Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Legionowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 listopada 2016 r.

Sąd Rejonowy w Legionowie III Wydział Rodzinny i Nieletnich

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Dorota Hańczyc-Górska

Protokolant: Marta Nowakowska

po rozpoznaniu w dniu 9 listopada 2016r. w Legionowie na rozprawie

sprawy z powództwa małoletniego M. K. (1)

przeciwko P. K.

o alimenty

I. zasądza od pozwanego P. K. tytułem alimentów na rzecz małoletniego syna M. K. (1) urodzonego dnia (...) od dnia 19 czerwca 2015 roku do dnia 30 września 2015 roku kwotę po 600,00 (sześćset) złotych miesięcznie a od dnia 1 października 2015 roku kwotę po 750 (siedemset pięćdziesiąt) złotych miesięcznie płatnych do rąk matki dziecka S. P. z góry do 10-go dnia każdego miesiąca, z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat;

II. oddala powództwo w pozostałej części;

III. umarza postępowanie w części dotyczącej kwoty jeden tysiąc złotych;

IV. zasądza od pozwanego P. K. na rzecz Skarbu Państwa – kasa Sądu

Rejonowego w L. kwotę 450 (czterysta pięćdziesiąt) złotych tytułem nieuiszczonej opłaty od pozwu;

V. koszty procesu pomiędzy stronami wzajemnie znosi;

VI. wyrokowi w punkcie I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

UZASADNIENIE

W dniu 19 czerwca 2015 roku małoletni powód M. K. (1), reprezentowany przez przedstawicielkę ustawową S. P., wniósł o zasądzenie od pozwanego P. K. alimentów w kwocie 3000 złotych miesięcznie, płatnych do rąk lub na rachunek bankowy matki S. P. – jako ustawowej przedstawicielki małoletniego – z góry do 10 –go każdego miesiąca, z ustawowymi odsetkami na wypadek opóźnienia płatności każdej raty, zabezpieczenie powództwa, zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu według norm przepisanych oraz o nadanie wyrokowi klauzuli natychmiastowej wykonalności. W uzasadnieniu wskazał, że pochodzi z nieformalnego związku (...). Małoletni powód ma ukończony rok życia i jego matka, jako miesięczne koszty jego utrzymania wskazała kwotę 4000 złotych. S. P. podała, że pozostaje na zwolnieniu lekarskim i nie może powrócić do pracy z uwagi na długi okres oczekiwania na miejsce w publicznym żłobku. Natomiast pozwany jest funkcjonariuszem BOR i jej zdaniem osiąga miesięczne dochody w kwocie 6000 złotych netto oraz kwotę 1000 złotych z tytułu delegacji, 200 złotych z tytułu posiadania dziecka oraz 700 złotych z tytułu nieposiadania mieszkania. Zamieszkuje u ojca i nie ponosi z tego tytułu żadnych wydatków. Nie posiada nikogo na swoim utrzymaniu poza małoletnim powodem. (pozew k. 1 – 6)

W odpowiedzi na pozew pozwany P. K. uznał powództwo do kwoty 600 złotych i wniósł o oddalenie powództwa w pozostałej części. (odpowiedź na pozew k. 60 - 65)

Na rozprawie w dniu 27 kwietnia 2016 roku pełnomocnik powoda cofnął powództwo w części ponad kwotę 2 000 złotych. (k. 298). Pełnomocnik pozwanego wyraził zgodę na cofnięcie powództwa.

Na rozprawie w dniu 20 września 2016 roku w celu zawarcia ugody pełnomocnik powoda zaproponował kwotę 1000 złotych, zaś pełnomocnik pozwanego kwotę 700 złotych. (k. 437)

