nie stoi w sprzeczności z żadnym innym dowodem, a tym samym nie budzi wątpliwości.

Sąd zważył, co następuje:

Obwiniona J. G. w ramach zarzucanego jej czynu została uznana za winną tego że od stycznia 2015 r. do 04 kwietnia 2018 r. w miejscowości K. woj. (...) w celu dokuczenie złośliwie niepokoiła T. G. poprzez wysyłanie wiadomości sms go obrażających , szarpanie za klamki w drzwiach i uderzanie w szyby w domu przy ul. (...) oraz aktywowanie alarmu na tej posesji gdy T. G. przebywał w pracy oraz w okresie od 17 stycznia 2018 roku do 04 kwietnia 2018 r. w miejscowości K. i L. woj. (...) w celu dokuczenia złośliwie niepokoiła K. Z. ( obecnie K. ) poprzez jeżdżenie za nią i jej śledzenie, szarpanie za klamki w drzwiach i uderzanie w szyby w domu przy ul. (...) to jest popełnienia czynu z art. 107 k.w.

Zgodnie z treścią art. 107 k.w. , karze ograniczenia wolności, grzywny do 1.500 złotych albo karze nagany, podlega , kto to w celu dokuczenia innej osobie złośliwie wprowadza ją w błąd lub w inny sposób złośliwie niepokoi. Przedmiotem ochrony objętej tym przepisem jest spokój człowieka (osoby fizycznej). Dla bytu wykroczenia opisanego w art. 107 k.w. konieczna jest umyślność w postaci zamiaru bezpośredniego. Jak słusznie zauważył Sąd Najwyższy, czyn stanowiący wykroczenie z art. 107 k.w. polega na działaniu kierunkowym – „w celu dokuczenia innej osobie”, a zatem należy ustalić, że po stronie sprawcy tego wykroczenia zachodzi złośliwość. Nawet samo stwierdzenie umyślności działania nie daje podstawy do przyjęcia odpowiedzialności za wykroczenia penalizowane tym przepisem ( wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 czerwca 1995 r., III KRN 44/95, Prok. i Pr. 1995, nr 11-12, poz. 24). Przepis wyróżnia dwa znamiona czasownikowe: złośliwe wprowadzanie kogoś w błąd oraz złośliwe niepokojenie. Przez wprowadzenie w błąd należy rozumieć takie celowe zachowanie sprawcy, który zmierza do tego, aby w świadomości innej osoby ukształtował się obraz rzeczywistości odmienny od obiektywnie istniejącego. Wprowadzenie w błąd może mieć miejsce przy użyciu słowa, pisma, jak również innego zachowania się sprawcy (nawet pasywnego), z którego to sam pokrzywdzony może wyciągnąć błędne wnioski. Wprowadzenie w błąd może mieć miejsce także przy zatajeniu prawdy (Śmietanka (w:) Bafia, Egierska, Śmietanka, s. 250). Niepokojenie to tyle co wzbudzanie u kogoś niepokoju, obawy, niepewności, zakłócenie spokoju. Sam niepokój w mowie potocznej jest określany jako „stan psychiczny charakteryzujący się silnym pobudzeniem, napięciem, trudnościami w skupieniu myśli i działaniu; brak spokoju, równowagi; obawa, lęk” (Słownik języka polskiego , PWN, t. II, Warszawa 1984, s. 348). ( za Komentarz do art.107 kodeksu wykroczeń (Dz. U. z 2007, Nr 109 poz. 756 ze zmianami ), [w:] M. Mozgawa (red.), M. Budyn-Kulik, P. Kozłowska-Kalisz, M. Kulik, Kodeks wykroczeń. Komentarz, LEX, 2007.)