Na podstawie całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletni powód M. K. (1) urodzony dnia (...) pochodzi z nieformalnego związku (...) oraz P. K.. (dowód: odpis skrócony aktu urodzenia M. K. (1) k. 7) Rodzice małoletniego żyją w rozłączeniu, a małoletni powód zamieszkuje z matką. Małoletni powód jest dzieckiem zdrowym, ma koślawość kolan, zapada jedynie na choroby wieku dziecięcego. Z uwagi na koślawość kolan powinien nosić buty ortopedyczne oraz wkładki. Koszt wkładek wynosi 120 złotych, zaś obuwie matka małoletniego zakupiła mu z firmy (...) oraz (...). Małoletni P. K. ukruszył ząb i w związku z tym pozostaje pod kontrolą stomatologa, do którego uczęszcza co 1,5 – 2 miesiące, a koszt wizyty wynosi 40 złotych, zaś pierwszej wizyty – 80 złotych. Od miesiąca października 2015 roku małoletni powód uczęszczał do niepublicznego żłobka, następnie od miesiąca grudnia 2015 roku uczęszcza do publicznego żłobka w L.. Opłaty z tytułu uczęszczania do żłobka to: 370 złotych za pobyt, wyżywienie – 8.50 złotych za dzień obecności w żłobku, rada rodziców: 40 złotych raz na trzy miesiące, zajęcia dodatkowe z rytmiki – 20 złotych, zajęcia dodatkowe z plastyki – 20 złotych miesięcznie. M. K. (1) używa jeszcze pampersy na noc oraz na drzemki, na które miesięcznie jego matka wydaje 40 złotych. Pije jeszcze mleko El – F., którego opakowanie kosztuje 54 złote. Małoletni powód wypija dwa opakowania mleka miesięcznie. M. K. (1) nie ma alergii pokarmowych. Matka małoletniego, jak podała, lubi jak dziecko ładnie wygląda, więc zakupuje mu firmowe ubrania i jak podaje na zabawki dla niego wydaje 300 – 400 złotych miesięcznie. Małoletni sam wybiera sobie zabawki i żywność. Ponadto matka do pielęgnacji syna używa emolientów. (dowód: kopia faktury nr (...) k. 184 – 185, kopia faktury nr (...), k. 284, kopia dowodu wpłaty k. 285, kopia faktury nr (...) k. 286, kopia dowodu wpłaty k. 287, informacja k. 441, zeznania świadka K. K. k. 415 – 417, przesłuchane przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda S. P. k. 437 – verte – 439, k. 442 – verte – 443, przesłuchanie pozwanego P. K. k. 443 – 445 – verte)

Matka małoletniego powoda S. P. ma 34 lata. Posiada wyższe wykształcenie o kierunku „pedagogika resocjalizacyjna”. Jest osobą zdrową. Nigdy nie pracowała w wyuczonym zawodzie. W czasie, gdy pozostawała w nieformalnym związku z pozwanym pracowała jako recepcjonistka w P. w J.. Po zajściu w ciążę płaciła wyższe składki w ZUS, przez co w okresie urlopu macierzyńskiego otrzymywała świadczenie w kwocie od około 4 000 złotych do około 5400 złotych miesięcznie. (dowód: potwierdzenia transakcji k. 11 – 13, k. 179 - 183) W 2014 roku osiągnęła przychód w kwocie 70 329,12 złotych, zaś dochód w kwocie 61 779.12 złotych (dowód: kopia Pit k. 170 – 178) Natomiast w 2015 roku osiągnęła przychód i dochód w kwocie 69 595,50 złotych. (dowód: kopia Pit k. 306 – 309) Po rozpadzie związku rodziców małoletniego powoda, pozwany przekazywał na jego rzecz kwotę 400 złotych miesięcznie. Poza tym zakupował dla małoletniego pampersy, a nadto pokrywał połowę kosztów zakupów na rzecz syna. S. P. początkowo w 2016 roku pracowała w (...) w W. na stanowisku recepcjonistki na podstawie umowy zlecenie i otrzymywała wynagrodzenie zależne od ilości przepracowanych godzin, przy czym stawka wynosiła 12 złotych za godzinę pracy, zaś w weekendy – 13 złotych za godzinę. Praca odbywała się w systemie zmianowym. (dowód: kopie rachunków k. 311 – 312, kopia grafiku k. 313, kopia zaświadczenia k. 314, kopia umowy zlecenia k. 315) Matka powoda zawiesiła prowadzoną działalność gospodarczą. (dowód: kopia wydruku z (...) k. 316) Od dnia 27 kwietnia 2016 roku S. P. pracuje na podstawie umowy o pracę w firmie EG (...) na stanowisku menagera z wynagrodzeniem brutto w kwocie 1850 złotych, netto 1355,69 złotych. Jest zatrudniona w sklepie (...). Poza wynagrodzeniem otrzymuje też od pracodawcy odzież na własne potrzeby. (dowód: zaświadczenie k. 317, zaświadczenie k. 414) Od miesiąca lipca 2015 roku otrzymuje świadczenie z programu 500 +. Nie ma nikogo na utrzymaniu poza małoletnim powodem. S. P. wraz z synem zamieszkuje u babci w jej domu położonym w L.. Jej babcia otrzymuje emeryturę w kwocie 1300 – 1400 złotych miesięcznie. Matka powoda ponosi połowę kosztów utrzymania domu. Dom ten opalany jest gazem i w okresie zimowym za ogrzewanie domu co 1,5 miesiąca płacą wspólnie 1300 złotych, zaś w okresie letnim – 150 złotych. Do domu doprowadzony jest wodociąg i kanalizacja. Za wodę i ścieki wspólnie z babcią płacą około 89 złotych miesięcznie, za energię elektryczną około 180 złotych miesięcznie, zaś za wywóz nieczystości – 40 złotych miesięcznie, matka małoletniego powoda płaci połowę tej kwoty. S. P., jak podała, spłaca również zadłużenie związane z zakupem samochodu w miesięcznych ratach po 650 złotych. Jest właścicielką samochodu osobowego marki S. (...) z 2004 roku. Poza opisanym samochodem nie ma innego majątku. Nie posiada też oszczędności i, jak twierdzi, jest zadłużona u rodziny i znajomych na kwotę 3 500 złotych, lecz nie jest w stanie tego udowodnić. Ponadto na swoje utrzymanie S. P. przeznacza na wyżywienie 250 – 300 złotych miesięcznie, na kosmetyki i środki czystości przeznacza 80 złotych miesięcznie, na utrzymanie samochodu – 150 złotych miesięcznie, ponadto ponosi koszty jego ubezpieczenia w kwocie 540 złotych i koszty przeglądów samochodu. Na papierosy wydaje 200 złotych miesięcznie. Za telefon miesięcznie płaci 160 złotych, zaś za internet – 34 złote. Koszty własnego utrzymania oszacowała na kwotę 600 – 700 złotych miesięcznie. Podała, że wspomaga ją finansowo jej ojciec. (dowód: przesłuchanie S. P. k. 437 – verte – 439, k. 442 – verte – 443, kopie rachunków związanych z kosztami utrzymania domu oraz dowodów wpłat k. 40 – 51, k. 288 – 290)