Swoim zachowaniem obwiniona J. G. niewątpliwie wypełniła wszystkie znamiona wykroczenia spenalizowanego w art. 107 k.w. albowiem w okresie od stycznia 2015 r. do 04 kwietnia 2018 r. w miejscowości K. woj. (...) w celu dokuczenia złośliwie niepokoiła T. G. poprzez wysyłanie wiadomości sms go obrażających , szarpanie za klamki w drzwiach i uderzanie w szyby w domu przy ul. (...) oraz aktywowanie alarmu na tej posesji gdy T. G. przebywał w pracy . Ponadto obwiniona J. G. oraz w okresie od 17 stycznia 2018 roku do 04 kwietnia 2018 r. w miejscowości K. i L. woj. (...) w celu dokuczenia złośliwie niepokoiła K. Z. ( obecnie K. ) poprzez jeżdżenie za nią i jej śledzenie, szarpanie za klamki w drzwiach i uderzanie w szyby w domu przy ul. (...) . Fakt ten wynika wprost z zeznań świadków : K. Z. ( obecnie K. ) ( k. 6 , k. 147-148 ) , T. G. ( k. 1, k. 3-4 , k. 179-181 , k. 228-229 ), P. K. ( k. 244 ), U. K. ( k. 245-246 ) i S. G. ( k. 246- 247 ) w zakresie jakim Sąd dał im wiarę oraz dowodów w postaci postanowienia Sądu Rejonowego w Legionowie sygn. akt I Ns 775/15 ( k. 11-13 ) , zdjęć ( k. 33, k. 116 ) , wydruku korespondencji sms ( k. 34-37 ), odpisu z księgi wieczystej ( k. 129-30 ) , kserokopii postanowienia Sądu Okręgowego Warszawa Praga w Warszawie sygn. akt IV CZ 841/18 wraz z uzasadnieniem ( k. 143-145 ) , kserokopii postanowień Sądu Okręgowego Warszawa Praga w Warszawie sygn. akt III C 1313/14 ( k. 163-173, k. 211- 212 ) , płyty CD ( k. 174 ) , kserokopii wniosków o zabezpieczenie ( k. 183-193 ) , kserokopii postanowienia Sądu Apelacyjnego w Warszawie sygn. akt VI ACZ 104/18 wraz z uzasadnieniem ( k. 143-145 ), kserokopii wyroku Sądu Okręgowego Warszawa Praga w Warszawie sygn. akt III C 1313/14 ( k. 221-222 ) , kserokopii postanowienia Sądu Apelacyjnego w Warszawie sygn. akt VI S 217/17 wraz z uzasadnieniem ( k. 224-227). Działanie obwinionej J. G. miało na celu złośliwe dokuczenie i niepokojenie swojego męża T. G. w którym w okresie zarzutu wniosku o ukarania pozostawała w ostrym konflikcie związanym z toczącymi się sprawami sądowymi dotyczącymi rozwodu , opieki nad ich wspólnymi dziećmi oraz podziału majątku wspólnego. Ponadto działanie obwinionej J. G. miało na celu złośliwe dokuczenie i niepokojenie K. Z. ( obecnie K. ) obecnej partnerki jej męża T. G. , która wprowadziła się do domu w miejscowości K. przy ul. (...) . Należy wskazać iż obwiniona J. G. działała umyślnie w postaci zamiaru bezpośredniego w celu dokuczenia i niepokojenia innych osób to jest swojego męża T. G. i jego obecnej partnerki K. Z. ( obecnie K. ) a z zebranego w sprawie materiału dowodowego w postaci zeznań K. Z. ( obecnie K. ) ( k. 6 , k. 147-148 ) , T. G. ( k. 1, k. 3-4 , k. 179-181 , k. 228-229 ) , U. K. ( k. 245-246 ) i S. G. ( k. 246- 247 ) w zakresie jakim Sąd dał im wiarę wynika iż po stronie sprawcy tego wykroczenia to jest obwinionej J. G. zachodziła złośliwość.

Z tych względów zarówno okoliczności sprawy , jak i wina obwinionej J. G. odnośnie popełnienia przez nią czynu z art. 107 k.w. opisanego w pkt. 1 wyroku nie budzą wątpliwości.

Wymierzając obwinionej karę Sąd wziął pod uwagę zarówno okoliczności obciążające jaki i łagodzące.

Przy wymiarze kary Sąd jako okoliczność łagodzącą uwzględnił fakt iż obwiniona J. G. nie był dotychczas karana ( k. 153 ) .

Natomiast jako okoliczność obciążającą Sąd wziął pod uwagę charakter działania obwinionej J. G. .

W powyższej sprawie Sąd przyjął , iż grzywna w wysokości 100 zł jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez obwinionej J. G. . Sąd uznał iż wymierzenie obwinionej J. G. kary grzywny w wysokości 100 zł spełni zarówno cele zapobiegawcze i wychowawcze , jakie winny być osiągnięte w stosunku do ukaranej . Na wysokość grzywny miał wpływ fakt iż Sąd Okręgowy Warszawa Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy wyrokiem z dnia 19 sierpnia 2019 r. sygn. akt VI Ko 134/19 wznowił postępowanie zakończone prawomocnym wyrokiem nakazowym Sądu Rejonowego w Legionowie II Wydział Karny z dnia 6 września 2018 r. w sprawie sygnatura akt II W 568/18 i ten wyrok uchylił i sprawę przekazał do ponownego rozpoznania Sadowi Rejonowemu w Legionowie ( k. 94 ) .

Na podstawie art. 119 § 1 k.p.w. Sąd zasądził od obwinionej J. G. na rzecz oskarżyciela posiłkowego T. G. kwotę 1728 zł ( tysiąc siedemset dwadzieścia osiem złotych ) tytułem zwrotu poniesionych przez niego kosztów procesu. Biorąc pod uwagę wniosek pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego T. G. zgodnie z § 15 ust. 3 pkt. 1 i 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie z dnia 22 października 2015 r. Sąd zasądził od obwinionej zwrot kosztów w wysokości trzykrotności minimalnej stawki wynagrodzenia adwokata wynikającej z § 11 ust. 2 pkt. 2 w zw. z § 17 w/w Rozporządzenia.

Na podstawie art. 121 § 1 k.p.s.w. w zw. z art. 624 § 1 k.p.k. Sad zwolnił obwinioną J. G. od obowiązku ponoszenia kosztów postępowania przejmując je na rachunek Skarbu Państwa biorąc pod uwagę jej dochody .

Z uwagi na powyższe Sąd orzekł jak w wyroku.