Pozwany P. K. ma 32 lata. Posiada wykształcenie średnie, z zawodu jest mechanikiem samochodowym. Pracuje w (...)w W., zajmuje się ochroną miejsca, gdzie będzie przebywał Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej z małżonką na terenie Polski. W roku 2014 wyjeżdżał dwukrotnie do (...) i wówczas otrzymał dodatkowo 2500 złotych. (dowód: zaświadczenie k. 203) Jako funkcjonariusz (...)w stopniu (...) pozostaje dyspozycyjny przez całą dobę i bez zgody przełożonego nie może wykonywać dodatkowego zajęcia. (dowód: oświadczenie k. 204) Pozwany nie posiada zgody na dodatkowe zajęcia. Nie posiada też żadnych dodatkowych uprawnień. Z tytułu wykonywanej pracy otrzymuje wynagrodzenie w kwocie brutto 3925,38 złotych, netto 3236,09 złotych miesięcznie. W 2015 roku otrzymał nagrody uznaniowe w kwocie 12000 złotych brutto, netto w kwocie 9 840 złotych. Natomiast w 2016 roku otrzymał z tytułu nagród kwotę 580 złotych brutto, zaś netto kwotę 476 złotych. Otrzymuje też trzynastą pensję oraz świadczenie tzw. „pod gruszę” w kwocie 370 złotych. (dowód: zaświadczenia k. 336 – 338, k. 196, k 69) P. K. otrzymuje też równoważnik pieniężny za brak lokalu mieszkalnego od dnia 1 stycznia 2012 roku wysokości 18,63 złotych w dziennej stawce. (dowód: decyzja numer (...) k. 205) W 2014 roku osiągnął przychód w kwocie 66 516, 41 złotych, zaś dochód w kwocie 65 181,41 złotych. (dowód: kopia Pit k. 198 – 202) Następnie w 2015 roku osiągnął przychód w kwocie 72 233,83 złote, zaś dochód w kwocie 70 898,83 złotych. (dowód: kopia Pit k. 339 – 343, k. 349 - 350) W dniu 10 kwietnia 2015 roku P. K. otrzymał pożyczkę w wysokości 30 000 złotych, którą spłaca w miesięcznych ratach po 1000 złotych, przy czym pożyczkę tą przyznała mu (...) (...)przy (...), której jest członkiem. (dowód: zaświadczenie k. 70) Pozwany jest zdrowy. Nie ma nikogo na utrzymaniu poza małoletnim powodem. Po rozstaniu z matką małoletniego powoda utrzymywał z synem częsty kontakt do jesieni 2015 roku. W tym czasie dobrowolnie przekazywał na rzecz syna kwotę 400 złotych miesięcznie. Dodatkowo zakupował mu pampersy, a nadto ponosił wraz z matką dziecka koszty zakupów czynionych na rzecz syna po połowie. (dowód: potwierdzenie transakcji k. 71 – 89, k. 138 – 144, k. 223 – 239) Zamieszkiwał wówczas z ojcem, któremu przekazywał kwotę 500 złotych miesięcznie na utrzymanie domu. Następnie kontakty pozwanego z synem były coraz rzadsze. Aktualnie zostały ustalone przez Sąd kontakty P. K. z synem w ten sposób, że małoletni pozostaje pod opieką ojca przez jedno popołudnie w tygodniu od godziny 15.00 – 16.00 do 20.00 oraz w co drugi weekend miesiąca od soboty od godziny 9.00 do niedzieli do godziny 18.00. Ponadto małoletni ma spędzić z ojcem jeden tydzień ferii zimowych i wakacje, w czasie ustalonym przez rodziców. W wakacje 2015 roku małoletni spędził z ojcem 6 dni. Podczas kontaktu małoletni powód pozostaje na utrzymaniu pozwanego, przy czym matka dziecka nie przekazuje mu odzieży ani innych jego rzeczy. W związku z tym P. K. przygotował mieszkanie do przyjęcia syna, zakupił mu odzież (także używaną ) i obuwie. Kupuje też synowi zabawki. Wszystkie te rzeczy pozostają w miejscu zamieszkania pozwanego. Od początku roku 2016 zamieszkał ze swoją partnerką K. M. oraz jej synem w wynajętym mieszkaniu, za które czynsz najmu wynosi 2500 złotych miesięcznie oraz opłaty. (dowód: kopia umowy k. 212 – 215, k. 216 – 217) Od miesiąca marca 2016 roku pozwany i jego żona pozostają małżeństwem. Ponoszą opłaty związane z wynajmowanym mieszkaniem po połowie, a mianowicie czynsz najmu w kwocie 2500 złotych, opłatę za internet 80 złotych miesięcznie, co dwa miesiące energia elektryczna w kwocie około 250 złotych. Małżonka pozwanego K. K. pracuje i otrzymuje wynagrodzenie zależne od wypracowanych godzin w kwocie 2 900 – 3200 złotych miesięcznie. Jej syn ma 15 lat i otrzymuje alimenty w kwocie 500 złotych miesięcznie. Podał, że miesięczne koszty jego utrzymania wynoszą 800 złotych na wyżywienie i środki czystości. P. K. płaci alimenty w kwocie ustalonej w postanowieniu o zabezpieczeniu, opłaca też abonament telewizyjny za dekoder, z którego korzysta S. P. i ich syn w kwocie około 40 złotych miesięcznie oraz za telefon kwotę 140 złotych miesięcznie. Poza alimentami na utrzymanie syna przeznacza miesięcznie kwotę około 450 złotych. P. K. nie ma majątku ani oszczędności. Jest właścicielem motoru o wartości 10 000 złotych. Jazda motorem jest jego oraz jego żony pasją i na paliwo do motoru wydaje kwotę 70 złotych miesięcznie, zaś na serwis motoru – około 200-300 złotych raz na rok. Poza tym jest właścicielem siedemnastoletniego samochodu marki N. (...), który zakupił za kwotę 4 000 złotych. Na paliwo do samochodu wydaje miesięcznie kwotę około 200 złotych. Samochód marki V. sprzedał. Poza spłatą pożyczki zaciągniętej w (...)przy (...) w kwocie 1000 złotych miesięcznie nie ma innych zobowiązań.(dowód: zeznania świadków: M. K. (2) k. 415 – verte, K. K. k. 415 – verte – 417, przesłuchanie S. P. k. 437 – verte – 439, k. 442 – verte – 443, przesłuchanie P. K. k. 443 – 444 – verte, potwierdzenia przelewów k. 92 – 115, k. 218, k.223 – 264, k. 424 – 426, oświadczenie k. 291)

W ocenie Sądu zasługują na wiarę zeznania świadków M. K. (2) (k. 415 - verte), K. K. (k. 415 – verte - 417). Wprawdzie świadek K. K. jest żoną pozwanego, jednak jej zeznania są pełne, spójne i konsekwentne. Ponadto w istocie korespondują z dowodem z przesłuchania stron oraz dowodami z dokumentów zgromadzonymi w sprawie. Natomiast świadek M. K. (2) potwierdził jedynie zakup używanej odzieży przez pozwanego dla syna.

Sąd dał wiarę w części dowodowi z przesłuchania S. P., bowiem zeznała ona w sposób logiczny i konsekwentny, a jej zeznania zostały potwierdzone dowodami z przesłuchania świadków oraz w zasadniczych kwestiach z przesłuchania pozwanego. Jej zeznania w przeważającej części korespondują z dowodami z dokumentów. Nie zasługują na wiarę zeznania S. P. w zakresie kosztów utrzymania małoletniego powoda. Zdaniem Sądu przedstawione przez matkę małoletniego powoda w pozwie koszty jego utrzymania są zawyżone, zwłaszcza, że przy wskazanych przez S. P. uzyskiwanych przez nią zarobkach w kwocie około 1350 złotych netto miesięcznie, nie jest możliwe, aby na utrzymanie syna przeznaczała kwotę 2000 - 2500 złotych miesięcznie. Także jej twierdzenia dotyczące uzyskiwanych przez pozwanego dochodów nie polegają na prawdzie, bowiem pozostają w sprzeczności z dowodami z dokumentów złożonymi do akt, a zwłaszcza z zaświadczeniami wydanymi przez pracodawcę pozwanego. Ponadto twierdzenia matki małoletniego powoda dotyczące jej zadłużenia u rodziny i znajomych nie mogą się ostać, bowiem nie zostało to potwierdzone żadnymi dowodami.

W pełni wiarygodny jest w ocenie Sądu Rejonowego dowód z przesłuchania P. K., bowiem jego zeznania zostały potwierdzone złożonymi do akt dowodami z dokumentów dotyczących osiąganych przez niego dochodów oraz jego zobowiązań finansowych, stałych wydatków i osiąganych dochodów. Nadto zarówno świadkowie przesłuchani w sprawie jak i matka małoletniego powoda potwierdzili w istocie jego zeznania.

W ocenie Sądu uznać należy za wiarygodne dowody z dokumentów złożone do akt, bowiem ich wiarygodności i autentyczności nikt nie kwestionował.

Sąd nie obdarzył mocą dowodową wydruków z kas fiskalnych dołączonych do akt sprawy, bowiem stanowią one jedynie potwierdzenie tego, iż danego dnia zakupione zostały we wskazanym sklepie określone towary, jednak nie określają one kto je zakupił i na zaspokojenie czyich potrzeb.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 96 § 1 k. r. o. rodzice wychowują dziecko pozostające pod ich władzą rodzicielską i kierują nim. Obowiązani są troszczyć się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka i przygotowywać je należycie do pracy dla dobra społeczeństwa odpowiednio do jego uzdolnień. Stosownie do tej dyrektywy rodzice, w zależność od swych możliwości, są zobowiązani zapewnić dziecku środki do zaspokojenia zarówno jego potrzeb fizycznych (wyżywienie, mieszkanie, odzież, środki higieny osobistej, leczenie w razie choroby), jak i duchowych (kulturalnych), a także środków wychowania (edukacji) według uzdolnień, dostarczania rozrywek i wypoczynku. Przy ocenie, które z tych potrzeb powinny być uznane za potrzeby usprawiedliwione, należy z jednej strony brać pod uwagę możliwości zobowiązanego, z drugiej zaś zakres i rodzaj potrzeb. Zawsze jednak każde dziecko musi mieć zapewnione podstawowe warunki egzystencji w postaci wyżywienia zapewniającego jego prawidłowy rozwój fizyczny, stosownej do wieku odzieży, środki na ochronę zdrowia, kształcenie podstawowe i zawodowe oraz ochronę jego osoby i majątku. Wyjście poza wymienione potrzeby zależy już tylko od osobistych cech dziecka oraz od zamożności i przyjętego przez zobowiązanego modelu konsumpcji. Z treści art. 128 k. r. o., wynika, iż obowiązek dostarczania środków utrzymania , a w miarę potrzeby także środków wychowania ( obowiązek alimentacyjny ) obciąża krewnych w linii prostej oraz rodzeństwo.

Stosownie do art. 133 § 1 k.r.o. rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Po myśli zaś artykułu 135 § 1 i 2 k. r. o. zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego, a wykonanie tegoż obowiązku może polegać na osobistych staraniach o jego utrzymanie i wychowanie.

Bezspornym w sprawie jest, że pozwany jest ojcem małoletniego powoda M. K. (1) urodzonego dnia (...). Rodzice małoletniego powoda zamieszkują w rozłączeniu. Dziecko zamieszkuje z matką, która je wychowuje. Ciąży, zatem na pozwanym obowiązek alimentacyjny względem małoletniego powoda.

Małoletni powód M. K. (1) ma dwa lata i osiem miesięcy i uczęszcza do żłobka, za który opłata miesięczna wynosi, w zależności od dni jego obecności w żłobku, od około 380 do około 514 złotych miesięcznie. Małoletni w żłobku uczęszcza na zajęcia z rytmiki i na zajęcia plastyczne, za które opłata miesięczna wynosi 40 złotych miesięcznie. Jest zdrowy, choruje na choroby wieku dziecięcego. Cierpi jedynie na koślawość kolan, przy czym wada ta nie wymaga rehabilitacji.

Matka małoletniego powoda S. P. ma obecnie (...)lata. Ma wyższe wykształcenie, z zawodu jest pedagogiem resocjalizacyjnym, a pracuje jako menager z wynagrodzeniem w kwocie netto około 1350 złotych miesięcznie. Otrzymuje świadczenie w kwocie 500 złotych z programu 500 +. Zamieszkuje ze swoją babcią w jej domu i ponosi połowę kosztów jego utrzymania z kwotach zależnych od pory roku. Zimą opłaty są wyższe z uwagi na koszty ogrzewania domu, które wynoszą, jak podała, około 1300 złotych raz na półtora miesiąca. Latem zaś za gaz opłata wynosi 150 złotych. Ponosi też koszty wywozu nieczystości w kwocie 40 złotych miesięcznie, energii elektrycznej w kwocie 180 złotych miesięcznie oraz wody i ścieków w kwocie 89 złotych miesięcznie. Spłaca pożyczkę zaciągniętą na zakup samochodu w kwocie 650 złotych miesięcznie. S. P. jest osobą zdrową.

Pozwany P. K. ma 32 lata i jest zdrowy. Ma wykształcenie średnie, z zawodu jest mechanikiem samochodowym. Pracuje jako (...) w stopniu(...). Musi być dyspozycyjny w swojej pracy, a zatem, co jest okolicznością powszechnie znaną, nie może podjąć dodatkowego zatrudnienia bez zgody przełożonego. Otrzymuje z tego tytułu wynagrodzenie w kwocie około 3200 złotych netto miesięcznie oraz opisany powyżej równoważnik pieniężny za brak lokalu mieszkalnego w wysokości 18,63 złotych w dziennej stawce, co łącznie miesięcznie wynosi około 800 złotych. Ponadto otrzymuje trzynastą pensję oraz świadczenie tzw. „pod gruszę”. Poza małoletnim powodem nie ma nikogo na utrzymaniu. Pozostaje w związku małżeńskim, jego żona pracuje i osiąga dochody w kwocie 2900 – 3200 złotych miesięcznie. Ponadto żona pozwanego ma syna, na którego otrzymuje alimenty w kwocie 500 złotych miesięcznie. Małżonkowie ponoszą wszelkie koszty związane z utrzymaniem po połowie. Wspólnie wynajmują mieszkanie w W., przy czym miesięczna kwota czynszu najmu wynosi 2500 złotych, zaś pozostałe opłaty to energia elektryczna w kwocie około 250 złotych raz na dwa miesiące, internet – 80 złotych miesięcznie. Pozwany spłaca pożyczkę z (...)w kwocie 1 000 złotych miesięcznie. Nie ma majątku nieruchomego oraz oszczędności. Jest właścicielem motoru o wartości 10 000 złotych oraz samochodu o wartości 4000 złotych.

Dochody uzyskiwane przez rodziców małoletniego powoda, a zwłaszcza dochody jego matki, nie są wysokie. Stwierdzić należy, iż trudna sytuacja materialna rodziców nie zwalnia ich od obowiązku świadczenia na potrzeby dzieci. Zmuszeni są, zatem, dzielić się z dziećmi nawet bardzo szczupłymi dochodami, a w sytuacjach skrajnych, zwłaszcza o charakterze przejściowym, sprostanie obowiązkowi alimentacyjnemu wymagać będzie poświęcenia części składników majątkowych. ( Tak : Kodeks rodzinny i opiekuńczy z komentarzem pod redakcją Kazimierza Piaseckiego, wydanie II zmienione, Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2002, s. 803). Zauważyć należy, że fakt, iż pozwany jest obciążony spłatą zadłużenia na rzecz osób trzecich nie zwalnia go od obowiązku łożenia alimentów na rzecz małoletniego powoda. W podobnej sytuacji Sąd Najwyższy orzekł w dniu 14 czerwca 1963 r. ( III CR70/63, OSNCP 1964, nr 6 poz. 116 ), iż okoliczność, że ojciec dzieci jest dłużnikiem innej osoby, nie pozbawia dzieci prawa dochodzenia alimentów od ojca. Mają one interes prawny w uzyskaniu wyroku zasądzającego alimenty, aby móc wyegzekwować swoją należność i partycypować w podziale funduszy uzyskanych w drodze egzekucji w zbiegu z innymi wierzycielami.

W niniejszej sprawie w ocenie Sądu Rejonowego matka małoletniego powoda zawyżyła koszty jego utrzymania wskazując w pozwie kwotę 4000 złotych, a w toku postępowania podając, iż na utrzymanie syna przeznacza miesięcznie kwotę 2000 - 2500 złotych. Podała bowiem, że na wyżywienie syna przeznacza kwotę w pozwie – 2000 złotych, a w toku postępowania - 700 złotych miesięcznie, przy czym małoletni uczęszcza do żłobka, a zatem konieczne jest tylko zapewnienie mu wyżywienia częściowo w ciągu tygodnia, a w całości podczas weekendów. Zaznaczyć należy, iż przez dwa weekendy miesiąca, a przed wytoczeniem powództwa w niniejszej sprawie, częściej, małoletni pozostaje od soboty od godziny 9.00 do niedzieli do godziny 18.00 oraz w czasie jednego popołudnia w tygodniu pod opieką pozwanego i na jego utrzymaniu. Także pozostałe wydatki jak choćby na odzież i obuwie czy zabawki oraz środki higieny są zawyżone. Mało prawdopodobne jest, aby na zabawki matka powoda przeznaczała kwotę 300 – 400 złotych miesięcznie przy uzyskiwanym wynagrodzeniu w kwocie 1350 złotych miesięcznie. Ponadto, po przeanalizowaniu dochodów uzyskiwanych przez oboje rodziców, nie sposób przyjąć, aby konieczne było zakupowanie powodowi firmowej odzieży. Niewątpliwie należy dbać o zdrowie dziecka, a zatem zakup odpowiedniego obuwia czy też wkładki do butów, przy stwierdzonej koślawości kolan, jest zasadny. Jednakże i w tym zakresie nie jest wykluczone poczynienie pewnych oszczędności. Wskazać należy, że także pozwany zakupuje na rzecz dziecka odzież, obuwie czy też zabawki i inne drobne przedmioty. Ponadto w wyliczeniu zawartym w pozwie znalazła się kwota 1000 złotych na chemię, kosmetyki i inne, co w ocenie Sądu Rejonowego, jest kwotą znacznie zawyżoną, jak też kwota 500 złotych na dodatkowe potrzeby małoletniego czy dojazdy i wizyty lekarzy - kwota 400 złotych. Z zasad doświadczenia życiowego wynika, iż nie jest możliwe, aby matka małoletniego powoda na miesięczne jego utrzymanie przeznaczała kwotę początkowo, jak podała, 4000 złotych, później 2000 – 2500 złotych przy uzyskiwanych zarobkach 1350 złotych miesięcznie, świadczeniu 500 + i alimentach od pozwanego aktualnie w kwocie 600 złotych miesięcznie. Stąd w ocenie Sądu Rejonowego kwota ta nie jest wiarygodna, co wykazane zostało powyżej. Ponadto S. P. w toku postępowania nie wykazała, że takie kwoty miesięcznie przekazuje na utrzymanie syna.

Jak powyżej wskazano zakres świadczeń alimentacyjnych uzależniony jest od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego, które, już tylko z uwagi na wiek dziecka i okoliczność, że uczęszcza do żłobka są znaczne oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego (art. 135 k. r. o.). Z zasad doświadczenia życiowego wynika, że usprawiedliwione potrzeby małoletniego powoda kształtują się na poziomie 800 – 1100 złotych miesięcznie, jednak ograniczone są możliwościami majątkowymi i zarobkowymi jego rodziców. Możliwości zarobkowe zobowiązanych nie zawsze mogą być utożsamiane z faktycznie osiąganymi zarobkami; obejmują one, bowiem także wysokość zarobków lub dochodów, które zobowiązany jest w stanie uzyskać. ( Tak: OSNCP 1988, nr 4, poz. 42 ). W ocenie Sądu Rejonowego pozwany wykorzystuje swoje możliwości zarobkowe pracując jako (...), bowiem nie może podjąć dodatkowego zatrudnienia, a przy posiadanym, jedynie średnim, wykształceniu należy domniemywać, iż zmiana zatrudnienia nie spowoduje w jego wypadku osiągnięcia wyższych dochodów. Natomiast S. P. nie wykorzystuje swoich możliwości zarobkowych w całości. Pracuje bowiem jako menager z wynagrodzeniem w kwocie 1350 złotych netto miesięcznie, przy czym posiada wyższe wykształcenie. Prowadziła wcześniej własną działalność gospodarczą, którą zawiesiła. Nie poszukuje innego zatrudnienia. Jest osobą stosunkowo młodą, zdrową i prężną.

Podkreślić należy, iż na obojgu rodzicach ciąży obowiązek utrzymania małoletniego syna. Matka powoda również powinna wykorzystywać swe możliwości zarobkowe, aby poprawić sytuację materialną zarówno swoją jak i dziecka. W ocenie Sądu zasądzona kwota alimentów jest wystarczająca do zaspokojenia usprawiedliwionych, podstawowych potrzeb dziecka takich jak normalne warunki bytowania i prawidłowy rozwój fizyczny, przy przyjęciu kryterium równej stopy życiowej rodziców i dziecka, oraz zapewni mu odpowiedni do jego wieku i uzdolnień prawidłowy rozwój umysłowy, a także rozrywki i wypoczynek obecnie oraz w okresie najbliższego rozwoju. Sąd Rejonowy ustalając wysokość alimentów na rzecz dziecka nie może naruszać zasady równej stopy życiowej dziecka i jego rodziców. Przy zasądzeniu alimentów w wyższej kwocie w ocenie Sądu Rejonowego, doszłoby do jej naruszenia. Przy ustalaniu wysokości świadczenia alimentacyjnego od pozwanego na rzecz syna Sąd Rejonowy wziął też pod uwagę okoliczność, że M. K. (1) spędza z pozwanym dwa weekendy w miesiącu oraz jedno popołudnie w tygodniu. P. K. spędził z synem 6 dni wakacji w 2015 roku. W tym czasie małoletni powód pozostaje na jego wyłącznym utrzymaniu.

Ustalając wysokość alimentów Sąd miał też na względzie możliwości zarobkowe ojca dziecka. Ustalone świadczenie alimentacyjne nie doprowadzi go do niedostatku, bowiem uzyskuje on wynagrodzenie za pracę. Zasądzona w wyroku kwota alimentów stanowi znaczną część całkowitego, miesięcznego kosztu utrzymania małoletniego powoda. W pozostałym zakresie w kosztach utrzymania małoletniego M. K. (1) powinna partycypować jego matka. Podkreślić należy, iż wysokość zasądzonych alimentów została w wyroku zróżnicowana, a mianowicie za okres, w którym małoletni powód nie uczęszczał do żłobka Sąd Rejonowy zasądził kwotę po 600 złotych miesięcznie, zaś od dnia 1 października 2015 roku kwotę 750 złotych, bowiem z w tym czasie M. K. (1) zaczął uczęszczać do żłobka.

Wobec powyższego Sąd orzekł jak w wyroku z mocy artykułu 128, 135 i 133 kro, oddalając powództwo w pozostałej części jako zbyt wygórowane. Jako że małoletni powód nie wykazał, aby istniały niezaspokojone jego potrzeby za okres przed wytoczeniem powództwa albo też, że dla ich zaspokojenia zaciągnięte zostały zobowiązania wobec osób trzecich, Sąd zasądził na jego rzecz rentę alimentacyjną jedynie od dnia wytoczenia powództwa.

Jako że na rozprawie w dniu 27 kwietnia 2016 roku pełnomocnik powoda cofnął powództwo w części ponad kwotę 2 000 złotych, a pełnomocnik pozwanego wyraził zgodę na cofnięcie powództwa, Sąd Rejonowy umorzył postępowanie w części dotyczącej kwoty 1 000 złotych na podstawie art. 355 § 1 k.p.c. w punkcie III wyroku.

O rygorze natychmiastowej wykonalności w punkcie pierwszym wyroku Sąd orzekł na zasadzie artykułu 333 § 1 punkt 1 k. p. c .

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 100 k.p.c., w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Jako że Sąd uwzględnił powództwo tylko częściowo, a w pozostałym zakresie, powództwo oddalił, koszty postępowania wzajemnie zniósł. Ponadto z mocy art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2004 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych zasądził od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa nieuiszczoną opłatę od pozwu w części uwzględnionego żądania w kwocie 750 złotych.

z/odpis wyroku wraz z uzasadnieniem proszę doręczyć pełnomocnikowi powoda.

L. dnia 29 listopada 2016 roku